Στα πετροδόλαρα και στις φίλα προσκείμενες φυλετικές κάστες στηρίχθηκε το καθεστώς Καντάφι (στη φωτογραφία απευθυνόμενος σε υποστηρικτές του στην Πράσινη Πλατεία). Κάτω από κανονικές συνθήκες η Λιβύη παράγει 1,6 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως και κατέχει την 17η θέση στην παγκόσμια κατάταξη των εξαγωγικών χωρών. Το 85% του λιβυκού πετρελαίου διοχετεύεται στην Ευρώπη.
Η Λιβύη είναι η πλούσια χώρα της βόρειας Αφρικής. Πλούτος υπάρχει, αλλά είναι άνισα κατανεμημένος. Και αυτό εξαιτίας κυρίως της εκτεταμένης διαφθοράς, όπως αναφέρει στην έκθεσή της η οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια», και υπογραμμίζει μιλώντας στην «Ντόιτσε Βέλε» η Ιζαμπέλ Βέρενφελς, ειδική επιστήμονας στο ερευνητικό ίδρυμα του Βερολίνου Επιστήμη και Πολιτική: «Οι οικογένειες και η ελίτ που είναι σε τρομακτικό βαθμό διεφθαρμένες, κατάφεραν τα προηγούμενα χρόνια να πλουτίσουν. Αυτό σημαίνει ότι τα έσοδα από τις εξαγωγές πετρελαίου δεν αξιοποιήθηκαν για την ανάπτυξη της χώρας».
Και μπορεί τη μερίδα του λέοντος να μην την καρπώνεται ο λαός, όμως πολλές κρατικές εταιρείες κολυμπούν στο χρήμα. Πολλές από τις επιχειρήσεις αυτές έχουν επενδύσει στο εξωτερικό. Για παράδειγμα η LIA (Libyan Investment Authority), κρατική επενδυτική εταιρεία που έχει πραγματοποιήσει τεράστιες επενδύσεις στην Ιταλία. Η LIA κατέχει το 7,5% της ιταλικής τράπεζας UniCredit, είναι δηλαδή ο μεγαλύτερος ξένος μέτοχος της χρηματοπιστωτικού γίγαντα. Ακόμη και μετοχές στην Γιουβέντους έχει η LIA. Και όχι μόνο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα συμμετέχει και στην αυτοκινητοβιομηχανία FIAT με περίπου 2% των μετοχών. Η LIA επενδύει στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ και σε ρωσικές εταιρείες, ακόμη και σε τουρκικά ακίνητα.
Ποια θα είναι η τύχη αυτών των επενδύσεων εάν συνεχιστούν οι ταραχές; Θα υπάρξει στη Λιβύη μια ομαλή διάδοχος κατάσταση;
Η διαίρεση της λιβυκής κοινωνίας σε φυλές δεν θεωρείται ανασταλτικός παράγοντας, θα πει η Ιζαμπέλ Βέρενφελς που υπενθυμίζει ότι σήμερα επαναστατούν οι μη προνομιούχες φυλές της Ανατολής.
«Η κουλτούρα των φυλών δεν είναι αντίθετη προς το μοντέρνο κράτος. Οι φυλές μπορούν να συνενωθούν για την συγκρότηση μιας κρατικής οντότητας. Όλα τα αραβικά κράτη στηρίζονται σε συμφωνίες μεταξύ φυλάρχων και των αστικών ελίτ. Μέχρι τη δεκαετία του '50 τα κοινοβούλια αποτελούνταν από επικεφαλής φυλών και εγγυούνταν με τον τρόπο αυτόν την εθνική ενότητα», καταλήγει η Γερμανίδα ερευνήτρια.
DEUTSCHE WELLE