Ναυμαχία επιστημονικής φαντασίας βασισμένη σε γνωστό επιτραπέζιο παιχνίδι, γαλλικό δράμα σε οίκο ανοχής του 19ου αιώνα, γλυκόπικρη κωμωδία από τον παγωμένο βορρά, ελληνική προσέγγιση στην κωμική πλευρά της σύγχρονης κρίσης αξιών περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το εβδομαδιαίο «μενού» των κινηματογραφικών επιλογών.
Ναυμαχία επιστημονικής φαντασίας βασισμένη σε γνωστό επιτραπέζιο παιχνίδι, γαλλικό δράμα σε οίκο ανοχής του 19ου αιώνα, γλυκόπικρη κωμωδία από τον παγωμένο βορρά, μικρόφωνα ανοιχτά στην ελληνική χιπ χοπ κουλτούρα, ελληνική προσέγγιση στην κωμική πλευρά της σύγχρονης κρίσης αξιών, σουρεαλιστική κωμωδία στους δρόμους της συμπρωτεύουσας και σοβιετικό ασπρόμαυρο ντοκιμαντέρ του 1929, από έναν θεμελιωτή του είδους, σερβίρονται στον εβδομαδιαίο δίσκο κινηματογραφικών επιλογών.
«Battleship»
Ο Πίτερ Μπεργκ μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το γνωστό επιτραπέζιο παιχνίδι «Battleship», δημιουργώντας μία ταινία επιστημονικής φαντασίας. Στην επικών διαστάσεων ναυμαχία με τους εξωγήινους, πρωταγωνιστούν οι Λίαμ Νίσον, Μπρούκλιν Ντέκερ, Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ (True Blood), Τέιλορ Κιτς, Ταντανόμπου Ασάνο και η τραγουδίστρια Ριάνα, στην πρώτη επίσημη κινηματογραφική της εμφάνιση. Το παιχνίδι είναι προσωπικό πάθος του σκηνοθέτη, ο οποίος σημειώνει: «Όπου κι αν πας και πεις τη λέξη "Battleship", οι πάντες γνωρίζουν το παιχνίδι που έχει μια ιστορία σχεδόν 40 χρόνων, σε πάνω από 30 χώρες. Αυτό είναι πολύ χρήσιμο, καθώς μπορείς με μεγαλύτερη ευχέρεια να φτιάξεις μια ταινία, με τη σύγχρονη ιστορία ενός διεθνή στόλου, που εμπλέκεται σε μια πολύ δυναμική, βίαιη και έντονη μάχη. Με άλλα λόγια, αυτό που φαντάστηκα, ήταν μια περιπέτεια δράσης, γεμάτη θαλάσσιες αναμετρήσεις επικών διαστάσεων».
«Οίκος ανοχής»
Η γαλλική δραματική ταινία του Μπερτράν Μπονελό - με τους Νοεμί Λόβσκι, Χαφσία Χερζί, Σελίν Σαλέτ, Γιασμίνα Τρίνκα- συμμετείχε επίσημα στο Διαγωνιστικό του 64ου Φεστιβάλ Καννών 2011. Ένας οίκος ανοχής του 19ου αιώνα, ο οποίος ζει τις τελευταίες μέρες της ιστορίας του, ρίχνει φως στον μικρόκοσμό του, όπου κάποιοι άνδρες ερωτεύονται και άλλοι γίνονται επικίνδυνα βίαιοι, ενώ οι γυναίκες μοιράζονται όλα τα συναισθήματα που απορρέουν από το δύσκολο επάγγελμά τους.
«'Αναψέ με»
Η πρώτη ταινία της Νορβηγίδας ντοκιμαντερίστριας, Γιάνικε Σίσταντ Γιάκομπσεν, βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της βραβευμένης συγγραφέως, Όλαουγκ Νίλσεν. Η γλυκόπικρη, αλλά πολύ αστεία κωμωδία αποτέλεσε έκπληξη και απέσπασε τα βραβεία σεναρίου στο Tribeca Film Festival και καλύτερου σκηνοθετικού ντεμπούτου, στο Φεστιβάλ της Ρώμης. Η ταινία αποτυπώνει τη σεξουαλική αφύπνιση μίας δεκαπεντάχρονης, η οποία χάνεται ανάμεσα στη βαρετή πραγματικότητα της μικρής της πόλης και τις ερωτικές της φαντασιώσεις με το ωραιότερο αγόρι του σχολείου.
