Την επέκταση του μεγαλύτερου δικτύου προστατευόμενων φυσικών περιοχών και των ειδών που ζουν σε αυτές - του Natura 2000- ανακοίνωσαν οι Βρυξέλλες, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι «η χλωρίδα και η πανίδα της Ευρώπης προστατεύονται τώρα καλύτερα από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Την επέκταση του μεγαλύτερου δικτύου προστατευόμενων φυσικών περιοχών και των ειδών που ζουν σε αυτές - του Natura 2000- ανακοίνωσαν οι Βρυξέλλες, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι «η χλωρίδα και η πανίδα της Ευρώπης προστατεύονται τώρα καλύτερα από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Το ευρωπαϊκό δίκτυο επεκτείνεται κατά 27.000 km², εκ των οποίων σχεδόν τα δύο τρίτα αποτελούν θαλάσσιες περιοχές. Οι εκτάσεις μεταφράζονται σε 739 τοποθεσίες, κυρίως στην Τσεχία, στην Πολωνία, στην Ισπανία, στη Δανία και στη Γαλλία, όπως το δέλτα του μεγαλύτερου σε μήκος γαλλικού ποταμού, του Λίγηρα. Σε αυτές ζουν κάποια από τα σπανιότερα και πλέον απειλούμενα είδη ζώων, όπως η βίδρα, ο σολομός και η μεγάλη γαλάζια πεταλούδα. Με την προσθήκη αυτών των περιοχών, το δίκτυο Natura 2000 καλύπτει πλέον περίπου το 18% της χερσαίας έκτασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πάνω από 130.000 km² των θαλασσών της.
Για τις περισσότερες χώρες πάντως, ανάμεσά τους και την Ελλάδα, η ενημέρωση του καταλόγου αφορά κυρίως προσαρμογές στις εκτάσεις που έχουν ήδη κηρυχθεί περιοχές Natura. Προστατευόμενες περιοχές στη χώρα μας είναι το Δέλτα του Έβρου, η Κερκίνη, το Φαράγγι της Σαμαριάς, μεγάλα όρη όπως ο Όλυμπος και ο Παρνασσός, εθνικοί δρυμοί, αλλά και νησιά μεταξύ άλλων.
«Προστατεύοντας τη φύση, προστατεύουμε τους εαυτούς μας», δήλωσε ο Ευρωπαίος επίτροπος περιβάλλοντος Γιάνες Ποτότσνικ. «Το δίκτυο Natura 2000 αποτελεί ένα είδος ασφάλειας ζωής, καθώς διαφυλάσσει την αντοχή της φύσης και εξασφαλίζει την αειφόρο σχέση με τον φυσικό κόσμο, από τον οποίο εξαρτώμαστε».
Το δίκτυο Natura 2000 βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής των Βρυξελλών για την προστασία της φύσης και της βιολογικής ποικιλότητας. Δεν πρόκειται ωστόσο για περιοχές, στις οποίες απαγορεύεται κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Άλλωστε πολλές από αυτές ανήκουν σε ιδιώτες. Δραστηριότητες όπως η γεωργία, ο τουρισμός, η δασοκομία και η ψυχαγωγία, μπορούν να εξακολουθήσουν να ασκούνται εντός του δικτύου, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό γίνεται με βιώσιμο τρόπο και σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον.