Το φθινόπωρο του 2000, σαρωτικές πλημμύρες «βύθισαν» τμήματα της Αγγλίας και της Ουαλίας, καταστρέφοντας σχεδόν 10.000 σπίτια και προκαλώντας καταστροφές ύψους 1,5 δισ. ευρώ.
Το φθινόπωρο του 2000, σαρωτικές πλημμύρες «βύθισαν» τμήματα της Αγγλίας και της Ουαλίας, καταστρέφοντας σχεδόν 10.000 σπίτια και προκαλώντας καταστροφές ύψους 1,5 δισ. ευρώ. Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης λένε τώρα ότι, παρότι οι πλημμύρες αυτές θα μπορούσαν να έχουν σημειωθεί ούτως ή άλλως, οι ανθρώπινες δραστηριότητες και οι επιπτώσεις τους στο κλίμα, ενδέχεται να ενίσχυσαν την πιθανότητα πλημμυρών την περίοδο εκείνη.
«Η μελέτη αυτή είναι η πρώτη του είδους που απεικονίζει με σαφήνεια πώς η αύξηση των συγκεντρώσεων αερίων του θερμοκηπίου αυξάνει και τις πιθανότητες εκδήλωσης τέτοιων πλημμυρών στη Βρετανία», λέει ο Δρ. Παρντίπ Πολ από το Τμήμα Φυσικής του πανεπιστημίου. «Επιπλέον είναι η πρώτη που χρησιμοποιεί για το σκοπό αυτό υπολογιστικό χρόνο που διατέθηκε εθελοντικά».
Τι ακριβώς έκαναν όμως οι επιστήμονες για να καταλήξουν στο συμπέρασμα αυτό; Χρησιμοποιώντας ένα λεπτομερές υπολογιστικό κλιματικό μοντέλο της βρετανικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, προσομοίωσαν τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν το φθινόπωρο του 2000 με δύο τρόπους: όπως πραγματικά ήταν και όπως θα μπορούσαν να είναι χωρίς την παραγωγή εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από τις αρχές του 20ού αιώνα.
Επανέλαβαν τη σύγκριση χιλιάδες φορές χρησιμοποιώντας το παγκόσμιο δίκτυο προσωπικών υπολογιστών climateprediction.net, προκειμένου να προσδιορίσουν με όσο το δυνατό μεγαλύτερη ακρίβεια πώς τα ακραία καιρικά φαινόμενα επηρεάζονται από τις εκπομπές.
Έπειτα, διοχετεύοντας τις προσομοιώσεις τους σε ένα μοντέλο πλημμυρών, διαπίστωσαν ότι οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ίσως πράγματι να αύξησαν την πιθανότητα πλημμυρών το φθινόπωρο του 2000 κατά 20-90% ή και ακόμη περισσότερο.
«Η μελέτη αυτή αποτελεί ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση του προσδιορισμού των αιτίων ενός ακραίου καιρικού φαινομένου σε πραγματικό χρόνο», λέει ο Δρ. Πίτερ Στοτ από τη Μετεωρολογική Υπηρεσία της Βρετανίας. «Καθιερώνει μια μεθοδολογία που μπορεί να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα, τα οποία αφορούν τις πιθανότητες εκδήλωσης φαινομένων. Επιπλέον, θα μας επιτρέψει λίγο μετά την εκδήλωση του εκάστοτε φαινομένου, να πούμε εάν η κλιματική αλλαγή το κατέστησε πιο πιθανό ή όχι».