Τέλος στις συμβατικές, συμπαγείς μπαταρίες ιόντων λιθίου, οι οποίες συνήθως έχουν τετράγωνο και κυλινδρικό σχήμα και χρησιμοποιούνται σε δεκάδες κατηγορίες από γκάτζετ, υπόσχονται να δώσουν επιστήμονες από το αμερικανικό πανεπιστήμιο Rice.
Τέλος στις συμβατικές, συμπαγείς μπαταρίες ιόντων λιθίου, οι οποίες συνήθως έχουν τετράγωνο και κυλινδρικό σχήμα και χρησιμοποιούνται σε δεκάδες κατηγορίες από γκάτζετ, υπόσχονται να δώσουν επιστήμονες από το αμερικανικό πανεπιστήμιο Rice. Οι επιστήμονες κατασκεύασαν μία ειδική βαφή που μπορεί να αποθηκεύει και να παρέχει ηλεκτρική ενέργεια, όπως οποιαδήποτε επαναφορτιζόμενη μπαταρία.
Για την ανάπτυξή της, οι ερευνητές ανακάλυψαν υγρές χημικές ουσίες που αντικαθιστούν τα εξαρτήματα μιας μπαταρίας, όπως την άνοδο και την κάθοδο. Η βαφή αποτελείται ουσιαστικά από όλα αυτά τα υγρά, τα οποία ψεκάζονται σε στρώσεις πάνω σχεδόν σε οποιαδήποτε επιφάνεια, δημιουργώντας έτσι μία επικάλυψη που λειτουργεί ως ηλεκτρικός συσσωρευτής.
«Όταν τελειοποιηθεί η βαφή, θα δίνει στους κατασκευαστές διάφορων ηλεκτρονικών γκάτζετ πολύ περισσότερη ευελιξία στη σχεδίαση των προϊόντων τους», δήλωσε ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας Pulickel Ajayan στην online ενότητα Scientific Reports του περιοδικού Nature. Έτσι, για παράδειγμα, με την μπαταρία «ψεκασμένη» σε ολόκληρο το εσωτερικό ενός κινητού τηλεφώνου, και όχι αποθηκευμένη σε ένα συγκεκριμένο μέρος, είναι πολύ πιθανό να κυκλοφοροήσουν στο μέλλον smartphone πολύ μικρότερου μεγέθους και βάρους από τα σημερινά μοντέλα. Οι επιστήμονες προβλέπουν ακόμη την επικάλυψη τοίχων σε κτίρια ή άλλων κατασκευών με τη βαφή, η οποία θα συλλέγει την ηλεκτρική ενέργεια που παράγουν τα φωτοβολταϊκά πάνελ, εξοικονομώντας χώρο.
Η βαφή έχει ήδη δοκιμαστεί με επιτυχία σε επιφάνειες από διάφορα υλικά, όπως γυαλί, ανοξείδωτο ατσάλι και κεραμικά, αλλά και σε κυλινδρικά σχήματα, εφαρμόζοντας το σπρέι σε κούπες. Επίσης, οι ερευνητές ψέκασαν με τη βαφή εννιά κεραμικά πλακάκια μπάνιου, τα οποία ήταν ενωμένα μεταξύ τους με συμβατική κόλλα. Όταν φορτώθηκε πλήρως, η «μπαταρία» που δημιουργήθηκε με αυτό τον τρόπο ανέπτυξε τάση 2,4 volt, καταφέρνοντας να ηλεκτροδοτήσει για έξι ώρες μία σειρά από λαμπτήρες LED που σχημάτιζαν το όνομα του πανεπιστημίου («RICE»).
Βέβαια, η τεχνολογία έχει ακόμη περιορισμούς, με σημαντικότερους το γεγονός ότι οι ορισμένες στρώσεις της «μπαταρίας» αποτελούνται από δύσχρηστους υγρούς ηλεκτρολύτες ενώ, όταν ψεκάζονται πάνω στην επιφάνεια και μέχρι να στερεοποιηθούν, θα πρέπει στο περιβάλλον να μην υπάρχει υγρασία και οξυγόνο. Ο Pulickel Ajayan εκτιμά πάντως πως σύντομα θα μπορέσουν να ανακαλύψουν άλλες χημικές ουσίες που δεν θα έχουν αυτά τα μειονεκτήματα.