Το πρωί της Πέμπτης, οι ιαπωνικές αρχές έδωσαν νέα εντολή εκκένωσης της «απαγορευμένης ζώνης», δηλαδή των πόλεων και χωριών που βρίσκονται σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων γύρω από τον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα. Αφορμή στάθηκε η διαπίστωση ότι δεκάδες οικογένειες είχαν παραμείνει στα σπίτια τους, παρά τα αυξημένα επίπεδα ραδιενέργειας στην περιοχή, προτιμώντας τον κίνδυνο από ένα μέλλον σε καταφύγιο.
Το πρωί της Πέμπτης, οι ιαπωνικές αρχές έδωσαν νέα εντολή εκκένωσης της «απαγορευμένης ζώνης», δηλαδή των πόλεων και χωριών που βρίσκονται σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων γύρω από τον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα. Αφορμή στάθηκε η διαπίστωση ότι δεκάδες οικογένειες είχαν παραμείνει στα σπίτια τους, παρά τα αυξημένα επίπεδα ραδιενέργειας στην περιοχή, προτιμώντας τον κίνδυνο από ένα μέλλον σε καταφύγιο.
Υπάρχουν όμως και εκείνοι που επέλεξαν να αγνοήσουν τις προειδοποιητικές πινακίδες και να επιστρέψουν για έναν άλλο λόγο: για να σώσουν και να φροντίσουν τα αδέσποτα ζώα της «νεκρής ζώνης». Μάλιστα χείρα βοηθείας τείνουν ακόμη και φιλόζωοι από το Τόκιο, οι οποίοι επί μέρες άκουγαν στα τοπικά μέσα ενημέρωσης για εκατοντάδες σκύλους, γάτες και άλλα οικόσιτα ζώα που οι ιδιοκτήτες τους εγκατέλειψαν καθώς εκκένωναν πανικόβλητοι τα σπίτια τους.
Τις προηγούμενες ημέρες, στην ιστοσελίδα του βρετανικού Daily Telegraph αναρτήθηκε βίντεο, που απεικονίζει εγκαταλελειμμένες αγελάδες καθώς και σκύλους να περιφέρονται σε κοπάδια στους κατεστραμμένους δρόμους μιας έρημης πόλης, πολύ κοντά στο πυρηνικό εργοστάσιο, σε αναζήτηση τροφής.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Ετσούμι Όγκινο, εθελόντριας σε καταφύγιο ζώων που, βλέποντας παρόμοιες εικόνες σε μια εφημερίδα, αισθάνθηκε ότι έπρεπε να βοηθήσει. «Η καρδιά μου άρχισε να τρέμει. Εκείνοι οι σκύλοι ήταν ίδιοι με τον δικό μου», δήλωσε η 56χρονη γυναίκα. «Άρχισα να τους αναζητώ την ίδια στιγμή.»
Εξοπλισμένοι με προστατευτικές στολές, η Όγκινο και άλλοι έξι εθελοντές ξεκίνησαν για την πόλη Μιναμισόμα. Εντόπισαν περίπου 20 σκύλους και τους μετέφεραν αμέσως σε μια κλινική μικρών ζώων έξω από τη ζώνη αποκλεισμού. Το επόμενο διάστημα, σκοπεύουν να επαναλάβουν την αποστολή τους για να σώσουν όσα περισσότερα ζώα μπορούν.
Γιατί εγκατέλειψαν τα ζώα τους;
Την απάντηση σε αυτή την ερώτηση δίνει η μαρτυρία μιας μηχανικού από την Ουκρανία, που ζούσε κοντά στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ και η οποία, βοήθησε στην επιχείρηση καθαρισμού της περιοχής, μετά την καταστροφή του 1986.
«Οι άνθρωποι είχαν μόνο λίγες ώρες στη διάθεσή τους για να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και οι αρχές δεν τους επέτρεψαν να πάρουν μαζί τους τα κατοικίδιά τους», είπε σε πρόσφατη συνέντευξή της σε αμερικανικό δίκτυο η Νατάλια Μανζουρόβα. «Η ραδιενέργεια μένει στο τρίχωμα των ζώων και δεν μπορεί να καθαριστεί, συνεπώς έπρεπε τα ζώα αυτά να μείνουν πίσω.»
Όταν η Μανζουρόβα επέστρεψε, κάθε μορφή ζωής είχε πεθάνει. Εκτός από ένα θηλυκό σκύλο, ο οποίος είχε βρει καταφύγιο στις βρεφικές κούνιες ενός νηπιαγωγείου. «Τα πόδια της είχαν καεί από τη ραδιενέργεια και ο σκύλος είχε σχεδόν τυφλωθεί. Αργοπέθαινε».