Παλιά επρόκειτο για το χώρο όπου κυριαρχούσε η «αυτοκρατορία» των Ρ2Ρ (peer to peer) δικτύων, ωστόσο εδώ και αρκετά χρόνια ο πιο δημοφιλής και εύκολος τρόπος να βρει και να κατεβάσει κανείς υλικό από το Ίντερνετ είναι μέσω των torrents.
Παλιά επρόκειτο για το χώρο όπου κυριαρχούσε η «αυτοκρατορία» των Ρ2Ρ (peer to peer) δικτύων, ωστόσο εδώ και αρκετά χρόνια ο πιο δημοφιλής και εύκολος τρόπος να βρει και να κατεβάσει κανείς υλικό από το Ίντερνετ είναι μέσω των torrents. Η πιο δημοφιλής υπηρεσία διαμοιρασμού αρχείων με αυτή τη μέθοδο είναι το γνωστό και μη εξαιρετέο BitTorrent, το οποίο όμως, σύμφωνα με έρευνα επιστημόνων του πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ, δεν είναι πλέον καθόλου ασφαλές για τους χρήστες του, καθώς είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός αυτών που είναι «σεσημασμένοι» και παρακολουθούνται, ανεξαρτήτως του αν πρόκειται για χρήστες οι οποίοι επιδίδονται στο «άθλημα» καιρό ή αν είναι νέοι στο αντικείμενο.
Ουσιαστικά, στα torrents οι χρήστες που ενδιαφέρονται να κατεβάσουν ένα αρχείο εισέρχονται σε ένα δίκτυο - «σμήνος» (swarm) και εκεί ανταλλάσσουν μεταξύ τους κομμάτια του αρχείου. Η ταξινόμηση αυτή γίνεται μέσω ειδικών servers- των αποκαλουμένων trackers- οι οποίοι παρέχουν στον χρήστη λίστα με τα άλλα μέλη του «σμήνους», από τα οποία και κατεβάζει τμήματα του αρχείου που επιθυμεί. Η παρακολούθηση ενός τέτοιου «σμήνους» μπορεί να γίνει είτε έμμεσα (ο «πράκτορας» εισέρχεται στο δίκτυο για να αποκτήσει μία λίστα με τους άλλους χρήστες, κάποιοι από τους οποίους όμως μπορεί να είναι απλά παρόντες, χωρίς να ανταλλάσσουν τμήματα του αρχείου, οπότε δεν παραβιάζουν πνευματικά δικαιώματα) ή άμεσα (υπάρχει και επικοινωνία με τους άλλους χρήστες, οπότε μπορεί να φανεί εάν, τι και πόσο έχει κατεβάσει κάποιος).
Η έρευνα παρουσιάστηκε στη συνδιάσκεψη SecureComm στην Ιταλία, από τον Τομ Χόθια και τους συνεργάτες του. Η παρακολούθηση (η οποία γίνεται από εξειδικευμένες εταιρείες) είναι πιο έντονη σε περιπτώσεις υλικού που είναι πολύ δημοφιλές, ενώ ο εντοπισμός της ΙΡ ενός χρήστη που το κατεβάζει είναι δυνατός εντός διαστήματος τριών ωρών. Σύμφωνα με την έρευνα της ομάδας, οι περισσότερες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται από χρήστες οι οποίοι επιδιώκουν να κινηθούν «αθόρυβα» είναι αναποτελεσματικές.
Τα δεδομένα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους κατόχους πνευματικών δικαιωμάτων προκειμένου να προβούν σε νομικές ενέργειες εάν το επιθυμούν. Όπως ανέφερε η ομάδα, είναι εντυπωσιακή η έκταση της παρακολούθησης που λαμβάνει χώρα, καθώς και το ότι δεν γίνεται διαφοροποίηση μεταξύ κάποιου που κατεβάζει παράνομα υλικό κατά συρροή εδώ και χρόνια και κάποιου που απλά κατέβασε μία φορά μία ταινία η οποία έτυχε να είναι δημοφιλής μεταξύ της torrent «κοινότητας».
Η έρευνα κατέδειξε δέκα εταιρείες που ασχολούνται με το αντικείμενο, κάποιες εκ των οποίων ανήκαν στους χώρους της προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων και ασφάλειας στο Ίντερνετ και κάποιες άλλες αποτελούσαν πιο «σκιώδεις» περιπτώσεις, καθώς μίσθωναν άλλες εταιρείες για να κάνουν τις σχετικές αναζητήσεις, συγκεντρώνοντας τα δεδομένα αυτά για άγνωστους σκοπούς, οι οποίοι μπορεί να κυμαίνονται από χρήση ως αποδεικτικά στοιχεία στα δικαστήρια (αν και είναι αμφίβολο το κατά πόσο θα γίνονταν αποδεκτά τέτοια δεδομένα ως πειστήρια) μέχρι και πώληση σε εταιρείες marketing.