Oλόκληρη η ομιλία του Πρωθυπουργού στη Βουλή

Η δευτερολογία του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στη Βουλή κατά τη συζήτηση επί της προτάσεως για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

«Αγαπητοί συνάδελφοι, εδώ και 25 μήνες, έδωσα μια μάχη άνευ προηγουμένου, για να σωθεί η χώρα.

Μόνος, από όλη την ηγεσία του πολιτικού συστήματος. Με πολιτική στήριξη, τις δυνάμεις του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Με πραγματική στήριξη, τους πολίτες της χώρας, τον αγώνα τους, τις προσπάθειές τους. Με μια πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα, ζοφερή. Με μια Αντιπολίτευση, δυστυχώς, ανεύθυνη και φυγόπονη. Και με ένα ευρύτερο κομμάτι του πολιτικού συστήματος, που το μόνο που το ενδιαφέρει εδώ και καιρό, είναι η επιβίωση του παλαιού συστήματος.

Ζήσαμε και πολλή λάσπη. Γιατί έγιναν και τραγικά λάθη σε αυτή τη χώρα, από πολλές Κυβερνήσεις. Αποκορύφωμα, όμως, η προηγούμενη Κυβέρνηση και η πενταετία της Νέας Δημοκρατίας - και αυτά πληρώνουμε σήμερα.

Ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια.

Μήπως εγώ διπλασίασα το χρέος, ή μήπως ήταν η Νέα Δημοκρατία; Μήπως εγώ άφησα έλλειμμα 36 δις ευρώ, ή μήπως ήταν η προηγούμενη Κυβέρνηση; Μήπως εγώ και εμείς εκτοξεύσαμε τα ελλείμματα, ή μήπως τώρα μειώθηκαν τα ελλείμματα; Γιατί αυτά που ζουν οι Έλληνες πολίτες, μια πρωτόγνωρη δοκιμασία, κάποιοι θέλουν να τα ξεχάσουν.

Γι' αυτά τρέχουμε. Γι' αυτά τρέχουμε από χώρα σε χώρα, από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα, από συνάντηση σε συνάντηση, πρώτος εγώ, αλλά και οι συνάδελφοι Υπουργοί, εδώ και μήνες. Αυτή είναι η αλήθεια, κύριοι συνάδελφοι. Πληρώνουμε το λογαριασμό δεκαετιών αμεριμνησίας, λαϊκισμού, ανομίας, αδιαφάνειας, διαπλοκής, πελατειακών σχέσεων, αδιαφορίας για το δημόσιο συμφέρον.

Λοιπόν, μαζεύω επί 24 μήνες όλα αυτά τα σπασμένα.

Είμαστε, όμως, υπερήφανοι γιατί, μετά από πολλούς μήνες δοκιμασίας, περιπέτειας, προσπάθειας, θυσιών, η χώρα μας πέτυχε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής μια συμφωνία, καθοριστικής σημασίας για το μέλλον μας. Το άμεσο μέλλον, αλλά και τα επόμενα χρόνια και τις μελλοντικές γενιές.

Μια συμφωνία, που μας παρέχει ασφάλεια και σιγουριά, που εγγυάται την παραμονή μας στο ευρώ, που εγγυάται ότι θα έχουμε τα επόμενα χρόνια τους απαραίτητους πόρους για τη λειτουργία του κράτους, για τους μισθούς και τις συντάξεις, που απειλήθηκαν από μία πιθανή χρεοκοπία. Και πολύ περισσότερο, μια συμφωνία, που μας επιτρέπει – αν εμείς κάνουμε αυτό που πρέπει - να διαγράψουμε ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρέους μας, μέσα στους επόμενους μήνες, που μας επιτρέπει να καταβάλουμε τα επόμενα χρόνια πολύ λιγότερους τόκους για τα δάνεια του παρελθόντος, που κάνει τη διαδρομή μας πιο εύκολη τα επόμενα χρόνια και μας επιτρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις πια, για να χτίσουμε την Ελλάδα της δημιουργίας και της ανάπτυξης.

Επειδή πολλά κινδυνολογικά και ανεύθυνα λέγονται, ακόμη και τώρα, θέλω να διαβεβαιώσω για άλλη μια φορά τους Έλληνες πολίτες:

Με τη συμφωνία αυτή, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τις καταθέσεις. Αντιθέτως. Και με την παραμονή μας στο ευρώ, είναι πιο εγγυημένες. Με τη συμφωνία αυτή, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Αντιθέτως, θα είναι πιο εύρωστα, διότι η χώρα μας θα βγει πιο γρήγορα από την κρίση και οι προϋπολογισμοί μας θα έχουν περισσότερες δυνατότητες.

