Δεν αποτελεί μυστικό το ότι, την ώρα που οι ειδικοί διερωτώνται πώς ο πλανήτης θα θρέψει 9 δισεκατομμύρια στόματα το πολύ έως το 2050, εκατομμύρια τόνοι τροφίμων συνεχίζουν σε καθημερινή βάση να καταλήγουν στα σκουπίδια.
Δεν αποτελεί μυστικό το ότι, την ώρα που οι ειδικοί διερωτώνται πώς ο πλανήτης θα θρέψει 9 δισεκατομμύρια στόματα το πολύ έως το 2050, εκατομμύρια τόνοι τροφίμων συνεχίζουν σε καθημερινή βάση να καταλήγουν στα σκουπίδια. Από το βήμα συνεδρίου για τα Τρόφιμα και τη Γεωργία, που πραγματοποιήθηκε στο Σικάγο υπό την αιγίδα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters, επιστήμονες ανέφεραν ότι περίπου το 30-50% των τροφίμων που παράγονται παγκοσμίως, δεν καταναλώνονται ποτέ.
Σύμφωνα με στοιχεία του αμερικανικού Συμβουλίου Υπεράσπισης Φυσικών Πόρων (NRDC), το οποίο ετοιμάζει έκθεση για τα απόβλητα τροφίμων, ο μέσος Αμερικανός πετά κάθε μήνα στα σκουπίδια 15 κιλά τροφίμων, αξίας περίπου 40 δολαρίων. Οι συνέπειες ωστόσο δεν περιορίζονται στην κουζίνα και στην τσέπη: τα αποτελέσματα μεγάλης επιστημονικής ανάλυσης που δημοσιεύτηκαν τον περασμένο μήνα στην επιθεώρηση Science κατέδειξαν ότι η γεωργία απορροφά το 92% του πόσιμου νερού, ενώ απαιτεί μεγάλη κατανάλωση ενέργειας και χημικών και παράγει τεράστιες ποσότητες αερίων του θερμοκηπίου.
Η λύση στο πρόβλημα, σύμφωνα με ορισμένους ομιλητές, δεν έγκειται τόσο στη γεωργία και στην ανάγκη αύξησης της παραγωγής όσο στις καταναλωτικές συνήθειες. «Όσο βιώσιμες κι αν είναι οι γεωργικές μέθοδοι που εφαρμόζονται, εάν τα τρόφιμα δεν καταναλώνονται, μιλάμε για μία μη βιώσιμη κατάσταση και για κακή χρήση των φυσικών μας πόρων», επισήμανε η ειδικός του NRDC Ντέινα Γκάντερς.
Αρκετά, αλλά ακριβά τρόφιμα
Στις πλουσιότερες χώρες, οι βασικοί λόγοι, για τους οποίους φρούτα και λαχανικά καταλήγουν στις χωματερές είναι ότι δεν είναι αρκετά... εμφανίσιμα, ότι σάπισαν στο ψυγείο ή ότι δεν καταναλώθηκαν στο εστιατόριο. Στις αναπτυσσόμενες χώρες από την άλλη, μεγάλες ποσότητες φαγητού πετάγονται καθώς σαπίζουν πριν φθάσουν στην αγορά. Αιτία, το ανεπαρκές οδικό δίκτυο και η έλλειψη ψύξης.
Ένας ακόμη παράγοντας είναι οι υψηλές τιμές των τροφίμων, που έχουν ως αποτέλεσμα πολλοί να περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα. «Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν έχει νόημα να αυξήσει κανείς δραστικά την παραγωγή», λέει ο Πάτρικ Γούντολ της ΜΚΟ Food and Water Watch. «Ακόμη και το 2008, όταν η πείνα πυροδότησε ταραχές σε ολόκληρο τον κόσμο, υπήρχαν αρκετά τρόφιμα για να τραφούν οι άνθρωποι, απλώς ήταν πολύ ακριβά.»
Παρόμοιες εκτιμήσεις
Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο, στο Σικάγο, συμφωνούν με αυτά της Διεθνούς Οργάνωσης Τροφίμων και Γεωργίας, κατά την οποία το εν τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής -περίπου 1,3 δισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων το χρόνο- πάει χαμένο. Συμπτωματικά, το ίδιο πρόβλημα υπογραμμίζουν άλλες δύο μελέτες τα αποτελέσματα των οποίων δημοσιοποιήθηκαν αυτήν την εβδομάδα.
Σύμφωνα με την πρώτη, οι Γερμανοί πετούν κάθε χρόνο στα σκουπίδια 82 κιλά τροφίμων κατά μέσο όρο, ανάμεσά τους φρούτα και λαχανικά που δεν τους φαίνονται «ελκυστικά». Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Στουτγάρδης υπολόγισαν ότι σε εθνικό επίπεδο, 11 τόνοι τροφίμων καταλήγουν στους ΧΥΤΑ. Πάνω από το 60% προέρχονται από νοικοκυριά, περίπου 17% από εστιατόρια, σχολεία και καντίνες και άλλο ένα 17% από τη βιομηχανία.
Η δεύτερη έρευνα πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του βρετανικού υπουργείου Περιβάλλοντος, Τροφίμων και Αγροτικών Υποθέσεων: τα βρετανικά νοικοκυριά πετούν κάθε χρόνο περίπου 4,4 εκατομμύρια τόνους τροφίμων, μεταξύ των οποίων και σχεδόν το εν τρίτο του ψωμιού που προμηθεύονται.