Αμερικανοί επιστήμονες ταυτοποίησαν και περιγράφουν για πρώτη φορά ένα νέο είδος πιθήκου, το οποίο εντοπίστηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και είναι μόλις το δεύτερο που ανακαλύπτεται στην Αφρική τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Ο πίθηκος με τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά ήταν ευρέως γνωστός στους ντόπιους κυνηγούς, όμως ο υπόλοιπος κόσμος αγνοούσε μέχρι σήμερα την ύπαρξή του.
Αμερικανοί επιστήμονες ταυτοποίησαν και περιγράφουν για πρώτη φορά ένα νέο είδος πιθήκου, το οποίο εντοπίστηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και είναι μόλις το δεύτερο που ανακαλύπτεται στην Αφρική τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Ο πίθηκος με τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά ήταν ευρέως γνωστός στους ντόπιους κυνηγούς, όμως ο υπόλοιπος κόσμος αγνοούσε μέχρι σήμερα την ύπαρξή του.
Οι ντόπιοι αποκαλούν το είδος «λεσούλα». Παρότι ζει στα δάση της κεντροαφρικανικής χώρας, πριν από πέντε χρόνια ένα θηλυκό εντοπίστηκε αιχμάλωτο στην κατοικία του διευθυντή ενός σχολείου, η κόρη του οποίου το είχε υιοθετήσει ως κατοικίδιο. Όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση PloS ONE, αρχικά τους θύμισε έντονα τη μαϊμού Cercopithecus hamlyni, που επίσης απαντάται στο Κονγκό - Κινσάσα, όμως τα χρώματά του ήταν εντελώς διαφορετικά σε σχέση με οποιουδήποτε άλλου είδους.
Οι ερευνητές εντόπισαν περισσότερα τέτοια ζώα - αιχμάλωτα καθώς και στο φυσικό τους περιβάλλον- επιβεβαιώνοντας ότι πρόκειται για ένα γενετικά και ανατομικά μοναδικό είδος. Η επιστημονική ονομασία της «λεσούλα» είναι πλέον Cercopithecus lomamiensis. Στην έκθεσή τους περιγράφουν «μια χαίτη από μακριές τρίχες ξανθού χρώματος που πλαισιώνουν το προεξέχον χλωμό, γυμνό πρόσωπο και μια ξεχωριστή, ανοιχτόχρωμη και κατακόρυφη μύτη». Το ζώο χαρακτηρίζεται επίσης από τα πολύ μεγάλα, σχεδόν... ανθρώπινα μάτια του.
Ο Cercopithecus l. ζει στη - μέχρι πρότινος- τελευταία ανεξερεύνητη δασική έκταση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, τρέφεται με φύλλα, φρούτα και λουλούδια, ενώ από τους στενότερους συγγενείς του τον χωρίζουν δύο μεγάλα ποτάμια. Όπως συμβαίνει και με άλλα «νέα» είδη, είναι και αυτό ευάλωτο λόγω της κυνηγετικής δραστηριότητας στην περιοχή. Οι ερευνητές ζητούν την επιβολή περιορισμών στο κυνήγι και τη δημιουργία μίας προστατευόμενης ζώνης που θα καλύπτει τον οικότοπο της «λεσούλα».
«Η πρόκληση σε ό,τι αφορά τις προσπάθειες διατήρησης του είδους, είναι να παρέμβουμε προτού η απώλεια γίνει οριστική», γράφουν οι επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Τζον και Τερίζ Χαρτ. «Είδη όπως η λεσούλα, τα οποία κινούνται σε μικρές εκτάσεις, μπορούν να μετακινηθούν από τη λίστα των ευάλωτων σε αυτή των σοβαρά απειλούμενων ειδών μέσα σε διάστημα λίγων ετών».