Η συμφωνία αυτή, δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση μείωση των μισθών κατά 50% - που ακούω - ή των συντάξεων, όπως πολλοί διαδίδουν ακόμη και σήμερα.

Η συμφωνία αυτή, μας δίνει μια τεράστια ευκαιρία, ίσως την τελευταία, να ξαναχτίσουμε τη χώρα μας σε νέες, γερές βάσεις. Η συμφωνία αυτή, δεν πρέπει να πάει χαμένη, δεν μπορεί να πάει χαμένη. Διαφορετικά, θα είμαστε ιστορικά υπόλογοι.

Η συμφωνία αυτή, πρέπει να διασφαλιστεί και να τεθεί σε εφαρμογή, τους επόμενους μήνες. Αυτό είναι το ύψιστο καθήκον όλων μας. Αυτό είναι το ύψιστο συμφέρον όλων μας. Αυτή είναι η απόλυτη εθνική προτεραιότητα. Και χαίρομαι, χαίρομαι ειλικρινά, που όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν πόσο σημαντική είναι αυτή η συμφωνία. Και κυρίως, χαίρομαι για το καθοριστικό βήμα που έκανε η Αξιωματική Αντιπολίτευση, με τη δέσμευση ότι θα την υπερψηφίσει.

Γιατί, αγαπητοί συνάδελφοι, χρειάζεται σήμερα η ευρύτερη συνεργασία και στήριξη των κομμάτων; Ίσως το κατανοείτε, αλλά θέλω να επαναλάβω κάποια αυτονόητα. Γιατί να επιδιώκω αυτή τη συνεργασία, εδώ και καιρό;

Γιατί οι αλλαγές που κάνουμε στη χώρα μας είναι ιστορικές. Απαιτούν, όχι μόνο την ανοχή, αλλά τη συμμετοχή των πολιτών. Όταν δεν αναλαμβάνουν όλα τα κόμματα τις ευθύνες τους, πόσο μάλλον όταν κατηγορούν και λοιδορούν, όταν χρησιμοποιούν φράσεις του τύπου «προδότες, πιόνια», δίνουν το ηθικό δικαίωμα σε σημαντικό μέρος του λαού, που αυτοί εκφράζουν, να απέχει ή να μπλοκάρει ή να απορρίπτει ακόμα και τα αυτονόητα, όπως την υποχρέωση να πληρώνονται οι φόροι.

Δίνουν το σύνθημα ακόμα και της παραίτησης, του μάταιου κάθε προσπάθειας. Χρησιμοποιούν τον πραγματικό πόνο - γιατί είναι πραγματικός ο πόνος - του Ελληνικού λαού, για να σταματήσουν τις πιο αυτονόητες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, ακόμα και τις βασικές καθημερινές υποχρεώσεις.

Και αυτό προκαλεί ανομία. Και η ανομία αυτή, τελικά, πηγαίνει τη χώρα στην αυθαιρεσία και τη βία, στην πόλωση και τη σύγκρουση. Και η ανομία αυτή, χτυπά πολύ περισσότερο τον αθώο, τον καλοπληρωτή, τον πιο αδύναμο. Βοηθά, όμως, τον ισχυρό, τον παράγοντα και τον προνομιούχο.

Επιτέλους, να βάλουμε κανόνες σε αυτή τη χώρα, για να προστατέψουμε το λαό, τον πολίτη, και όχι να επιτρέπουμε την ανομία, για να μπορεί να ξεφεύγει ο ισχυρός και ο κάθε παράγοντας. Γιατί αλλιώς, αδυνατίζουν οι θεσμοί και οι νόμοι, που προστατεύουν τελικά τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα του πολίτη.

Ενώ όταν τα κόμματα συνεργάζονται, στέλνουν ενιαίο μήνυμα για το καλό της χώρας.

Φίλες και φίλοι, εάν αυτή η δύσκολη κατάσταση αντιμετωπιζόταν απλά με αλλαγή πολιτικής, τότε θα ήταν εύκολα τα πράγματα. Πρέπει, όμως - και αυτό φαίνεται να το κατανοεί σήμερα η Νέα Δημοκρατία - να περάσουμε από την Ελλάδα των ελλειμμάτων, την Ελλάδα της αναξιοπιστίας, την Ελλάδα της αδιαφάνειας, την Ελλάδα του «Δεν πληρώνω», στην Ελλάδα των πλεονασμάτων, στην Ελλάδα της αξίας, στην Ελλάδα του κύρους και της αξιοπιστίας, στην Ελλάδα των εξαγωγών προϊόντων ποιότητας και πράσινης ανάπτυξης, στην Ελλάδα της ευνομίας, στην Ελλάδα του «Εκπληρώνω τις υποχρεώσεις μου, για να προστατεύσω τα δικαιώματά μου». Υποχρεώσεις, που αφορούν τόσο στην καθημερινότητά μας, όσο και στη συμμετοχή μας στο ευρώ.

