Είναι αυτοκίνητο; Είναι βάρκα; Όχι, είναι το απολίθωμα μιας γιγαντιαίας χελώνας, το οποίο ανακαλύφθηκε το 2005 στην Κολομβία.
Είναι αυτοκίνητο; Είναι βάρκα; Όχι, είναι το απολίθωμα μιας γιγαντιαίας χελώνας, το οποίο ανακαλύφθηκε το 2005 στην Κολομβία. Μόνο το καβούκι της είχε μήκος ένα μέτρο και 72 εκατοστά και το κρανίο της είχε περίπου το μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου. Οι επιστήμονες την ονόμασαν Carbonemys cofrinii ή «καρβουνοχελώνα», καθώς ανακαλύφθηκε στο ανθρακωρυχείο Κερεχόν, το μεγαλύτερο στην Κολομβία και ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου, όπου έχουν ανακαλυφθεί και άλλα απολιθώματα.
Το απολίθωμα της «καρβουνοχελώνας» έφερε στο φως ο Έντουιν Καντένα, ένας διδακτορικός φοιτητής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, σύμφωνα με τον οποίο το είδος ανήκει στην οικογένεια των πηλομεδουσιδών, χελώνων του γλυκού νερού με καταγωγή από την ανατολική και νότια Αφρική.
«Είχαμε ανακαλύψει μικρότερα δείγματα χελώνων στην ίδια τοποθεσία», λέει ο Καντένα. «Μετά από τέσσερις ημέρες εργασιών για να ξεσκεπάσω το κέλυφος όμως, συνειδητοποίησα ότι η συγκεκριμένη χελώνα ήταν η μεγαλύτερη που είχε βρεθεί σε αυτήν την περιοχή και από αυτή τη χρονική περίοδο – αυτό το κέλυφος αποτελεί την πρώτη απόδειξη γιγαντισμού στις χελώνες του γλυκού νερού.»
Ο Καντένα και οι συνεργάτες του γράφουν στην Επιθεώρηση Παλαιοντολογίας Σπονδυλωτών ότι η συγκεκριμένη χελώνα έζησε πριν από 60 εκατομμύρια χρόνια. Υπήρξε πιθανότατα κυρίαρχος θηρευτής και «γείτονας» του Τιτανοβόα, του μεγαλύτερου φιδιού που έχει βρεθεί ποτέ, και μάλιστα στο ίδιο ορυχείο. Μικρότεροι συγγενείς του Carbonemys cofrinii συμβίωναν με τους δεινοσαύρους, όμως το είδος αυτό φαίνεται πως έκανε την εμφάνισή του περίπου 5 εκατομμύρια χρόνια μετά από τον αφανισμό τους, όταν σε εκείνη την περιοχή της Νότιας Αμερικής ζούσαν και άλλα γιγαντιαία ζώα.
Οι παλαιοντολόγοι πιστεύουν ότι μια σειρά από αλλαγές στο οικοσύστημα - λιγότεροι θηρευτές, μεγαλύτεροι οικότοποι, περισσότερη τροφή και αλλαγές στο κλίμα- επέτρεψαν στα τεράστια αυτά ζώα να επιβιώσουν. Στην επιβίωση της «καρβουνοχελώνας» φαίνεται πως συνέβαλαν και τα τεράστια, πανίσχυρα σαγόνια της, που επέτρεπαν σε αυτό το παμφάγο να τρώει πραγματικά ό,τι βρισκόταν γύρω του, ακόμη και κροκοδείλους ή άλλες, μικρότερες χελώνες.
Όπως εξηγεί ο καθηγητής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας Νταν Κσέπκα, ο οποίος συμμετείχε στη μελέτη, η συγκεκριμένη χελώνα «επέζησε γιατί έφαγε τους βασικούς ανταγωνιστές της [...] Κανένα ζώο δεν ενοχλούσε τον Carbonemys - μικρότεροι κροκόδειλοι αποτελούσαν γι' αυτόν εύκολο θύμα».