Λίγες ημέρες μετά την οσκαρική λάμψη, οι σκοτεινές αίθουσες φωτίζονται με πλάνα πέντε προτάσεων. Μια μυθιστορηματική περιπέτεια, ένα ατμοσφαιρικό και ένα φεστιβαλικό δράμα, μία ασπρόμαυρη, βωβή, υπερρεαλιστική ταινία του '29 και μια σουρεαλιστική κωμωδία του '30 είναι οι εβδομαδιαίες υποψηφιότητες που διεκδικούν την επιλογή των σινεφίλ.
Λίγες ημέρες μετά την οσκαρική λάμψη, οι σκοτεινές αίθουσες φωτίζονται με πλάνα πέντε προτάσεων. Μια μυθιστορηματική περιπέτεια, ένα ατμοσφαιρικό και ένα φεστιβαλικό δράμα, μία ασπρόμαυρη, βωβή, υπερρεαλιστική ταινία του '29 και μια σουρεαλιστική κωμωδία του '30 είναι οι εβδομαδιαίες υποψηφιότητες που διεκδικούν την επιλογή των σινεφίλ.
«Μεθυσμένο ημερολόγιο»
Η περιπέτεια του Μπρους Ρόμπινσον είναι η δεύτερη ταινία στην οποία ο σκηνοθέτης επιλέγει τον Τζόνι Ντεπ για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, και βασίζεται στο πρώτο μυθιστόρημα της μακράς και διακεκριμένης καριέρας του Χάντερ Σ. Τόμσον. Οι Άαρον Έκχαρτ, Άμπερ Χερντ, Μάικλ Ρισπόλι και Ρίτσαρντ Τζένκινς συμπληρώνουν το καστ της ταινίας, η οποία διηγείται την ιστορία ενός δημοσιογράφου, που -κουρασμένος από την τρέλα της Νέας Υόρκης- ταξιδεύει στο γαλήνιο νησί του Πουέρτο Ρίκο, για να εργαστεί σε μια τοπική εφημερίδα. Εκεί ερωτεύεται παράφορα τη μνηστή ενός επιχειρηματία που ασχολείται με σκοτεινές υποθέσεις.
«Cafe de flore»
Το ατμοσφαιρικό δράμα του Ζαν Μαρκ Βαλέ - με τους Βανέσα Παραντί, Κέβιν Πάρεντ, Ελέν Φλοράν- είναι μια ερωτική ιστορία για ανθρώπους που μπορεί να τους χωρίζουν ο χρόνος και ο τόπος, αλλά συνδέονται με άλλους μυστήριους τρόπους. Η ταινία καταγράφει τις παράλληλες μοίρες μιας νεαρής μητέρας, η οποία έχει έναν γιο με ειδικές ανάγκες, τη δεκαετία του '60 στο Παρίσι και ενός - πρόσφατα χωρισμένου- πολύ επιτυχημένου dj, στο Μόντρεαλ του σήμερα.
«Όσλο 31 Αυγούστου»
Το δράμα του Γιόακιμ Τρίερ βασίζεται στο βιβλίο «Le Feu Follet» του Γάλλου συγγραφέα Pierre Drieu La Rochelle, και είναι το νορβηγικό ριμέικ της κλασσικής ταινίας του Λουί Μαλ, «Η φλόγα που τρεμοσβήνει», η οποία γυρίστηκε το 1963.
Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Καννών 2011, συμμετέχοντας στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα, κέρδισε τα βραβεία καλύτερης ταινίας και καλύτερης φωτογραφίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Στοκχόλμης, και χαρακτηρίστηκε ως «το υπέροχα ζωγραφισμένο πορτρέτο μιας ολόκληρης γενιάς» από τον πρόεδρο της κριτικής επιτροπής και σκηνοθέτη, Γουίτ Στίλμαν. Έχει προβληθεί και διακριθεί σε πολλά ακόμα Φεστιβάλ και συμπεριλήφθηκε στην τριάδα των επιλογών της πρότασης της Νορβηγίας για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας 2012.