Το μέγεθος του εγχειρήματος ξεπερνά το μέγεθος οποιουδήποτε κόμματος μεμονωμένα. Ένα απλό παράδειγμα, με το νέο εθνικό φορολογικό νομοσχέδιο: μπορούμε περισσότερα κόμματα και ηγεσίες, να στηρίξουμε ένα δίκαιο και διαφανές σύστημα αλλά, παράλληλα, αντί να καλούμε το λαό σε απειθαρχία, να ενημερώσουμε τον Έλληνα πολίτη για τη σημασία που έχει να χτυπήσουμε τη φοροδιαφυγή, που τελικά ο ίδιος πληρώνει. Ποιος πληρώνει τη φοροδιαφυγή; Ο αδύναμος και η μεσαία τάξη αυτής της χώρας. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Τότε θα έχουμε πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να πετύχει ένα παρόμοιο νομοσχέδιο.

Αλλά μέχρι σήμερα, αγαπητοί συνάδελφοι, δύο χρόνια τώρα, εμείς, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, σηκώσαμε τον σταυρό αυτό. Με πρωτοφανή συναίσθηση του ιστορικού μας χρέους. Σηκώσαμε ένα σταυρό, ενώ δεν μας ανήκε η ευθύνη για τα πρόσφατα ελλείμματα και χρέη, ή ακόμα και για την αναξιοπιστία της χώρας. Σηκώσαμε το σταυρό της προσπάθειας να αλλάξουμε τα πάντα - κάθε πρόβλημα, κάθε κακή λειτουργία - που συσσωρεύτηκαν τις τελευταίες δεκαετίες.

Να χτυπηθούμε με κάθε κατεστημένο, είτε ήταν απέναντί μας, είτε βρισκόταν ακόμα και στα δικά μας σπλάχνα, με την ελπίδα όχι να κατατροπώσουμε, αλλά να μεταμορφώσουμε συνειδήσεις, νοοτροπίες και πρακτικές. Όλα αυτά, που μας είχαν πληγώσει ως Έλληνες και Ελληνίδες.

Όπως είπα, όμως, δεν αρκεί μια Κοινοβουλευτική Ομάδα και πλειοψηφία. Αυτός ο άθλος χρειάζεται μια έντιμη και ευρύτατη στήριξη. Και αυτή μπορούσε να επιτευχθεί με δύο τρόπους:

Ο ένας τρόπος ήταν το δημοψήφισμα, η βούληση του Ελληνικού λαού, που βεβαίως θα είχε το δικαίωμα και να απορρίψει αυτό το πρόγραμμα, αυτή τη διαδρομή, με τις όποιες γνωστές συνέπειες, αλλά θα ήταν μια γνήσια δημοκρατική λαϊκή επιλογή - «ναι» ή «όχι».

Προσωπικά, θεωρώ ότι ήταν σίγουρο το «ναι». Γιατί; Γιατί πιστεύω βαθιά, ότι είναι προς το συμφέρον του Ελληνικού λαού αυτό το πακέτο αποφάσεων. Και γιατί πιστεύω βαθιά, ότι ο Ελληνικός λαός ξέρει να κρίνει αυτό που είναι καλύτερο για τον ίδιο. Θα ήταν λυτρωτικό και για τον ίδιο να αποφασίσει εκείνος, όχι εμείς, ούτε οι εταίροι μας.

Ένα σχόλιο. Είναι περίεργο που όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, παρά τις πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις, ήταν απέναντι. Μιλούσαν για «τυχοδιωκτισμό». Η προσφυγή στην άμεση Δημοκρατία, λοιπόν, μια συνταγματική πρόβλεψη της Δημοκρατίας μας, θεωρείται από κάποιους τυχοδιωκτισμός.

Τι φοβόντουσαν; Αν φοβόντουσαν ότι θα απέρριπτε ο λαός τη συμφωνία, τότε θα έπρεπε οι ίδιοι να θέλουν να την ψηφίσουν στη Βουλή. Κάτι που δεν δήλωναν, όμως, τουλάχιστον μέχρι χθες. Αν αυτή ήταν η θέση τους, δηλαδή θετική, τότε γιατί να μην στηρίξουμε ακόμα και από κοινού το «ναι», σε μια μεγαλειώδη για την Ελλάδα και την Ευρώπη απόφαση Δημοκρατίας.

