Ο γαλαξίας μας είναι γνωστό ότι βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με το διπλανό γαλαξία της Ανδρομέδας. Για όσους βρίσκουν αυτό το ενδεχόμενο ανησυχητικό, η σύγκρουση προβλέπεται για μετά από 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό που δε γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα όμως, είναι ότι πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια ο γαλαξίας μας συγκρούστηκε με κάποιο άλλο μεγάλο αντικείμενο.
Ο γαλαξίας μας είναι γνωστό ότι βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με το διπλανό γαλαξία της Ανδρομέδας. Για όσους βρίσκουν αυτό το ενδεχόμενο ανησυχητικό, η σύγκρουση προβλέπεται για μετά από 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό που δε γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα όμως, είναι ότι πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια ο γαλαξίας μας συγκρούστηκε με κάποιο άλλο μεγάλο αντικείμενο.
Οι ερευνητές του κέντρου Fermi στις ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας στοιχεία από μια έρευνα που καταγράφει 300.000 άστρα του γαλαξία μας, παρατήρησαν στο βόρειο και νότιο άκρο του γαλαξία άστρα τα οποία πάλλονται εκτός συντονισμού μεταξύ τους. Καθώς αυτά τα άστρα περιστρέφονται γύρω από το κέντρο του γαλαξία με ταχύτητα 220 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, κινούνται ταυτόχρονα και πάνω κάτω, διασχίζοντας ανά περιόδους το γαλαξιακό δίσκο, με μια εγκάρσια ταχύτητα 20 με 30 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Θα περίμενε κανείς η κίνηση και η κατανομή αυτών των άστρων να ήταν συμμετρική και να ακολουθούσε κάποιους νόμους αλλά κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει, καθώς στη συγκεκριμένη περίπτωση, η κίνηση είναι εντελώς τυχαία και απρόβλεπτη.
Στην αρχή, οι ερευνητές φαντάστηκαν πως για αυτή την ασυμμετρία ευθυνόταν η επίδραση από τη βαρύτητα γειτονικών σωμάτων ή και νεφών αερίων ή πως απλά ήταν σύμπτωση που προέκυψε από το συγκεκριμένο δείγμα των άστρων που επέλεξαν να μελετήσουν. Αργά ή γρήγορα όμως συνειδητοποίησαν πως αυτός ήταν ο απόηχος κάποιας σύγκρουσης που υπολογίζουν πως έγινε πριν από περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια, και οι παλμικές κινήσεις των άστρων θυμίζουν μια καμπάνα που πάλλεται κάποια ώρα μετά το χτύπο.
Θα μπορούσε να είναι κάποιος μικρότερος γαλαξίας, ή κάποια μεγάλη δομή από σκοτεινή ύλη αυτή που συγκρούστηκε με το γαλαξία μας, χωρίς να μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Αν και δε ξέρουν τι δημιούργησε ακριβώς αυτό το κοσμικό «κουδούνισμα», οι αστρονόμοι πιστεύουν πως σε περίπου ακόμη 100 εκατομμύρια χρόνια θα σωπάσει τελείως, αφήνοντας τα άστρα πίσω στην κατάσταση ισορροπίας τους, αρκεί ασφαλώς να μην προκύψει κάποια νέα αναπάντεχη πρόσκρουση με κάποιο κομμάτι σκοτεινής ύλης, αόρατο στα τηλεσκόπιά μας.
Αφού λοιπόν επιζήσαμε της προηγούμενης πρόσκρουσης, ο γαλαξίας μας θα επιζήσει και της επόμενης. Ίσως αυτό αποτελεί κάποια παρηγοριά εμπρός στην επικείμενη σύγκρουση με την Ανδρομέδα μετά από πολύ πολύ καιρό. Ας μη ξεχνάμε, πως ο χώρος εκεί έξω αποτελείται κυρίως από κενό και μία τέτοια γιγαντιαία σύγκρουση δεν έχει τις καταστροφικές συνέπειες που φανταζόμαστε. Πρόκειται περισσότερο για μια ανακατανομή των άστρων γύρω από το νέο κέντρο και για ήπιες αλλαγές που στην πλειοψηφία τους δε θα γίνονταν αντιληπτές από εμάς στη Γη.