20 Απριλίου 2010. Είναι μια ακόμη μέρα στη δουλειά για τους εργάτες στην εξέδρα άντλησης πετρελαίου Deepwater Horizon της ΒΡ, στον Κόλπο του Μεξικού. Για 11 από αυτούς ήταν η τελευταία μέρα στη δουλειά.
20 Απριλίου 2010. Είναι μια ακόμη μέρα στη δουλειά για τους εργάτες στην εξέδρα άντλησης πετρελαίου Deepwater Horizon της ΒΡ, στον Κόλπο του Μεξικού. Για 11 από αυτούς ήταν η τελευταία μέρα στη δουλειά.
Μια ισχυρότατη έκρηξη προκαλεί το θάνατο και την καταστροφή - τη μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία της πετρελαϊκής βιομηχανίας, βάσει των αριθμών: καθώς εκρήγνυται, το γεωτρύπανο βυθίζεται. Ο αγωγός, μήκους σχεδόν ενάμιση χιλιομέτρου, που λίγο νωρίτερα διοχέτευε πετρέλαιο από το βυθό στην επιφάνεια της γης, καταστρέφεται. Μέσα στους επόμενους τρεις μήνες, στη θάλασσα καταλήγουν: σχεδόν πέντε εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, μια εξίσου μεγάλη ποσότητα φυσικού αερίου, αλλά και περίπου εννέα εκατομμύρια λίτρα χημικών, που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάλυση της πετρελαιοκηλίδας.
Η έκρηξη σημειώθηκε κοντά στο δέλτα του ποταμού Μισισίπι, μια περιβαλλοντικά πλούσια περιοχή, όπου αναπαράγονται περισσότερα από 1.700 είδη. Οι έρευνες για τις συνέπειες της πετρελαιοκηλίδας στα είδη αυτά συνεχίζονται από την αρμόδια ομοσπονδιακή επιτροπή. Αρκετοί συμφωνούν με την άποψη της βιολόγου Τιέρα Κάρι ότι «η καταστροφή είναι εκτεταμένη και οι επιπτώσεις της θα είναι αισθητές για δεκαετίες».
Επικαλούμενη καταμέτρηση για λογαριασμό της αμερικανικής κυβέρνησης, η Κάρι λέει ότι στην περιοχή περισυνελέγησαν πάνω από 6.000 νεκρά πτηνά, 600 θαλάσσιες χελώνες και περίπου 100 νεκρά θαλάσσια θηλαστικά. Ο πραγματικός αριθμός των νεκρών ζώων πιστεύεται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος –έως και πενταπλάσιος, σύμφωνα με κάποιους επιστήμονες- καθώς συνήθως τα κουφάρια είτε βυθίζονται είτε τρώγονται από άλλα ζώα, συνεπώς είναι αδύνατο να εντοπιστούν ή να περισυλλεγούν.
Πολλοί επιστήμονες λένε ότι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις δεν θα είναι εξίσου εύκολα αντιληπτές. Εάν όμως το πετρέλαιο στα ιζήματα του ωκεανού και στους βαλτότοπους δεν «καθαρίσει» με την πάροδο του χρόνου, θα εκτεθούν σε αυτό φυρά και ζώα, τα οποία μοιραία, όπως λένε, θα μπουν στην τροφική αλυσίδα. «Οι πληθυσμοί κάποιων πτηνών δεν έχουν ανακάμψει, πάνω από 20 χρόνια μετά την πετρελαιοκηλίδα Exxon Valdez στην Αλάσκα, εξαιτίας της διατάραξης της τροφικής αλυσίδας», εξηγεί ο Γκρεγκ Μπούτσερ, ο οποίος διευθύνει μια αμερικανική οργάνωση για την προστασία των πτηνών.
Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία επιστημόνων που διαφοροποιούνται ελαφρώς, λέγοντας ότι δώδεκα μήνες δεν αρκούν για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, «ειδικά σε ό,τι αφορά το θαλάσσιο περιβάλλον», όπως λέει ο Σταν Σένερ, στέλεχος της Ocean Conservancy. «Καθώς το κοίτασμα βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση από την ακτή, αναμφίβολα υπάρχουν πολλές, πολλές επιπτώσεις που δεν είναι εμφανείς και μπορεί να μη μας δοθεί ποτέ η δυνατότητα να μάθουμε τι πραγματικά συνέβη».
Στη νότια Λουιζιάνα, την κατεξοχήν πληγείσα περιοχή, η εξόρυξη πετρελαίου είναι καταλυτική για την τοπική οικονομία. Έτσι, παρά την αρχική επιβολή μορατόριουμ στον απόηχο της καταστροφής, μεγάλη μερίδα πολιτών της Λουιζιάνα τάχθηκε υπέρ της άρσης του, λίγους μήνες αργότερα. Και στις αρχές του μήνα, παραμονές της μαύρης επετείου, η Ουάσινγκτον ενέκρινε τη δέκατη άδεια για βαθιά γεώτρηση.