Από την άλλη, αν φοβόντουσαν κάποιοι ότι θα υπερψηφιζόταν η συμφωνία από το λαό, τότε φοβόντουσαν, απλά επειδή δεν θα μπορούσαν να εκπροσωπούν τις λαϊκές δυνάμεις, ενάντια σ’ αυτή την «κατοχική συμφωνία» - όπως την χαρακτηρίζουν - γιατί πολύ απλά θα είχε εκφραστεί ο Ελληνικός λαός κυρίαρχα, δημοκρατικά, ελεύθερα.

Τι φοβόντουσαν, λοιπόν; Ότι θα έχαναν τη διαμεσολάβησή τους, το προνόμιο να λένε ότι εκφράζουν οι ίδιοι την πραγματική βούληση του Ελληνικού λαού.

Και ενώ μας κατηγορούσαν, ότι εμείς ακούμε τα κελεύσματα των ξένων, μόλις πήραμε αυτή τη δημοκρατική απόφαση, που συντάραξε την Ευρώπη και τις αγορές, μια απόφαση που έλεγε ευθέως στις αγορές, «ακούστε, υπάρχει και ο Ελληνικός λαός, που τελικά πρέπει να αποφασίσει», πολλοί από τη Δεξιά και από την Αριστερά, μας κατακεραύνωναν, ότι ενοχλήσαμε τους εταίρους μας και έπεσαν και τα Χρηματιστήρια!

Περισσεύει, λοιπόν, η υποκρισία, κύριοι συνάδελφοι.

Πρέπει επίσης να πούμε, επιτέλους, και πρέπει και το G-20 να πει επιτέλους, «ναι, υπάρχουν οι αγορές, αλλά πρώτα απ’ όλα υπάρχουν οι λαοί».

Αυτό είναι ένα μήνυμα, το οποίο εμείς πρέπει να περάσουμε.

Επιστρέφω, όμως, στην κριτική που δέχομαι. Τώρα, κάποιοι επέλεξαν να φωνάξουν, να διαμαρτυρηθούν ότι επλήγη το κύρος του πολιτικού συστήματος από τις δικές μου πρωτοβουλίες, ότι η ασφαλής πορεία της χώρας στο ευρώ κινδυνεύει από την διαχείριση αυτών των ημερών.

Δεν τους είδα, όμως, να φωνάζουν, όταν έμπαιναν τα θεμέλια της κρίσης. Όταν επικρατούσε η ανομία, η ψηφοθηρία, ο λαϊκισμός, η ατελείωτη υποκρισία, η εξαπάτηση του πολίτη, όταν βουλευτές χρηματοδοτούνταν από επιχειρηματίες, όταν το κράτος μοίραζε αφειδώς χρήμα, όταν η σπατάλη είχε γίνει το κύριο εργαλείο πολιτικής, κάποιοι από την Αντιπολίτευση, εδώ και μήνες, έκαναν μηδενιστική κριτική για τα πάντα.

Μίλησαν ποτέ, όμως, προηγουμένως, για τις ευθύνες που έχουν και προσωπικά, τόσα χρόνια που κυβέρνησαν και οδήγησαν τη χώρα στην παρακμή; Ως Υπουργοί, παλαιότερα, τι έκαναν; Πόσο άλλαξαν το κράτος; Πόσα ελλείμματα δημιούργησαν; Πόσοι φίλοι τους διορίστηκαν σε ολόκληρο το Δημόσιο;

Αφού θέλουν να τα συζητήσουμε, ας τα συζητήσουμε ανοιχτά.

Κάποιοι παραιτούνται. Δεν θυμάμαι να παραιτήθηκαν, όταν η Ελλάδα πνιγόταν από την οσμή της διαφθοράς. Δεν θυμάμαι να παραιτήθηκαν ή να μίλησαν, όταν στη χώρα έκαναν κουμάντο οι διάφοροι «χορηγοί». Βέβαια, τότε ήταν Υπουργοί. Δεν θυμάμαι τότε να απάλλαξαν το κράτος από τη γραφειοκρατία, το ρουσφέτι και τη διαφθορά. Τότε, όμως, όλα κυλούσαν ομαλά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γιατί υπήρχαν εύκολα δανεικά. Και με αυτά, κάποιοι έκαναν μικροπολιτική, που σήμερα την πληρώνει ο Ελληνικός λαός.

Σε μερικούς, είναι δύσκολο να μιλάνε ειλικρινά στους πολίτες. Να τους πουν ότι, «όσα ξέραμε, τελείωσαν». Να τους πουν ότι η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο ευρώ, δεν συνεπάγεται μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις.