«Ανοιχτά μικρόφωνα»
Το δεύτερο ντοκιμαντέρ του Νίκου Σκαρέντζου, με θέμα την ελληνική χιπ χοπ κουλτούρα, έκανε πρεμιέρα στο 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, στο Διαγωνιστικό των μουσικών ταινιών, και συμμετείχε στο Ελληνικό Πανόραμα του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Αυτήν τη φορά, ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται αποκλειστικά στον στίχο και τα μηνύματα τραγουδιών και - μέσα από μια σειρά συνεντεύξεων με δημόσια πρόσωπα, όπως η Σώτη Τριαντάφυλλου, ο Κωνσταντίνος Τζούμας, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Τζίμης Πανούσης, ο Διονύσης Τσακνής, ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος και πολλά συγκροτήματα του είδους- καταγράφει την επιρροή αυτής της μουσικής στην ελληνική κοινωνία. Ο σκηνοθέτης υπογραμμίζει: «Το χιπ χοπ είναι αστική κουλτούρα. Δεν μπορείς να γράφεις χιπ χοπ σε ένα χωριό, δεν μπορείς να γράφεις για πρόβατα και λαγκάδια. Όπως έλεγε και κάποιος στην πρώτη μου ταινία: "Στο χωριό δεν μπορείς να κάνεις γκράφιτι. Γιατί τί θα κάνεις; Θα πας να βάψεις τον τοίχο του διπλανού σου;"».
«Magic hour»
Ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης, Κώστας Καπάκας, επανέρχεται με μία κωμωδία χαμηλού προϋπολογισμού, γυρισμένη αποκλειστικά σε βίντεο με μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, δίνοντας έμφαση στους εύστοχους διαλόγους και την κωμική πλευρά της σύγχρονης κρίσης αξιών. Οι Ρένος Χαραλαμπίδης και Τάσος Αντωνίου ξεκινούν μια διασκεδαστική περιήγηση στην ελληνική επαρχία, προσπαθώντας να ξεπεράσουν κάποια προσωπικά τους προβλήματα.
«Σούπερ Δημήτριος»
Η πρωτότυπη σουρεαλιστική κωμωδία του Γεώργιου Παπαϊωάννου -με τους Δημήτρη Βαϊνά, Πάρη Παπαδόπουλο, Όλγα Σφέτσα, Τάσο Μασιά, Σπύρο Παπανούμ- έκανε πρεμιέρα στο 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και απέσπασε το Βραβείο Κοινού Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας, το οποίο συνοδεύτηκε για πρώτη φορά και από το τιμητικό βραβείο «Μιχάλης Κακογιάννης». Η ταινία διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη, ενώ οι συντελεστές της εργάστηκαν αφιλοκερδώς στον ελεύθερο τους χρόνο, με αποτέλεσμα το κόστος να μη ξεπεράσει τα 2000 ευρώ.
«Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή» Με αφορμή τα 56 χρόνια από τον θάνατό του σπουδαίου Σοβιετικού σκηνοθέτη, θεωρητικού και θεμελιωτή του ντοκιμαντέρ, Τζίγκα Βερτόφ, προβάλλεται το βωβό, ασπρόμαυρο ντοκιμαντέρ του 1929. Οι πρωτοποριακές μέθοδοι και οι πειραματισμοί του Βερτόφ άνοιξαν νέους δρόμους, οι οποίοι εξακολουθούν να λειτουργούν μέχρι σήμερα. Η θέση του, ότι ο ντοκιμαντερίστας οφείλει να παρουσιάζει τα γεγονότα χωρίς καμία σκηνοθετική παρέμβαση, προκάλεσε γόνιμες συζητήσεις, αλλά και έντονες αντιδράσεις. Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή σε διάφορες πόλεις της Σοβιετικής Ένωσης, εστιάζοντας τόσο σε άψυχα πράγματα, όπως οι μηχανές, όσο και σε έμψυχα, όπως τα ζώα και οι άνθρωποι µε τις δραστηριότητές τους.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης