Το χρώμα και η ροή του θα μπορούσαν να ξεγελάσουν πολλούς. Αυτή η μαύρη λάσπη που μοιάζει τόσο με το αργό πετρέλαιο, θα μπορούσε να αλλάξει για πάντα την επαναφορτιζόμενη μπαταρία, να διπλασιάσει το βεληνεκές των ηλεκτροκίνητων οχημάτων και να κλείσει το «μαύρο χρυσό» στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Το χρώμα και η ροή του θα μπορούσαν να ξεγελάσουν πολλούς. Αυτή η μαύρη λάσπη που μοιάζει τόσο με το αργό πετρέλαιο, θα μπορούσε να αλλάξει για πάντα την επαναφορτιζόμενη μπαταρία, να διπλασιάσει το βεληνεκές των ηλεκτροκίνητων οχημάτων και να κλείσει το «μαύρο χρυσό» στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Ένα από τα εμπόδια στην ευρύτερη υιοθέτηση των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων είναι οι μπαταρίες τους: είναι μεγάλες, βαριές και ακριβές. Στο Leaf της Nissan για παράδειγμα, το σώμα της μπαταρίας αποτελείται κατά τα δύο τρίτα από υλικά που όχι μόνο δεν παράγουν ενέργεια, αλλά στοιχίζουν περισσότερο από τα ηλεκτρικά ενεργά συστατικά της...
Πώς λοιπόν θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί κανείς καλύτερα όλο αυτόν τον όγκο, καθιστώντας αποδοτικότερες τις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες; Ο Γετ-Μινγκ Τσιανγκ και οι συνάδελφοί του στο ΜΙΤ, που ανέπτυξαν το «αργό του Κέμπριτζ» -όπως οι ίδιοι το «βάπτισαν»- υποστηρίζουν ότι έχουν την απάντηση.
Σε μία συμβατική μπαταρία, τα ιόντα μετακινούνται από το ένα στερεό ηλεκτρόδιο στο άλλο μέσω ενός ηλεκτρολύτη υγρού ή σε μορφή σκόνης. Αυτός με τη σειρά του «αναγκάζει» τα ηλεκτρόνια να ρέουν σε ένα εξωτερικό καλώδιο, το οποίο συνδέει τα ηλεκτρόδια, δημιουργώντας ρεύμα. Η μαύρη κολλώδης ουσία που επινόησαν ο Τσιανγκ και η ομάδα του είναι ουσιαστικά «ένα ρευστό, ηλεκτρικά αγώγιμο ηλεκτρόδιο», όπως λέει ο ίδιος, το οποίο τροφοδοτεί την μπαταρία του αυτοκινήτου.
Η μπαταρία έχει πολές ομοιότητες με τις μπαταρίες ροής που υπάρχουν εδώ και δεκαετίες. Η διαφορά, κατά τους δημιουργούς της, είναι ότι η ισχύς της ανά μονάδα όγκου θα είναι δεκαπλάσια από αυτήν των συμβατικών σχεδίων. «Πρόκειται πιθανότατα για τη συναρπαστικότερη εξέλιξη των τελευταίων δύο ετών στον τομέα της αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας», λέει ο Γιούρι Γκογκότσι του Ινστιτούτου Νανοτεχνολογίας Ντρέξελ, στη Φιλαδέλφεια. «Ο Τσιανγκ προσφέρει ένα μοναδικό υβρίδιο μπαταρίας ροής με μπαταρία ιόντων λιθίου.»
Ο Τσιανγκ εκτιμά ότι η κατασκευή μιας τέτοιας μπαταρίας θα στοίχιζε 175 ευρώ ανά κιλοβατώρα. Συνεπώς, μια μπαταρία ικανή να αντικαταστήσει αυτήν του Nissan Leaf θα στοίχιζε περίπου 4.200 ευρώ, κόστος υποτριπλάσιο από αυτό των σημερινών μπαταριών που χρησιμοποιούνται στα ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα. Επιπλέον, το «αργό του Κέμπριτζ» θα διπλασίαζε το βεληνεκές του οχήματος στα 300 χιλιόμετρα με μία φόρτιση.