Αλλά επειδή, συνάδελφοι, εμείς θέλουμε να γυρίσουμε σελίδα και να πάμε μπροστά, θέλουμε όλη αυτή η αντιπαράθεση, η οποία γίνεται για το παρελθόν, να έχει ένα τέλος και να ανοίξουμε μια νέα σελίδα.

Αγαπητοί συνάδελφοι, στην πολιτική μου ζωή, έκανα πάντα ένα βήμα μπροστά, αναλαμβάνοντας το κόστος και παίρνοντας το ρίσκο, αλλά πάντοτε με γνώμονα το συμφέρον της Δημοκρατίας, της πατρίδας και του πολίτη. Και κάθε φορά, άκουγα τα «σχολιανά» μου! Κάθε φορά, άκουγα ότι είμαι ανεύθυνος, επικίνδυνος.

Το θυμάμαι, όταν μίλησα υπέρ της ελεύθερης ραδιοφωνίας και επισκέφθηκα τον σταθμό του τότε Δημάρχου, Μιλτιάδη Έβερτ. Τα άκουσα. Όταν νομοθετούσα το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και το «I.B.», ήμουν ανθέλληνας. Όταν μίλησα για την ανάγκη να απελευθερώσουμε τα Πανεπιστήμια από το κράτος και να μπορούν να γίνουν μη κερδοσκοπικά, μη κρατικά Πανεπιστήμια. Όταν είπα να μην φυλακίζουμε εκείνους που είναι χρήστες ναρκωτικών, αλλά να τους θεραπεύουμε και να πάμε σε μια αποποινικοποίηση ουσιών, όπως της κάνναβης. Και βεβαίως, τα άκουσα.

Όταν μέσα στο Κίνημά μου, είπα διαφάνεια, για να μπαίνουν τα Μέσα Ενημέρωσης στις Κεντρικές μας Επιτροπές και να ψηφίζονται οι σύνεδροι με διαδικασίες κάλπης, κάποιοι με κατηγόρησαν ότι προωθώ κάλπικο κόμμα.

Όταν πρότεινα να εκλέγεται ο Πρόεδρος του κόμματος από τον πολίτη, πολύ φοβήθηκαν και μιλούσαν για παρωδία. Σήμερα, η πρακτική αυτή υιοθετείται από κόμματα σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο, αλλά και από την Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Όταν νομοθετούσα το εγγυημένο ποσοστό των μουσουλμανοπαίδων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, πολλοί εξέφρασαν φόβους. Σήμερα, είναι βασικός πυλώνας της ένταξής τους στην κοινωνία μας.

Όταν κουβαλούσα έναν υπολογιστή και μιλούσα για το Διαδίκτυο, ως μια επανάσταση για τη Δημοκρατία και τη διαφάνεια, πολλοί γελούσαν. Και όμως, σήμερα, εφαρμόζουμε ηλεκτρονικά τη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» και φέρνουμε το «Ψηφιακό Σχολείο» στο μαθητή.

Όταν μίλησα για άμεση εκλογή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είπαν «αυτός είναι εκτός τόπου και χρόνου». Σήμερα πια, συζητείται σοβαρά.

Όταν ξεκίνησα το άνοιγμα προς την Τουρκία, ήμουν και πάλι προδότης. Σε λίγο καιρό, όμως, όλοι χαιρέτισαν τις πολλές συμφωνίες με τη γείτονα χώρα. Και παρά τις δυσκολίες, έχουμε εδώ και 11 χρόνια μια καλύτερη σχέση, χωρίς επικίνδυνες συγκρούσεις.

Όταν παλέψαμε για το Ελσίνκι και την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λίγοι το πίστευαν. Έγινε πραγματικότητα.

Όχι, όλα αυτά δεν ήταν τυχοδιωκτισμός. Ήταν μια απλή απόφαση: να μην μείνω στα τετριμμένα, να μην μείνω στις νόρμες της συντήρησης, να σπάω ταμπού, για το καλό του τόπου.

Όπως και σπάω ταμπού με το δημοψήφισμα. Να φύγουμε από τις παραδόσεις του βυζαντινισμού, να πάμε στις παραδόσεις τις αρχαιοελληνικές, της άμεσης Δημοκρατίας. Και ας φοβηθεί το πολιτικό κατεστημένο. Και ελπίζω ότι θα έρθει η στιγμή, που δεν θα φοβάται η καθεστηκυία τάξη την άμεση φωνή του λαού, τη συμμετοχική Δημοκρατία.

Είπα ότι είμαι αντιεξουσιαστής στην εξουσία. Και αν δεν μείνω στην εξουσία, τουλάχιστον, θα παραμείνω αντιεξουσιαστής, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον.

