Με 48ωρη απεργία στις 18 και 19 Οκτωβρίου απαντά η ΟΤΟΕ στις προωθούμενες αλλαγές στα εργασιακά και τις περικοπές στις συντάξεις. Η σχετική απόφαση ελήφθη κατά τη σημερινή συνεδρίασή της Εκτελεστικής Γραμματείας.
Με 48ωρη απεργία στις 18 και 19 Οκτωβρίου απαντά η ΟΤΟΕ στις προωθούμενες αλλαγές στα εργασιακά και τις περικοπές στις συντάξεις. Η σχετική απόφαση ελήφθη κατά τη σημερινή συνεδρίασή της Εκτελεστικής Γραμματείας.
«Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει με νόμο στη κατάργηση των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων και της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης που ισχύουν πολλές δεκαετίες στη χώρα μας, διασφαλίζοντας τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων, αποτελεί παράδοση άνευ όρων των Δημοκρατικών Θεσμών στην λαιμητόμο της Τρόικας», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση της ΟΤΟΕ
«Η απόφαση αυτή», υπογραμμίζεται, «δίνει τη δυνατότητα ισχύος μόνο της επιχειρησιακής σύμβασης αλλά και των ατομικών συμφωνιών, οι οποίες, πλέον, θα διαμορφώνονται σε κατώτερο οικονομικό και θεσμικό επίπεδο από τη Κλαδική, την οποία καθιστά έτσι, ανίσχυρη και περιττή.
Με αυτή την νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, πριμοδοτείται η εργοδοτική αυθαιρεσία, διευρύνεται ακόμα περισσότερο η εκμετάλλευση των εργαζομένων και ο εκβιασμός γίνεται θεσμός ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων γιατί πλέον οι αμοιβές και οι άλλες θεσμικές ρυθμίσεις, θα καθορίζονται μονομερώς και αυθαίρετα μόνο από τους εργοδότες».
Στην ίδια ανακοίνωση, επισημαίνεται πως με το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης, μειώνονται ξανά οι συντάξεις για τρίτη φορά σε διάστημα ελαχίστων μηνών. Στο σημείο αυτό η Ομοσπονδία χαρακτηρίζει «ανεξήγητη» «την επιθετικότητα της κυβέρνησης με τέτοια σφοδρότητα σε ασφαλισμένους που πληρώνουν υπερβολικά μεγάλες εισφορές, ενώ ποτέ τα ασφαλιστικά τους Ταμεία δεν έλαβαν κρατικό πόρο και που αυθαίρετα και αντισυνταγματικά οδήγησε η Κυβέρνηση της ΝΔ στο ΕΤΑΤ, απαλλάσσοντας τους εργοδότες από τις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις»
Καταλήγοντας, η ΟΤΟΕ τονίζει πως με το νόμο αυτό, αν ψηφιστεί από τη Βουλή, ενταφιάζονται οι δημοκρατικοί θεσμοί που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες και οι εργαζόμενοι της χώρας επιστρέφουν σε περιόδους του προηγούμενου αιώνα, αφού, παράνομα και αντισυνταγματικά, καταργούνται θεμελιώδη εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα. «Ούτε το Σύνταγμα της Ελλάδας, ούτε οι διεθνείς συμβάσεις εργασίας, που θεωρούν ιερά και απαραβίαστα τα συλλογικά δικαιώματα που απορρέουν από τις συλλογικές συμφωνίες, στάθηκαν ικανά να αποτρέψουν την ουσιαστική κατάργηση του δημοκρατικού θεσμού των συλλογικών συμβάσεων, μέσω των οποίων έχουν ρυθμιστεί εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων», υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά.