Την ανάγκη να πειστούν οι πολίτες για τη συμβολή των πολιτικών πράσινης ανάπτυξης στην υπέρβαση της κρίσης υπογράμμισε ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, στη διήμερη σύνοδο της Επιτροπής Περιβαλλοντικής Πολιτικής του ΟΟΣΑ, που πραγματοποιείται στο Παρίσι.
Την ανάγκη να πειστούν οι πολίτες για τη συμβολή των πολιτικών πράσινης ανάπτυξης στην υπέρβαση της κρίσης υπογράμμισε ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, στη διήμερη σύνοδο της Επιτροπής Περιβαλλοντικής Πολιτικής του ΟΟΣΑ, που πραγματοποιείται στο Παρίσι.
Εκτιμώντας ότι οι πολιτικές πράσινης ανάπτυξης «αποτελούν ένα πολύ σημαντικό εργαλείο υπέρβασης της κρίσης», ο κ. Παπακωνσταντίνου τόνισε, στην ομιλία του, ότι «είναι πολύ σημαντικό να πειστούν οι πολίτες για τους τρόπους με τους οποίους συμβάλλουν οι πολιτικές αυτές για να ξεπερασθεί η σημερινή κρίση».
Στη συνάντησή του με Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους, ο υπουργός αναφέρθηκε στη «μεγάλη έμφαση που δίνει η Ελλάδα στα συστήματα πράσινης ανάπτυξης, τα οποία βλέπει ως αναπτυξιακά εργαλεία». Με κανέναν τρόπο, πρόσθεσε, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή εξ' αιτίας της κρίσης. Αντίθετα, επισήμανε πως οι πολιτικές που προστατεύουν περιβάλλον και εισόδημα δημιουργούν θέσεις εργασίας.
Ο ΥΠΕΚΑ τόνισε επίσης τις «μεγάλες προσπάθειες για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που έχει κάνει η χώρα, με σημαντικά αποτελέσματα», αναφέροντας ως παράδειγμα τον διπλασιασμό, από το 2009, των εγκαταστάσεων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και υπογράμμισε ότι ειδικά για την ηλιακή ενέργεια και τα φωτοβολταϊκά «έχουμε διπλασιασμό στον τελευταίο και μόνο χρόνο».
Η συνάντηση της Επιτροπής -η οποία συνέρχεται σε υπουργικό επίπεδο- πραγματοποιείται μεταξύ άλλων και εν όψει της προετοιμασίας για τη Σύνοδο Rio+20, στις 20-22 Ιουνίου, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, με στόχο «τη διασφάλιση μιας νέας πολιτικής δέσμευσης για μια βιώσιμη ανάπτυξη».
Οι εργασίες της διήμερης συνόδου στρέφονται γύρω από την πρόοδο που έχει επιτευχθεί από το 2001 έως σήμερα στις πολιτικές περιβάλλοντος, αλλά και στο μέλλον των πολιτικών αυτών, με ορίζοντα το 2050.