Για τον ίδιο λόγο, είμαι θιασώτης της εθνικής συνεργασίας. Γιατί σπάμε κατεστημένες γραμμές και αντιπαραθέσεις, για το καλό του τόπου. Και το έχω αποδείξει. Στο Υπουργείο Παιδείας και στο Υπουργείο Εξωτερικών, διαμόρφωσα διακομματικές Επιτροπές, επεδίωξα πάντα τη συνεννόηση στους τομείς αυτούς, και ως Αντιπολίτευση, και ως Συμπολίτευση.

Γι' αυτό και σήμερα πιστεύω σε αυτή την εναλλακτική, ως μια μεγάλη προοπτική της χώρας, του πολιτικού μας συστήματος. Ως κόμματα, να ξεφύγουμε από τις στενές μας κομματικές επιδιώξεις, για το συμφέρον της πατρίδας.

Ναι, έχουμε διαφορές, ιδεολογικές και πολιτικές. Έχουμε όμως και συνείδηση για τις επιταγές της εποχής, για τις προτεραιότητες της πατρίδας, μέσα σε ένα δύσκολο διεθνές πεδίο. Και η συνεργασία, αυτές τις προτεραιότητες μπορεί να τις υπηρετήσει καλύτερα.

Θα μιλήσω για τη συνεργασία, αλλά πρώτα θέλω να πω λίγα λόγια για μια τρίτη εναλλακτική που έχει συζητηθεί, την προσφυγή στις κάλπες. Ο κ. Σαμαράς ζητά το ταχύτερο δυνατό εκλογές και, ως έκπτωση, δέχεται μια μεταβατική κυβέρνηση, περιορισμένης εντολής, το πολύ για 6 εβδομάδες.

Όμως, αγαπητοί συνάδελφοι, θέλω με ειλικρίνεια να πω ότι, αυτή τη στιγμή, οι εκλογές δεν ισοδυναμούν απλώς με καταστροφή, αλλά δεν μπορούν να γίνουν, ή δεν θα έπρεπε να γίνουν, για πολύ πρακτικούς λόγους συμφέροντος του Ελληνικού λαού και της πατρίδας.

Αν πηγαίναμε σε εκλογές άμεσα, χωρίς να διασφαλίσουμε την εφαρμογή της συμφωνίας στη χώρα μας, η 6η δόση των 8 δις ευρώ θα ήταν στον αέρα, όλη η δέσμη των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου και το νέο πρόγραμμα στήριξης των 130 δις θα ήταν στον αέρα, διότι η υποχρέωσή μας είναι να ξεκινήσουμε άμεσα τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας και να καταρτιστεί το νέο πρόγραμμα στήριξης.

Όλα αυτά που πρέπει να κάνουμε, ξεκινώντας άμεσα τις διαπραγματεύσεις για τη μείωση του δημοσίου χρέους κατά 100 δις ευρώ, θα ήταν στον αέρα. Η στήριξη του τραπεζικού συστήματος, που απαιτεί άλλα 35 δις ευρώ, θα ήταν στον αέρα. Το ίδιο και η επόμενη δόση, η 7η δόση, που πρέπει να καταβληθεί μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, η οποία δεν έχει ύψος 8 δις ευρώ, έχει ύψος 80 δις ευρώ, γιατί αυτές θα είναι οι ταμειακές μας ανάγκες - τα 30 δις για να στηριχθούν οι Τράπεζες με την επανακεφαλαιοποίησή τους, τα 30 δις προκειμένου να μπορέσουμε να οργανώσουμε το λεγόμενο «PSI», την ιδιωτική συμμετοχή, και να κερδίσουμε 100 δις ευρώ, και άλλα 20 δις ευρώ για τις ταμειακές ανάγκες.

Τέλος, θα έκλεινε και η Βουλή για πολλές εβδομάδες, μέχρι να γίνουν οι εκλογές και μέχρι να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης η νέα κυβέρνηση, είτε υπήρχε αυτοδυναμία, είτε βρισκόταν ένα συμμαχικό σχήμα.

Με αποτέλεσμα, όχι μόνο να μην μπορούμε να ψηφίσουμε αυτά που πρέπει για να εφαρμοστεί η συμφωνία, αλλά να μην μπορεί καν να καταρτιστεί και να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός του 2012, για να συνεχιστεί η λειτουργία της χώρας.

Ξέρει ο κ. Σαμαράς, η Νέα Δημοκρατία ότι, αν δεν γίνουν όλα αυτά, μέσα στις επόμενες εβδομάδες, δεν θα κερδίσουμε - το τονίζω αυτό, δεν θα κερδίσουμε - τη μείωση των τόκων για το 2012, κατά 5 δις ευρώ. Θυμίζω ότι τα 5 δις ευρώ είναι σχεδόν όλο το πολυνομοσχέδιο που ψηφίσαμε. Ποιος θα πληρώσει αυτούς τους τόκους των 5 δις; Οι Έλληνες φορολογούμενοι.

