Η ανακωχή με την οποία τερματίστηκε ο τελευταίος κύκλος βίας μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων αύξησε τη δημοτικότητα της Χαμάς. Η εξτρεμιστική οργάνωση έγινε ο μόνος συνομιλητής για τον αραβικό κόσμο, τη Δύση και, εμμέσως, το Ισραήλ. Αλλά, η Χαμάς αρνείται να αναγνωρίσει την ύπαρξη του Ισραήλ ή να διαπραγματευθεί με τους Ισραηλινούς. Την ίδια ώρα, η Παλαιστινιακή Αρχή υπό τον Μαχμούντ Αμπάς χάνει διαρκώς τόσο τη δημοτικότητα όσο και τη νομιμότητά της.
Η διαπραγμάτευση με τη Χαμάς μπορεί να εξασφαλίσει μια εκεχειρία, γράφει στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο Γιόσι Μπεϊλίν, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών και υπουργός Δικαιοσύνης του Ισραήλ και αρχιτέκτονας των συμφωνιών του Οσλο. Ομως η Χαμάς δεν μπορεί να είναι ένας εταίρος για την ειρήνη.
Αν ο κόσμος θέλει να εκφράσει την υποστήριξή του προς το παλαιστινιακό κόμμα που αναγνωρίζει το Ισραήλ, αντιτίθεται στη βία και θέλει μια ειρηνευτική συμφωνία στο πλαίσιο της οποίας ένα παλαιστινιακό κράτος θα συμβιώνει με το Ισραήλ, έχει την ευκαιρία να το κάνει αυτή την εβδομάδα, όταν ο Αμπάς καλέσει τα Ηνωμένα Εθνη να αναγνωρίσουν το παλαιστινιακό κράτος.
Αν η αντίθεση των Αμερικανών και των Ισραηλινών σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο συνεχιστεί, ο Αμπάς θα δεχθεί ένα θανάσιμο πλήγμα. Και οι μέθοδοι της Χαμάς θα ενισχυθούν ακόμη περισσότερο.
Είναι παράδοξο που η σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση αντιτίθεται με τέτοια σφοδρότητα στο αίτημα του Αμπάς, σημειώνει ο Μπεϊλίν. Οι Παλαιστίνιοι αναγνωρίζουν σήμερα το λάθος που έκαναν πριν από 65 χρόνια, στις 29 Νοεμβρίου 1947, όταν απέρριψαν το ψήφισμα 181 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, με το οποίο αναγνωριζόταν η ανάγκη να ιδρυθεί ένα εβραϊκό κράτος δίπλα σε ένα αραβικό κράτος, στο έδαφος που κατείχε η Παλαιστίνη. Και ζητούν από την ίδια Γενική Συνέλευση να αναγνωρίσει ένα παλαιστινιακό κράτος δίπλα στο Ισραήλ, τα σύνορα του οποίου θα καθοριστούν ύστερα από διαπραγματεύσεις με το τελευταίο.
Το αίτημα αυτής της εβδομάδας δεν θα είχε υποβληθεί αν οι δύο πλευρές είχαν συμμορφωθεί στο χρονοδιάγραμμα των συμφωνιών του Οσλο και δεν είχε δολοφονηθεί ο πρώην πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν, το 1995. Από τότε, ελάχιστη πρόοδος έχει σημειωθεί στην κατεύθυνση της επίλυσης της κρίσης. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν έχει γίνει ουσιαστικά καμιά διαπραγμάτευση. Κι επειδή ο Αμπάς έχει δεσμευθεί ότι δεν θα ακολουθήσει βίαια μέσα, η διπλωματική οδός -όπως το αίτημα για ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος- είναι ο μόνος τρόπος να επανενταχθούν οι Παλαιστίνιοι στην παγκόσμια ατζέντα. Αντί γι' αυτό, το ισραηλινό Υπουργείο Εξωτερικών απειλεί να καταργήσει τις συμφωνίες του Οσλο, στην περίπτωση που ο κόσμος αναγνωρίσει ένα παλαιστινιακό κράτος.
Αυτό είναι παράλογο, τονίζει ο Μπεϊλίν.
Οι συμφωνίες του Οσλο επέτρεψαν στις δεξιές κυβερνήσεις του Ισραήλ να κρυφτούν πίσω από μια προσωρινή συμφωνία, η οποία επέτρεψε επί 20 χρόνια στη χώρα αυτή να συνεχίσει τον εποικισμό της Δυτικής Οχθης, να απαλλαγεί από την ευθύνη της καθημερινής διαχείρισης των κατεχομένων εδαφών, να εξοικονομήσει το κόστος της κατοχής (αφού ο παλαιστινιακός προϋπολογισμός χρηματοδοτείται από δωρητές) και να αποκομίσει κέρδη από τη συνεργασία με τις παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας.
Ο ισχυρισμός ότι οι Παλαιστίνιοι παραβιάζουν τη συμφωνία του Οσλο υποβάλλοντας το αίτημά τους στη Γενική Συνέλευση είναι αστήρικτος. Το θέμα του παλαιστινιακού κράτους δεν ήταν μέρος των πέντε ζητημάτων (καθεστώς της Ιερουσαλήμ, τύχη των προσφύγων, διευθετήσεις ασφαλείας, σύνορα και οικισμοί) που περιλήφθηκαν στη συμφωνία του Οσλο, το 1993. Επιπλέον, ο Αμπάς έχει δεσμευθεί ότι αν η Γενική Συνέλευση αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος, θα προχωρήσει σε χωρίς όρους διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ.
Ο πρόεδρος Ομπάμα και ο πρωθυπουργός Νετανιάχου θα πρέπει να το σκεφτούν δύο φορές προτού απορρίψουν το αίτημα του Αμπάς, καταλήγει ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ. Η παρεμπόδιση ενός παλαιστινιακού κράτους θα ενισχύσει κι άλλο τους εξτρεμιστές. Ο Νετανιάχου θα έπρεπε να είναι ο πρώτος που θα αναγνωρίσει ένα παλαιστινιακό κράτος. Και ο Ομπάμα, ο τελευταίος που θα το εμποδίσει.
Πηγή: New York Times, ΑΠΕ-ΜΠΕ