Γερμανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι, όταν δεν έχει πρόσβαση σε άλλες πηγές τροφής, ένας διαδεδομένος τύπος πράσινων φυκιών διασπά την κυτταρίνη άλλων φυτών για να τραφεί με αυτά, ουσιαστικά «κλέβοντάς» τους την ενέργεια.
Γερμανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι, όταν δεν έχει πρόσβαση σε άλλες πηγές τροφής, ένας διαδεδομένος τύπος πράσινων φυκιών διασπά την κυτταρίνη άλλων φυτών για να τραφεί με αυτά, ουσιαστικά «κλέβοντάς» τους την ενέργεια.
Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι σκουλήκια, βακτήρια και διάφοροι μύκητες μπορούν να φάνε φυτά και να χρησιμοποιήσουν την κυτταρίνη τους ως πηγή άνθρακα για τη δική τους ανάπτυξη. Σύμφωνα όμως με την ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Μπίλεφελντ, αυτή είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται ότι ένα φυτό έχει την ιδιότητα να διασπά και να χρησιμοποιεί ως πηγή ενέργειας το βιοπολυμερές που καθιστά δυνατά τα κυτταρικά τοιχώματα των φυτών.
Η Όλγκα Μπλίφερνετς - Κλάσεν και ο Όλαφ Κρούζε έκαναν την ανακάλυψη αφότου καλλιέργησαν το μικρό είδος φυκιού Chlamydomonas reinhardtii, σε εργαστηριακό περιβάλλον χαμηλών επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα. Η έλλειψη CO2 λειτούργησε πιεστικά για το φυτό, καθώς δεν μπορούσε να φωτοσυνθέσει.
Στη συνέχεια ωστόσο οι επιστήμονες πρόσεξαν ότι τα μονοκύτταρα φύκια είχαν... σχέδιο Β: άρχισαν να αντλούν την ενέργεια των φυτών που βρίσκονταν δίπλα τους, τρώγοντας την κυτταρίνη τους. Οι ίδιοι μιλούν για μια πρωτοφανή περίπτωση φυτικού κανιβαλισμού που επιτυγχάνεται με την έκκριση ενός ενζύμου, χάρη στο οποίο τα φύκια μπορούν να μεταβολίσουν την κυτταρίνη διασπώντας την σε σάκχαρα.
Τα μικρότερα αυτά, σακχαρώδη συστατικά, μεταφέρονται με μεγαλύτερη ευκολία στα κύτταρα και μετατρέπονται σε πηγή ενέργειας για τα φύκια που, παρά την έλλειψη διοξειδίου του άνθρακα, συνεχίζουν έτσι να αναπτύσσονται. Οι Μπλίφερνετς-Κλάσεν και Κρούζε, οι οποίοι παρουσιάζουν τα συμπεράσματά τους στο Nature Communications, υποψιάζονται ότι η συμπεριφορά αυτή δεν είναι μοναδική στο είδος C. reinhardtii και πως μπορεί να απαντάται σε περισσότερα φύκια.
Η ανακάλυψη ενδέχεται επίσης να ανοίξει το δρόμο για την παραγωγή αποδοτικότερης βιοενέργειας. Τα φύκια θα μπορούσαν να παρακάμψουν την ανάγκη για μύκητες ή άλλους οργανισμούς, μέσω των οποίων επιτυγχάνεται η διάσπαση κυτταρίνης, οδηγώντας στην παραγωγή των επιθυμητών κυτταρικών ενζύμων.
Έτσι, η Chlamydomonas reinhardtii για παράδειγμα, θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως βιοκαταλύτης για την παραγωγή κυτταρινικών βιοκαυσίμων.