Η λύση είναι μία: να στηρίξουμε διακομματικά αυτή τη συμφωνία, που είναι για το καλό της χώρας. Εδώ και τώρα. Να υπάρχει Κυβέρνηση ισχυρή, όχι με εκλογές, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τη χώρα στη χρεοκοπία ή στην καταστροφή. Και οι εκλογές να γίνουν, αμέσως μόλις η κατάσταση ομαλοποιηθεί για τη χώρα και έχουμε ολοκληρώσει αυτές τις συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Τότε, ναι, να πάμε άμεσα σε εκλογές.

Τα βήματα που έχουμε μπροστά μας είναι ξεκάθαρα:

Πρώτον, επιβεβαιώνουμε προς τους εταίρους μας ότι η Ελλάδα θα κάνει αμέσως, χωρίς καθυστέρηση, όλα όσα πρέπει να γίνουν για την εφαρμογή της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου.

Δεύτερον, δηλώνουμε διακομματικά ότι το πακέτο θα στηριχθεί με ευρύτερη πολιτική στήριξη και με ειλικρινή προσπάθεια σχηματισμού Κυβέρνησης συνεργασίας.

Τρίτον, η ψήφος εμπιστοσύνης της Βουλής προς την Κυβέρνηση, είναι εντολή για τη διαμόρφωση της ευρύτερης δυνατής πολιτικής συμφωνίας και μιας αντίστοιχης Κυβέρνησης, που θα ολοκληρώσει τις διαδικασίες εφαρμογής της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου.

Τέταρτον, διασφαλίζουμε το ταχύτερο δυνατό την εκταμίευση της 6ης δόσης των 8 δις ευρώ.

Πέμπτον, ζητούμε να ξεκινήσουν αμέσως οι διαπραγματεύσεις με την Τρόικα για την οριστική διαμόρφωση του νέου προγράμματος, δηλαδή της νέας δανειακής σύμβασης των 130 δις ευρώ, προκειμένου να υπερψηφιστεί στη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία τουλάχιστον 180 - γιατί όχι και περισσοτέρων - βουλευτών.

Έκτον, διαμορφώνουμε το νομικό και χρηματοοικονομικό πλαίσιο για το λεγόμενο «PSI», ώστε να οδηγηθούμε στη μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους κατά 100 δις ευρώ, δηλαδή 50% του ΑΕΠ, μέσα στους επόμενους 5 μήνες.

Ταυτόχρονα, όπως είπα, μειώνεται και το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης, δηλαδή, το 2012, θα έχουμε μείωση 5 δις ευρώ και άλλα 9 δις ευρώ το 2013 και 2014.

Έβδομον, να ολοκληρωθούν όλες οι διαδικασίες, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου, έως τις αρχές του 2012, ώστε να εξασφαλίσουμε 100 δις ευρώ νέο δάνειο και 30 δις ευρώ για χρηματοδότηση του PSI, και να έχουν δοθεί στην Ελλάδα, με βάση το νέο πρόγραμμα, τα 80 δις ευρώ για την κάλυψη των αναγκών μας.

Αυτό το πακέτο, τελικά, πρέπει να κριθεί από τον Ελληνικό λαό αφού θα έχει υλοποιηθεί, γιατί μπορεί να βάλει την Ελλάδα σε μια νέα τροχιά και να δώσει ξανά στους Έλληνες το δικαίωμα να ελπίζουν.

Και θέλω να πω σε κάθε Έλληνα πολίτη, πως αυτή η Κυβέρνηση, παρά την ασφυκτική πίεση και την κρίση, μέσα στην οποία έπρεπε να διαχειριστούμε τις συμφωνίες και τις διαπραγματεύσεις, δεν ασχολήθηκε μόνο με την κρίση. Δεν ασχοληθήκαμε μόνο με τα 240 δις ευρώ που φέραμε στη χώρα, ή με τα 100 δις ευρώ χρέους που θα διαγράψουμε.

Κάναμε πράγματα, που δεν έχουν ξαναγίνει στη χώρα, θετικά για τον πολίτη, αλλάζοντας το κράτος. Περάσαμε τον «Καλλικράτη», κόψαμε τον ομφάλιο λώρο του πελατειακού συστήματος, με τις προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ. Αλλάξαμε το ασφαλιστικό μας σύστημα, για να είναι διασφαλισμένες οι συντάξεις για τις επόμενες γενιές. Φέραμε τη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ», για να ξέρουν όλοι οι πολίτες πού πάνε τα χρήματά τους. Τολμήσαμε να φέρουμε ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας των Πανεπιστημίων μας, που να εγγυάται καλύτερη μόρφωση, καλύτερο μέλλον και εφόδια για τα παιδιά μας.

