Σχεδόν 1.400 οικογένειες αναγκάστηκαν να εκκενώσουν τα σπίτια τους μόνο στο νότιο Μέμφις των Ηνωμένων Πολιτειών, κοντά στις όχθες του ποταμού Μισισιπή, την ώρα που οι τοπικές αρχές μιλούν για πρωτοφανείς πλημμύρες.
Σχεδόν 1.400 οικογένειες αναγκάστηκαν να εκκενώσουν τα σπίτια τους μόνο στο νότιο Μέμφις των Ηνωμένων Πολιτειών, κοντά στις όχθες του ποταμού Μισισιπή, την ώρα που οι τοπικές αρχές μιλούν για πρωτοφανείς πλημμύρες.
Μέσα στις επόμενες ώρες, η στάθμη των υδάτων του ποταμού αναμένεται να ανεβεί στο ανώτατο δυνατό επίπεδο των 14,6 μέτρων, ξεπερνώντας δηλαδή κατά τέσσερα μέτρα το επίπεδο της πλημμύρας.
Οι καταστροφές είναι εκτεταμένες ιδιαίτερα στην πόλη του Μέμφις όπου το νερό «κατάπιε» ολόκληρες γειτονιές, παρασύροντας και πολλά οχήματα. Σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης, η διάσημη οδός Μπιλ, γενέτειρα της μουσικής μπλουζ, προσελκύει αυτές τις μέρες όχι μουσικόφιλους, αλλά... τουρίστες που θέλουν να δουν από κοντά τον επικίνδυνα «φουσκωμένο» Μισισιπή.
Οι επιπτώσεις των πλημμυρών έχουν ήδη γίνει αισθητές για χιλιάδες ανθρώπους σε οκτώ πολιτείες των μεσοδυτικών και νότιων Ηνωμένων Πολιτειών. Σύμφωνα με αξιωματούχους, τα αναχώματα κατά πάσα πιθανότητα θα αντέξουν, όμως χιλιάδες σπίτια που βρίσκονται σε περιοχές χωρίς φράγματα, ενδέχεται να πλημμυρίσουν.
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σύστημα δέχεται έντονη πίεση», δήλωσε ο Συνταγματάρχης Εντ Φλέμινγκ, διοικητής του Σώματος Μηχανικών στη Νέα Ορλεάνη. «Πρόκειται για ιστορικές πλημμύρες».
Η τελευταία φορά που η στάθμη του ποταμού έφθασε στο ανώτατο επίπεδο, ήταν το 1937. Τότε, υπενθυμίζουν τοπικοί αξιωματούχοι, 500 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους και εκατομμύρια στρέμματα γης είχαν πλημμυρίσει. «Πρόκειται για ένα πανίσχυρο ποτάμι που, ενώ μοιάζει σαν να κυλά πολύ αργά, έχει πολύ δυνατά ρεύματα», λέει ο Μπομπ Νέισονς, επικεφαλής της υπηρεσίας πολιτικής προστασίας στην κομητεία Σέλμπι του Τενεσί. «Ακόμη δεν ξέρουμε ακριβώς τι θα μπορούσε να κάνει το ποτάμι.»
Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις πάντως, οι αρχές δεν περιμένουν σε καμία περίπτωση μια επανάληψη όσων συνέβησαν το 1937. «Τότε, τα αναχώματα δεν είχαν ούτε κατά προσέγγιση το ύψος που έχουν σήμερα», εξηγεί ο Βέρνι Ρέικλινγκ από το Σώμα Μηχανικών. «Τα αναχώματά μας τώρα είναι ψηλότερα και πολύ ισχυρά.» Παραδέχεται ότι δεν έχουν δοκιμαστεί σε αντίστοιχες συνθήκες, όμως σε συνδυασμό με επιπλέον έργα θωράκισης, έχουν σχεδιαστεί να αντέχουν ανάλογες πιέσεις.