Η αστυνομία στην Ελλάδα χρησιμοποιεί συστηματικά υπερβολική βία εναντίον κυρίως ειρηνικών διαδηλωτών, επισημαίνει σε έκθεσή της η Διεθνής Αμνηστία ενώ σημειώνει ότι οι αρχές αρνούνται να αναγνωρίσουν την έκταση του προβλήματος, δημιουργώντας κλίμα ατιμωρησίας.
Η αστυνομία στην Ελλάδα χρησιμοποιεί συστηματικά υπερβολική βία, περιλαμβανομένων χημικών, εναντίον κυρίως ειρηνικών διαδηλωτών, επισημαίνει η Διεθνής Αμνηστία σε έκθεση με τίτλο «Αστυνομική Βία στην Ελλάδα: Όχι μόνο μεμονωμένα περιστατικά».
Όπως επισημαίνεται στην έκθεση, η οποία μελετά την αστυνόμευση στην Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια, παρά τις πολυάριθμες περιπτώσεις κακοποίησης ανθρώπων κατά τη σύλληψη ή την κράτηση, οι αρχές αρνούνται να αναγνωρίσουν την έκταση του προβλήματος, δημιουργώντας κλίμα ατιμωρησίας.
Συγκεκριμένα, η έκθεση κάνει λόγο για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από μέλη των σωμάτων ασφαλείας και την ανικανότητα ή την απροθυμία της αστυνομίας και των δικαστικών αρχών να οδηγήσουν τους υπεύθυνους σε λογοδοσία.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, οι διαδηλωτές, κυρίως εκείνοι που ξυλοκοπούνται ή δέχονται χημικά από την αστυνομία, συχνά δεν μπορούν να κάνουν καταγγελία, καθώς τη στιγμή εκείνη δεν είναι σε θέση να σημειώσουν την ατομικό αριθμό αναγνώρισης των αστυνομικών που διαπράττουν την παραβίαση, ο οποίος ενίοτε βρίσκεται στο πίσω μέρος του κράνους τους - αν το φορούν καθόλου. Σύμφωνα πάντα με την έκθεση, κατά τη διάρκεια της σύλληψης και της κράτησης, διαδηλωτές έχουν ξυλοκοπηθεί και έχουν στερηθεί πρόσβαση σε γιατρό ή δικηγόρο. Τη μεταχείριση αυτή, επίσης, υφίστανται άνθρωποι που κατηγορούνται για συμμετοχή σε εγχώριες ένοπλες ομάδες, μέλη ευάλωτων ομάδων, όπως μετανάστες και αιτούντες άσυλο που κρατούνται για μεταναστευτικούς σκοπούς, καθώς και κοινότητες που ζουν στις παρυφές της κοινωνίας, περιλαμβανομένων πολλών Ρομά.
Παράλληλα, ο ορισμός των βασανιστηρίων στον Ελληνικό Ποινικό Κώδικα είναι εξαιρετικά στενότερος από ό,τι στις διεθνείς συνθήκες στις οποίες συμμετέχει η Ελλάδα. Η Διεθνής Αμνηστία γνωρίζει μόνο έναν πολύ μικρό αριθμό υποθέσεων όπου προσωπικό των σωμάτων ασφαλείας έχει κατηγορηθεί για βασανιστήρια.
Στην έκθεση γίνεται λόγος για αποτυχία των ελληνικών αρχών να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά περιστατικά παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων από αστυνομικούς, κάτι, που, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, έχει ως αποτέλεσμα να χάνουν τα θύματα την πίστη τους στο ποινικό σύστημα δικαιοσύνης και να είναι απρόθυμα να καταγγέλλουν τέτοια περιστατικά.
Τέλος, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, οι αρχές έχουν αποτύχει να εγκαθιδρύσουν έναν πραγματικά αποτελεσματικό και ανεξάρτητο μηχανισμό διερεύνησης καταγγελιών για μέλη των σωμάτων ασφαλείας.