Προκάλεσε το θάνατο 15.000 ανθρώπων και τη δεύτερη μεγαλύτερη πυρηνική καταστροφή μετά από το Τσερνόμπιλ. Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται όμως, οι συνέπειες του σεισμού της 11ης Μαρτίου στην Ιαπωνία έγιναν αισθητές ακόμη και… στην Ανταρκτική.
Προκάλεσε το θάνατο 15.000 ανθρώπων και τη δεύτερη μεγαλύτερη πυρηνική καταστροφή μετά από το Τσερνόμπιλ. Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται όμως, οι συνέπειες του σεισμού της 11ης Μαρτίου στην Ιαπωνία έγιναν αισθητές ακόμη και… στην Ανταρκτική.
Σύμφωνα με Αμερικανούς ερευνητές, τα κύματα που πυροδότησε η δόνηση των 9 Ρίχτερ «ταξίδεψαν» σχεδόν 13.000 χιλιόμετρα, διασχίζοντας μέσα σε 18 ώρες τον Ειρηνικό Ωκεανό και προκαλώντας την υποχώρηση τεράστιων κομματιών πάγου από την παγονησίδα Σούλτσμπεργκερ, η οποία παρέμενε ακίνητη εδώ και σχεδόν μισό αιώνα!
Την παρατήρηση έκαναν ερευνητές του Goddard Space Flight Center της NASA, μελετώντας δορυφορικές φωτογραφίες. Όπως λένε, είδαν σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, την αποκόλληση κομματιών πάγου ακόμη και στο μέγεθος του Μανχάταν – και αυτό παρά το γεγονός ότι το τσουνάμι είχε ως αποτέλεσμα η θάλασσα να «φουσκώσει» κατά μόλις 30-50 εκατοστά στη δυτική Ανταρκτική, ενώ η παγονησίδα έχει πάχος 80 μέτρων!
Σύμφωνα με την επικεφαλής της ομάδας Κέλι Μπραντ, «πρόκειται για την πρώτη άμεση παρατήρηση μιας τέτοιας σχέσης μεταξύ τσουνάμι και παγόβουνων», παρότι οι επιστήμονες είχαν στο παρελθόν διατυπώσει την υπόθεση ότι η σεισμική δραστηριότητα μπορεί να προκαλέσει την υποχώρηση πάγων στην Ανταρκτική.
«Το Σεπτέμβριο του 1868, Χιλιανοί αξιωματικοί του ναυτικού ανέφεραν μια -ασυνήθιστη για την εποχή- παρουσία μεγάλων παγόβουνων στα νότια όρια του Ειρηνικού Ωκεανού και αργότερα εκτιμήθηκε ότι [τα παγόβουνα αυτά] ίσως είχαν προκληθεί από το μεγάλο σεισμό και το τσουνάμι της Αρίκα, ένα μήνα νωρίτερα», λέει ο καθηγητής του Northwestern University Εμίλ Οκάλ. «Γνωρίζουμε τώρα πια ότι αυτό είναι το πιθανότερο σενάριο.»
Το μεγαλύτερο από τα παγόβουνα που αποκολλήθηκαν είχε διαστάσεις 6,5 χιλιόμετρα επί 9,5 χιλιόμετρα. Οι ερευνητές μελέτησαν εικόνες που απαθανάτισε ο δορυφόρος Envisat του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος μεταξύ 11ης και 13ης Μαρτίου, ενώ οι παρατηρήσεις τους δημοσιεύονται στο Journal of Glaciology.