Εάν η διεθνής κοινότητα δεν ανακόψει την κλιματική αλλαγή, οι συνέπειές της για τους ωκεανούς θα φθάσουν, στα μέσα του αιώνα, να στοιχίζουν 428 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, εκτιμούν Σουηδοί επιστήμονες.
Εάν η διεθνής κοινότητα δεν ανακόψει την κλιματική αλλαγή, οι συνέπειές της για τους ωκεανούς θα φθάσουν, στα μέσα του αιώνα, να στοιχίζουν 428 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, εκτιμούν Σουηδοί επιστήμονες. Προειδοποιούν μάλιστα ότι εάν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα δεν περιοριστούν και οι θερμοκρασίες συνεχίσουν να ανεβαίνουν, το κόστος θα εκτιναχθεί στα 3 τρισεκατομμύρια έως το 2100.
Σε έκθεσή τους, οι ερευνητές του Ινστιτούτου για το Περιβάλλον, στη Στοκχόλμη, προειδοποιούν ότι οι υψηλότερες θερμοκρασίες στη θάλασσα θα επιτείνουν το πρόβλημα της οξίνισης των ωκεανών, πλήττοντας τα αποθέματα ψαριών και τους κοραλλιογενείς υφάλους. Επιπλέον, η άνοδος της στάθμης των υδάτων και τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα καταστήσουν μεγαλύτερο τον κίνδυνο καταστροφών από πλημμύρες, ιδιαίτερα στις παράκτιες περιοχές της Αφρικής και της Ασίας.
Οι επιστήμονες επικαλούνται το σενάριο που λέει ότι, με τα σημερινά δεδομένα, η μέσα παγκόσμια θερμοκρασία θα έχει ανεβεί κατά περίπου 4 βαθμούς Κελσίου έως τα τέλη του αιώνα. Εάν το σενάριο αυτό επαληθευτεί, υποστηρίζουν ότι σε λιγότερο από 40 χρόνια, το κόστος θα ανέρχεται στα 428 δισεκατομμύρια δολάρια - ποσό που μεταφράζεται σε 0,25% του παγκόσμιου ΑΕΠ- και στα 3 τρισ. δολάρια έως το 2100. Εάν επιτευχθεί μείωση της παραγωγής εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα και η αύξηση της θερμοκρασίας περιοριστεί στους 2,2 βαθμούς Κελσίου, το κόστος θα ανέρχεται στα 105 δισεκατομμύρια δολάρια - ή 0.06% του παγκόσμιου ΑΕΠ- έως το 2050 και στα 612 δισεκατομμύρια μέχρι τα τέλη του αιώνα.
«Δεν πρόκειται για ένα τρομολαγνικό σενάριο», διαβεβαιώνουν οι επιστήμονες στην έκθεσή τους, διευκρινίζοντας μάλιστα ότι στο «λογαριασμό» δεν έχουν συμπεριληφθεί οι μικρές νησιωτικές χώρες, όπως το Κιριμπάτι και το Τουβαλού, που ήδη κινδυνεύουν να χαθούν κάτω από τη θάλασσα ούτε οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σε θεμελιώδους σημασίας διεργασίες, όπως η ανακύκλωση των θρεπτικών συστατικών των ωκεανών.
«Ανέκαθεν επικρατούσε η αντίληψη ότι ο ωκεανός αποτελεί την επιτομή της απεραντοσύνης και της ποικιλίας που είναι αδύνατο να κατακτηθούν ή να εξαντληθούν, όμως αυτή η εντύπωση - ότι "στη θάλασσα υπάρχουν ακόμη πολλά ψάρια" - ενδέχεται να είναι ο χειρότερος εχθρός του ωκεανού», σημειώνουν οι ερευνητές, κάνοντας λόγο για «χρόνια παραμέληση» των θαλασσών. Καλούν τη διεθνή κοινότητα να λάβει σοβαρά υπόψη τις εκτιμήσεις τους, επισημαίνοντας ότι το τίμημα της αδράνειας θα αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.