Ακολουθεί το μοτίβο «ένας άντρας, μία πόλη, 24 ώρες», καθώς σκιαγραφεί την πορεία ενός άντρα, ο οποίος - ενώ ολοκληρώνει το πρόγραμμα απεξάρτησής του από τα ναρκωτικά- έρχεται αντιμέτωπος με τα φαντάσματα του παρελθόντος του και με όλα τα λάθη που έχει κάνει.
Ο σκηνοθέτης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η ταινία μου αποτελεί ένα σχόλιο για τον άνθρωπο που είναι ουσιαστικά χαμένος και την ιδιαίτερη μοναξιά που τον συνοδεύει. Βλέπω τον εαυτό μου ως έναν κινηματογραφιστή που παρατηρεί τα πράγματα με μια κριτική ματιά, την ίδια στιγμή όμως σκέφτομαι: γιατί να κάνω ταινίες για τους φαινομενικά τυχερούς και προνομιούχους; Είμαι πάντοτε λίγο θλιμμένος, όταν ακούω τους ανθρώπους να λένε ότι η ζωή είναι πολύ καλή εδώ στη Νορβηγία και ότι δεν έχουν να διηγηθούν μια ιστορία, καθότι δεν υπάρχουν συγκρούσεις. Διαφωνώ απολύτως. Υπάρχουν μεγάλες τραγωδίες στα ενδότερα της μεσαίας τάξης».
«Ανδαλουσιανός σκύλος»
Η γαλλική, ασπρόμαυρη, βωβή ταινία φαντασίας του Λουίς Μπουνιουέλ - σε συνεργασία με τον ζωγράφο Σαλβαδόρ Νταλί- γυρίστηκε το 1929 και αποτελεί, ίσως, το μοναδικό δείγμα τόσο καθαρής υπερρεαλιστικής έκφρασης στον χώρο της έβδομης τέχνης.
Βασισμένη σε όνειρα των Μπουνιουέλ και Νταλί, η ταινία - διάρκειας 17 λεπτών- αποτελεί συρραφή φαινομενικά ασύνδετων, απρόσμενων και αισθητικά προκλητικών σκηνών, οι οποίες έχουν κατά καιρούς ερμηνευτεί ως αλληγορίες, συχνά υπό το πρίσμα φροϋδικών θεωριών. Το σενάριο της ταινίας ολοκληρώθηκε σε διάστημα περίπου έξι ημερών, τα γυρίσματα είχαν διάρκεια περίπου δεκαπέντε ημερών, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές αυτοκτόνησαν, λίγο καιρό μετά το πέρας των γυρισμάτων.
«Η χρυσή εποχή»
Αν ο «Ανδαλουσιανός Σκύλος» παραμένει το υπέρτατο εγχείρημα της σουρεαλιστικής κινηματογραφικής δραστηριότητας των Μπουνιουέλ και Νταλί στη σφαίρα του ασυνείδητου, «Η χρυσή εποχή» θεωρείται η πιο αδυσώπητη επίδειξη των επαναστατικών ιδεών τους.
Αυτή η πρώτη μεγάλου μήκους, ασπρόμαυρη σουρεαλιστική ταινία τους είναι μια κωμωδία φαντασίας, η οποία γυρίστηκε το 1930 και το επίκεντρό της είναι το σεξουαλικό ένστικτο και η έννοια του θανάτου.
Ο ίδιος ο Μπουνιουέλ έγραψε για τη «Χρυσή εποχή»: «Αποτελεί μια ταινία για έναν τρελό έρωτα, για μια ακατανίκητη έλξη, που - όποιες κι αν είναι οι συνθήκες- σπρώχνει τον έναν στον άλλο, έναν άντρα και μια γυναίκα που δεν καταφέρνουν ποτέ να ενωθούν».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης