«Mίλησε στον Mισέλ για όλους τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να ζήσουν, για τους οποίους διακινδύνεψαν τη ζωή τους: για την ελευθερία, τις ανθισμένες κερασιές, τους νεκρούς και τους ζωντανούς συντρόφους, για τα δάκρυα και τα γέλια της Zιλιέτ...» («H επιστροφή του Nετσάγιεφ»)
Με τα δικά του λόγια, ο αποχαιρετισμός στον Χόρχε Σεμπρούν, έναν οργανικό διανοούμενο, έναν άνθρωπο της δράσης, που παρέμεινε νέος μέχρι τα 87 του χρόνια, έναν αγωνιστή των ελευθεριών, του πολιτισμού και της γραφής, που ήταν στρατευμένος στην υπηρεσία του ευρωπαϊκού ιδεώδους, έχοντας ζήσει τραγικές στιγμές του 20ού αιώνα.
* Ο τίτλος του πρώτου διηγήματός του, το 1963.