Μ. Κλάρσφελντ: Ιστορικά αναγκαία η γερμανική αλληλεγγύη προς την Ελλάδα

Στο πνεύμα της αλληλεγγύης που πρέπει να επιδείξει η Γερμανία σε ό,τι αφορά τον ευρωπαϊκό Νότο γενικά και την Ελλάδα ειδικότερα εστιάζει, σε άρθρο της στη γαλλική Le Monde, η γερμανίδα ακτιβίστρια Μπεάτε Κλάρσφελντ, υποψήφια για την ομοσπονδιακή προεδρία της Γερμανίας με πρόταση του μετακομμουνιστικού Die Linke («Η αριστερά») στην εκλογή του περασμένου Μαρτίου.

Μιλώντας για την περίοδο προ και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανίδα ακτιβίστρια σημειώνει πως «οι Γερμανοί πρέπει να λάβουν υπ΄ όψιν τους την πανευρωπαϊκή καταστροφή για την οποία κρίνονται υπεύθυνοι, το αναγκαστικό δάνειο που επέβαλαν στην Ελλάδα, την καταναγκαστική εργασία των Ιταλών αιχμαλώτων, το έγκλημα της Guernica στην Ισπανία, το πόσο βαθιά υπέφεραν εξ αιτίας των Γερμανών οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί, χωρίς να ξεχνάμε φυσικά το Ολοκαύτωμα».

Συνεχίζει μάλιστα, πλέκοντας το εγκώμιο βασικών πολιτικών μορφών της μεταπολεμικής Ευρώπης, όπως του Γάλλου Σούμαν, του Ιταλού Ντε Γκάσπερι και του Βέλγου Σπάακ που έπαιξαν, όπως υπογραμμίζει, βασικό ρόλο στο να μην αποβιομηχανοποιηθεί και να μην καταστεί οικονομική αποικία η μεταπολεμική ηττημένη Γερμανία. Η Κλάρσφελντ αντιδιαστέλλει αυτό το πνεύμα μεταπολεμικής αλληλεγγύης στη Γερμανία, με τη στάση της χώρας στη σημερινή ευρωπαϊκή κρίση χρέους, όπου, υπό τη σημερινή κυβερνητική της πλειοψηφία, «αρνείται την αλληλεγγύη, θεωρώντας το κόστος της ασύμφορο».

Ήταν η βοήθεια των Ευρωπαίων συμμάχων της Γερμανίας, προσθέτει η Κλάρσφελντ, υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ που οδήγησε στην ειρηνική επανένωση της χώρας το 1990, η οποία συντέλεσε στο σημερινό γερμανικό οικονομικό θαύμα. «Η Ελλάδα υπέφερε ιστορικά τόσο πολύ από τη γερμανική κατοχή, που η σημερινή Γερμανία θα έπρεπε να φανεί γενναιόδωρη απέναντί της χωρίς υπολογιστικό πνεύμα», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά η Γερμανίδα ακτιβίστρια.