Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Ιλινόιέκαναν ένα βήμα προς την «κατάκτηση» της αίσθησης της αφής, παρουσιάζοντας τα αποκαλούμενα «έξυπνα δάχτυλα».
Παρά τις όποιες προόδους στο χώρο της εικονικής πραγματικότητας και των γραφικών, η επίτευξη του πλήρους «ρεαλισμού» στην απεικόνιση ενός εικονικού περιβάλλοντος είναι αδύνατη εάν δεν γίνεται αντιληπτή από το σύνολο των αισθήσεων του χρήστη. Μία αίσθηση η οποία θεωρείται «δύσκολη» (εν αντιθέσει με την ακοή και την όραση) είναι η αφή- ωστόσο, επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Ιλινόι (Urbana-Champaign) με επικεφαλής τον Τζον Ρότζερς έκαναν ένα βήμα προς την «κατάκτηση» και αυτής της αίσθησης, παρουσιάζοντας τα αποκαλούμενα «έξυπνα δάχτυλα»: εύκαμπτους, εξαιρετικά λεπτούς αισθητήρες που «ξεγελούν» τον εγκέφαλο, δίνοντάς του την εντύπωση πως τα δάχτυλα πραγματικά αγγίζουν την επιφάνεια.
Τα «έξυπνα δάχτυλα», αναλόγως με την επιφάνεια που αγγίζουν, παράγουν ηλεκτρικά σήματα τα οποία μπορούν να ερμηνευτούν από το νευρικό σύστημα. Όταν εξελιχθεί η συγκεκριμένη τεχνολογία, θεωρείται ότι ο χειρισμός τους θα είναι δυνατός σε σημείο που να μπορεί να αναπαραχθεί η αίσθηση οποιασδήποτε επιφάνειας. Επίσης, μικροσκοπικοί αισθητήρες θα ανιχνεύουν δραστηριότητες όπως η κίνηση ή η δόνηση.
Η εν λόγω τεχνολογία θα μπορούσε να βρει πάρα πολλές εφαρμογές, με τον χώρο της Ιατρικής να αποτελεί ένα από τα πλέον προφανή παραδείγματα, καθώς η αίσθηση «πάνω» από τα ιατρικά γάντια θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη, ενώ παράλληλα τα δάχτυλα θα μπορούσαν να εξοπλιστούν λ.χ με όργανα τοπικού καυτηριασμού, ώστε ο γιατρός να μπορεί να προβαίνει σε αποστείρωση και ράμματα στις επιθυμητές περιοχές. Επίσης, είναι προφανείς οι εν δυνάμει χρήσεις στο χώρο της εικονικής πραγματικότητας και της ψηφιακής διασκέδασης, καθώς η αίσθηση της αφής θα έδινε νέα διάσταση στο πώς ο χρήστης αντιλαμβάνεται ένα εικονικό, ψηφιακό περιβάλλον το οποίο μπορεί να δει, να ακούσει και να αγγίξει. Γενικότερα, η συγκεκριμένη τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος- φτάνοντας ίσως και στο σημείο να το καλύψει ολόκληρο, για μια εμπειρία πλήρους εμβύθισης/ εξομοίωσης.
Δεν πρόκειται για την πρώτη φορά που η ομάδα του Ρότζερς παρουσιάζει επίτευγμα πάνω στο συγκεκριμένο χώρο: πέρυσι είχε κάνει την εμφάνισή του το «ηλεκτρονικό τατουάζ» , το οποίο ουσιαστικά ήταν ένα σύμπλεγμα ηλεκτροδίων που μπορούσε να προσκολληθεί στο δέρμα με νερό. Στις δυνατές χρήσεις του περιλαμβάνονται η τοποθέτησή του πάνω σε σημεία του σώματος που χρήζουν παρακολούθησης για ιατρικούς λόγους (όπως, για παράδειγμα, πάνω από την καρδιά), αλλά και η χρήση του ως μέσου αλληλεπίδρασης και χειρισμού με ηλεκτρονικές συσκευές.