Στον εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, αλλά και την αειφόρο διαχείριση του φυσικού πλούτου αποσκοπεί το νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις», που κατατέθηκε σήμερα στη Βουλή.
Στον εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, αλλά και την αειφόρο διαχείριση του φυσικού πλούτου αποσκοπεί το νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις», που κατατέθηκε σήμερα στη Βουλή.
Το νομοσχέδιο, το οποίο θα συζητηθεί στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και κατόπιν στην Ολομέλεια, αναμένεται να συμβάλλει στην αποτελεσματική διατήρηση του φυσικού πλούτου ως πολύτιμου και αναντικατάστατου εθνικού κεφαλαίου, μέσα από το πλαίσιο προστασίας της βιοποικιλότητας και την απλοποίηση των διαδικασιών χαρακτηρισμού προστατευόμενων περιοχών.
Οπως επισημαίνεται στην αιτιολογική έκθεση του ν/σ, η ελληνική βιοποικιλότητα θεωρείται από τις πιο πλούσιες σε ευρωπαϊκό και Μεσογειακό επίπεδο, αφού περιλαμβάνει μεταξύ άλλων 30.000 έως 50.000 είδη πανίδας και 6.000 περίπου είδη χλωρίδας.
Η έλλειψη ωστόσο αποτελεσματικών μέτρων προστασίας, οι αποσπασματικές θεσμικές ρυθμίσεις, η ελλιπής επιστημονική γνώση και η αδυναμία αποτελεσματικής επιτήρησης των ρυθμίσεων προστασίας και πάταξης του περιβαλλοντικού εγκλήματος αποτελούν σημαντικές πηγές υποβάθμισης του φυσικού πλούτου της χώρας μας.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε εξάλλου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην «Συνολική έκθεση σχετικά με την κατάσταση διατήρησης των τύπων οικοτόπων και των ειδών απαιτούμενη από το άρθρο 17 της οδηγίας περί οικοτόπων», το 31% των οικοτόπων, αλλά και το 80% των θαλάσσιων οικοτόπων/ενδιαιτημάτων του παραρτήματος 1 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ που απαντώνται στην Ελλάδα βρίσκονται σε μη ικανοποιητική/ανεπαρκή κατάσταση διατήρησης.
Για το 65% των χερσαίων ειδών και το 62% όλων των ειδών που προστατεύονται από την 92/43/ΕΟΚ, η κατάσταση διατήρησης είναι άγνωστη, ενώ για όλα τα αρθρόποδα, η κατάσταση διατήρησης είναι άγνωστη, ενώ ακόμα και για τα θηλαστικά η κατάσταση διατήρησης είναι άγνωστη σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70%.
Την ίδια ώρα επτά από τους δέκα Υγροτόπους Διεθνούς Σημασίας της χώρας έχουν περιληφθεί στον κατάλογο Μοντρέ, τη «μαύρη λίστα» δηλαδή της Σύμβασης Ραμσάρ για τους υγροτόπους.