Η γεωργία και η παραγωγή τροφίμων ευθύνονται για την εκπομπή στην ατμόσφαιρα σχεδόν του ενός τρίτου του διοξειδίου του άνθρακα ετησίως, καταδεικνύουν τα αποτελέσματα ανάλυσης της Συμβουλευτικής Ομάδας Διεθνούς Αγροτικής Έρευνας (CGIAR).
Η γεωργία και η παραγωγή τροφίμων ευθύνονται για την εκπομπή στην ατμόσφαιρα σχεδόν του ενός τρίτου του διοξειδίου του άνθρακα ετησίως, καταδεικνύουν τα αποτελέσματα ανάλυσης της Συμβουλευτικής Ομάδας Διεθνούς Αγροτικής Έρευνας (CGIAR).
Η ανάλυση, τα αποτελέσματα της οποίας παρατίθενται σε δύο εκθέσεις, είναι σύμφωνα με τους ερευνητές η πρώτη που εξετάζει την παραγωγή εκπομπών απ' όλα τα στάδια του παγκόσμιου επισιτιστικού συστήματος, από την παραγωγή μέχρι την αποθήκευση και τη συσκευασία των προϊόντων.
Οι συντάκτες των εκθέσεων τονίζουν ότι το «αποτύπωμα» της παραγωγής τροφίμων πρέπει να μειωθεί και σημειώνουν ότι, με δεδομένη την κλιματική αλλαγή, οι φορείς χάραξης πολιτικής οφείλουν να αξιολογήσουν εκ νέου την ανάπτυξη καλλιεργειών και την κτηνοτροφία σε συγκεκριμένες τοποθεσίες.
«Οι εκπομπές που σχετίζονται με τα τρόφιμα και οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής στη γεωργία και το σύστημα επισιτισμού θα αλλάξουν ριζικά τον τρόπο, με τον οποίο καλλιεργούμε και παράγουμε τρόφιμα», σημειώνει η Δρ. Σόνια Φερμόιλεν από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, η οποία συμμετείχε στη μελέτη.
Χρησιμοποιώντας εκτιμήσεις του 2005, του 2007 και του 2008, οι ερευνητές είδαν ότι η αγροτική παραγωγή ευθύνεται για τη μερίδα του λέοντος των εκπομπών που σχετίζονται με το επισιτιστικό σύστημα, εκπέμποντας κάθε χρόνο έως και 12.000 μεγατόνους ισοδύναμου διοξειδίου του άνθρακα. Ακολουθεί η παραγωγή λιπασμάτων και η ψύξη των τροφίμων. Συμπεριλαμβανομένων των έμμεσων εκπομπών από την αποψίλωση, το επισιτιστικό σύστημα συνδεόταν, το 2008, με την εκπομπή του ισοδύναμου 9.800 - 16.900 μεγατόνων ισοδύναμου CO2.
«Η αντιμετώπιση και η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή αποτελούν κρίσιμης σημασίας προτεραιότητες. Οι αγρότες σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά ειδικά οι μικροκαλλιεργητές στις αναπτυσσόμενες χώρες, χρειάζονται πρόσβαση στα τελευταία επιστημονικά δεδομένα, σε περισσότερους πόρους και σε προηγμένη τεχνολογία», επισημαίνει ο διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος της CGIAR Μπρους Κάμπελ.
Κατά τη Δρα. Φερμόιλεν, κλειδί στην αντιμετώπιση του προβλήματος αποτελεί η διαχείριση των τροφίμων μετά τη συγκομιδή τους. «Για παράδειγμα, χάνουμε πολλά τρόφιμα όταν τα αποθηκεύουμε ή τα μεταφέρουμε, ενώ μεγάλες είναι οι απώλειες ακόμη και στο σπίτι, ειδικά στις πλουσιότερες χώρες». Όπως επισημαίνει μιλώντας στην Deutsche Welle, «ίσως οι μεγαλύτερες ευκαιρίες μας δίνονται στον περιορισμό αυτών των απωλειών, μέσω π.χ. κινήτρων που θα βοηθήσουν τα εστιατόρια ή τους καταναλωτές να πετούν λιγότερα τρόφιμα».