Ερευνητές που εργάζονται στο Εθνικό Εργαστήριο του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας, στο Αϊνταχο, σχεδίασαν πυρηνικό αντιδραστήρα σε μέγεθος... βαλίτσας, ο οποίος μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες έως και οκτώ νοικοκυριών.
Ερευνητές που εργάζονται στο Εθνικό Εργαστήριο του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας, στο Αϊνταχο, σχεδίασαν πυρηνικό αντιδραστήρα σε μέγεθος... βαλίτσας, ο οποίος μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες έως και οκτώ νοικοκυριών.
Χάρη στο μέγεθος και στην ανθεκτικότητά του, αυτός ο αντιδραστήρας σχάσης θα μπορούσε κάποτε να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο εδώ στη Γη, αλλά και στη Σελήνη, στον Αρη ή οπουδήποτε η NASA αποφάσιζε ότι θέλει να παράγει ενέργεια.
Παρότι τα περισσότερα πυρηνικά εργοστάσια παράγουν εκατοντάδες ή χιλιάδες μεγαβάτ ηλεκτρικού ρεύματος, αυτή η φορητή γεννήτρια θα περιοριζόταν σε μόλις 40 κιλοβάτ, όμως το σχήμα της την καθιστά ιδανική για τις συνθήκες που επικρατούν στο Διάστημα: εκτός από μικρή, είναι ευέλικτη και θα μπορούσε να τοποθετηθεί, για παράδειγμα, σε κρατήρες ή σπήλαια. Είναι επίσης πολύ ελαφριά, κάτι απαραίτητο ώστε να λειτουργήσει χωρίς προβλήματα στο Διάστημα, σύμφωνα με τους ειδικούς.
Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έχει ήδη σκεφτεί τρόπους αξιοποίησης του αντιδραστήρα. Θα μπορούσε, μεταξύ άλλων, να τροφοδοτεί γεννήτριες οξυγόνου και υδρογόνου ή να χρησιμοποιείται για την φόρτιση συσκευών για επανδρωμένα ή μη επανδρωμένα ερευνητικά οχήματα. Η ομάδα του Εθνικού Εργαστηρίου σκοπεύει να κατασκευάσει ένα πρωτότυπο του μίνι-αντιδραστήρα για να τον δοκιμάσει μέσα στο 2012.
Για να τροφοδοτήσουν τα σκάφη και τις συσκευές τους, οι αστροναύτες χρησιμοποιούν σήμερα ηλιακά κύτταρα, τα οποία μετατρέπουν το φως σε ενέργεια, ωστόσο στο Διάστημα οι πηγές φωτός δεν είναι πάντοτε διαθέσιμες ή αξιόπιστες, σε αντίθεση με ένα τέτοιο σύστημα. «Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των φωτοβολταϊκών και των πυρηνικών αντιδραστήρων είναι ότι οι τελευταίοι μπορούν να παράγουν ενέργεια σε οποιοδήποτε περιβάλλον», εξηγεί ο επικεφαλής του προγράμματος Τζέιμς Ουέρνερ. «Η τεχνολογία σχάσης δεν εξαρτάται από την ηλιοφάνεια, γεγονός που την καθιστά ικανή να παράγει μεγάλες και σταθερές ποσότητες ενέργειας κατά τη διάρκεια της νύχτας ή σε αντίξοα περιβάλλοντα, όπως της Σελήνης και τυο Αρη».
Επιπλέον, απαντώντας σε όσους βιαστούν να διατυπώσουν αμφιβολίες για την ασφάλεια αυτών των αντιδραστήρων, οι ερευνητές διαβεβαιώνουν ότι δεν συνιστούν απειλή για τους χρήστες τους. «Δεν θα υπήρχε ο κίνδυνος τήξης πυρήνων», λέει ο Ουέρνερ. «Λόγω των χαμηλών επιπέδων ενέργειας, το σύστημα είναι πολύ ασφαλές και, ακόμη και σε περίπτωση διακοπής ρεύματος, ο ίδιος ο αντιδραστήρας απλώς θα έπαυε να λειτουργεί».
Το ερώτημα είναι πότε και πώς οι ερευνητές θα έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν την εφεύρεσή τους σε πραγματικές συνθήκες, μετά το τέλος του προγράμματος διαστημικών λεωφορείων της NASA. Ο Τζέιμς Ουέρνερ πάντως εμφανίζεται αισιόδοξος ότι, όταν η ομάδα κατασκευάσει το πρωτότυπό της, θα της δοθεί η ευκαιρία να το στείλει στο Διάστημα προκειμένου να δείξει ότι «αυτή η τεχνολογία είναι έτοιμη για χρήση, οικονομική και ασφαλής».