Το 6ο αστέρι στη φανέλα του ετοιμάζεται να ράψει ο Παναθηναϊκός. Οι «πράσινοι» δίνουν νέο ραντεβού με την ιστορία στο Palau Sant Jordi της Βαρκελώνης, εκεί όπου σήμερα (17:30, NET, NS1, liveblogging naftemporiki.gr) αντιμετωπίζουν τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στον μεγάλο τελικό της Ευρωλίγκα.
Βαρκελώνη,
Το 6ο αστέρι στη φανέλα του ετοιμάζεται να ράψει ο Παναθηναϊκός. Οι «πράσινοι» δίνουν νέο ραντεβού με την ιστορία στο Palau Sant Jordi της Βαρκελώνης, εκεί όπου σήμερα (17:30, NET, NS1, liveblogging naftemporiki.gr) αντιμετωπίζουν τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στον μεγάλο τελικό της Ευρωλίγκα.
Η προϊστορία των δυο ομάδων, αλλά και η φετινή τους παρουσία μέσα στο παρκέ, προδιαθέτει για ένα κλασικό ντέρμπι του ευρωπαϊκού μπάσκετ και παράλληλα μια διαφήμιση του αθλήματος. Κάθε τι άλλο φαντάζει μικρό, από τη στιγμή, που στη μια πλευρά του γηπέδου θα παραταχθεί το «αριστούργημα» του αρχιτέκτονα των θριάμβων Ζέλικο Ομπράντοβιτς και στην άλλη οι διψασμένοι για καινούργιες επιτυχίες Ισραηλινοί.
Κοινό και των δυο αντιπάλων οι πέντε ευρωπαϊκοί τίτλοι, που μοιράζονται, αλλά και το γεγονός πως στις χώρες τους έχουν επιβάλει ιδιόμορφες αθλητικές μοναρχίες. Από το 1969 η Μακάμπι έχει χάσει μόλις τρία πρωταθλήματα (το 1993, το 2008 και το 2011), ενώ ο Παναθηναϊκός ένα από το 1997 (το 2002).
Το καλό για τους φίλους του αθλήματος είναι πως οι ομοιότητες τους σταματάνε στους αριθμούς. Γιατί μέσα στον αγωνιστικό χώρο οι δυο φιναλίστ του φετινού τελικού εκπροσωπούν δυο τελείως διαφορετικές σχολές.
Ο Παναθηναϊκός είναι μια κλασική ομάδα Ομπράντοβιτς. Ο πολυνίκης Σέρβος τεχνικός (έχει ήδη επτά ευρωπαϊκά και πάει απόψε για το όγδοο) έχει διδάξει στους παίκτες του την αξία της άμυνα, του κοντρολαρισμένου παιχνιδιού και του συνόλου. Με άλλα λόγια, επιβεβαιώνει απόλυτα την αρχή των τριών σωματοφυλάκων «όλοι για έναν και ένας για όλους». Ακόμα και αν καταφέρει ο αντίπαλος, δηλαδή, να σταματήσει ένα από τα όπλα του «τριφυλλιού», όπως έκανε στον ημιτελικό του Final Four η Σιένα με τον Δημήτρη Διαμαντίδη, κάποιος άλλος πιθανότατα θα βρεθεί για να μεταφέρει στις πλάτες του την ομάδα (βλέπετε Νικ Καλάθης κ.α.).
Στον αντίποδα, στους Ισραηλινούς αρέσει το γρήγορο παιχνίδι και οι κούρσες στο άδειο γήπεδο. Μια ομάδα σχετικά νέα και με μικρό μπάσκετ, κατάφερε όχι μόνο να σηκώσει το βάρος της φανέλας της και να φτάσει μέχρι τέλους, αλλά να το κάνει αυτό, παίζοντας θεαματικό μπάσκετ. Ο ακρογωνιαίος λίθος της, πάντως, βρίσκεται μέσα στη ρακέτα και δεν είναι άλλος από τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, τον οποίον ο τεχνικός των Ισραηλινών, Ντέιβιντ Μπλατ, μπόρεσε να «αναστήσει» μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο.
Πολλά θα κριθούν και στη μάχη της εξέδρας. Στα παιχνίδια της πρώτης μέρας οι φίλοι της «ομάδας του λαού» κατάφεραν και κέρδισαν τις εντυπώσεις, όντας 1.500 περίπου περισσότεροι απ' ότι του «τριφυλλιού» (5.000 έναντι 3.500). Με τους εκδρομείς, όμως, να καταφθάνουν ακόμα από τις δυο χώρες και τους απογοητευμένους του μικρού τελικού να σπεύδουν να πουλήσουν τα εισιτήρια τους, οι ισορροπίες ενδέχεται να αλλάξουν.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ - [email protected]