Υψηλότερες τιμές στα τρόφιμα, εκμετάλλευση των εργατών, απώλεια της άγριας ζωής. Αυτές είναι κάποιες από τις παράπλευρες απώλειες του «αγώνα δρόμου», στον οποίο έχουν επιδοθεί οι Ευρωπαίοι για να παράξουν περισσότερα βιοκαύσιμα, προειδοποιεί σε καταδικαστική έκθεσή του το Συμβούλιο Βιοηθικής του Νάφιλντ.
Υψηλότερες τιμές στα τρόφιμα, εκμετάλλευση των εργατών, απώλεια της άγριας ζωής. Αυτές είναι κάποιες από τις παράπλευρες απώλειες του «αγώνα δρόμου», στον οποίο έχουν επιδοθεί οι Ευρωπαίοι για να παράξουν περισσότερα βιοκαύσιμα, προειδοποιεί σε καταδικαστική έκθεσή του το Συμβούλιο Βιοηθικής του Νάφιλντ.
Τα θεωρούμενα από κάποιους ως «πιο φιλικά προς το περιβάλλον» βιοκαύσιμα, λένε οι συντάκτες της έκθεσης, ενδέχεται ακόμη και να επιταχύνουν την κλιματική αλλαγή.
Η εικόνα που περιγράφουν, ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο, είναι ζοφερή: η εξάπλωση των βιοκαυσίμων, υποστηρίζουν, έχει οδηγήσει σε «καταστάσεις που παραπέμπουν σε δουλεία» στις φυτείες ζαχαροκάλαμου και πιθανότατα έχει αυξήσει την παραγωγή εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
«Τα βιοκαύσιμα είναι μια από τις ελάχιστες ανανεώσιμες εναλλακτικές στα καύσιμα κίνησης, όμως οι ισχύουσες πολιτικές και οι στόχοι που ενθαρρύνουν την αύξησή τους, έχουν αποτύχει παταγωδώς», λέει η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου Τζόις Τέιτ, η οποία ηγήθηκε της μελέτης. «Η ραγδαία εξάπλωση της παραγωγής βιοκαυσίμων στον αναπτυσσόμενο κόσμο έχει προκαλέσει προβλήματα όπως η αποψίλωση ή ο εκτοπισμός των αυτοχθόνων πληθυσμών».
Στην έκθεσή τους, οι ερευνητές χαρακτηρίζουν «ανήθικες» τις πολιτικές των Ευρωπαίων, που έχουν ως στόχο μέχρι το 2020, το 10% των καυσίμων κίνησης να είναι βιοκαύσιμα. Οι υπέρμαχοι αυτής της στροφής υποστήριζαν ότι ένα από τα ωφέλη της θα ήταν η μείωση της παραγωγής εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από την καύση των ορυκτών καυσίμων.
Το Συμβούλιο Βιοηθικής του Νάφιλντ δεν προτείνει πλήρη τερματισμό της καλλιέργειας βιοκαυσίμων, όπως ζητούν κάποιες περιβαλλοντικές οργανώσεις. Ζητούν ωστόσο οι στόχοι που έχουν τεθεί να αρθούν προσωρινά, μέχρι να τεθούν προστατευτικές δικλείδες, να θεσμοθετηθεί για παράδειγμα ένα σύστημα πιστοποίησης για τα βιοκαύσιμα που καλλιεργούνται ή εισάγονται στην Ευρώπη.
Ζητούν παράλληλα να εντατικοποιηθούν οι έρευνες γύρω από τα βιοκαύσιμα δεύτερης γενιάς, π.χ. από άλγη, τα οποία δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον και δεν συρρικνώνουν τις εκτάσεις που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή τροφίμων. «Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτά τα ζητήματα άμεσα», λέει η καθηγήτρια Ότολαϊν Λάιζερ από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. «Στην πραγματικότητα, η αδράνεια συνιστά ανήθικη στάση».