Κάναμε επίσης μεγάλες και πρωτοφανείς αλλαγές στη δημόσια υγεία. Υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα ολόκληρο πρόγραμμα αλλαγών - στην πρωτοβάθμια υγεία, στη μείωση του κόστους της φαρμακευτικής δαπάνης, στην απεξάρτηση από τα ναρκωτικά, στο πρόγραμμα χορήγησης μεθαδόνης.

Ξεκίνησε η ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Ανοίξαμε τα κλειστά επαγγέλματα. Οι εταιρείες πλέον ιδρύονται σε μια μέρα. Διπλασιάσαμε την ισχύ της προερχόμενης από φωτοβολταϊκά ενέργειας. Ο τουρισμός μας θα ξεπεράσει φέτος όλα τα ρεκόρ. Οι εξαγωγές μας, επίσης.

Ξεκίνησαν πρόσφατα να φαίνονται τα αποτελέσματα της αταλάντευτης θέσης μας να τελειώνει η ανομία και η διαφθορά στη χώρα, βάζοντας το μαχαίρι βαθιά. Ναι, τολμήσαμε. Στη φοροδιαφυγή, στο ποδόσφαιρο, στις περίεργες συναλλαγές ορισμένων χρεοκοπημένων επιχειρήσεων με τις Τράπεζες. Για πρώτη φορά, απολύθηκαν από το ΕΣΥ γιατροί λόγω διαφθοράς. Για πρώτη φορά, συνελήφθησαν οι υπαίτιοι για τη λαθρεμπορία καυσίμων.

Αυτά και πολλά ακόμη, έκανε αυτή η Κυβέρνηση. Και ρωτώ, ειλικρινά, κάθε μέλος του Κοινοβουλίου: είναι κανείς εδώ, που θεωρεί ότι αυτό είναι έργο εθνικής προδοσίας; Και θέλω, με το χέρι στην καρδιά, να αναρωτηθείτε όλοι σας δύο πράγματα: πόσο αυτονόητα ήταν αυτά, όλα αυτά τα χρόνια, για τη χώρα μας; Αλλά και γιατί δεν γινόντουσαν;

Τολμήσαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Τόλμησε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Τόλμησε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και τα κάναμε αυτά, όχι για τους εαυτούς μας, αλλά για την πατρίδα.

Τώρα, όμως, είναι η ώρα να συνεργαστούμε. Με καλή προαίρεση και με αίσθημα εθνικής ευθύνης, κάτι που, όπως έχω πει, είναι βαθιά πίστη μου, πάγια προσωπική μου αρχή. Επεδίωξα αυτή τη συνεργασία πάντα στη ζωή μου, να γεφυρώνουμε τις διαφορές μας μέσα από το διάλογο, την προσπάθεια.

Μίλησα για συνεργασία προεκλογικά. Μιλούσα συνεχώς για την ανάγκη εθνικής συστράτευσης, μετεκλογικά. Επεδίωξα ακόμα και Κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας τον Ιούνιο, δείχνοντας ότι το τελευταίο που με νοιάζει είναι η καρέκλα.

Το έχω πει, το ξαναλέω, το έχω πει εδώ, το λέω και στο εξωτερικό: δεν με ενδιαφέρει εάν εγώ δεν ξαναεκλεγώ.

Η τότε προσπάθεια δεν ευοδώθηκε. Δεν θα μπω στη φιλολογία, του γιατί. Όμως, σήμερα, η χώρα έφτασε στην ανάγκη να κάνουμε μια νέα προσπάθεια. Καλόπιστα και καλοπροαίρετα, πάνω σε μια βάση που θα δημιουργήσει εμπιστοσύνη.

Και αν, αγαπητοί συνάδελφοι, με τις πράξεις μου, μπορώ να συμβάλω, δεν θα διστάσω στιγμή να κάνω αυτό που πρέπει. Ποτέ μου δεν είδα την πολιτική ως επάγγελμα. Αν βρίσκομαι εδώ, είναι γιατί πιστεύω ότι μπορώ να προσφέρω στο κοινό καλό, στο σύνολο, στην πατρίδα μας, στο συνάνθρωπό μου, ακόμα και όταν δεν το βλέπει και μου κάνει κριτική.

Και με τις πράξεις μου, θέλω να στείλω ένα καθαρό μήνυμα: ελπίζω να συμβολίσουν αυτές οι πράξεις μου μια διαφορετική εικόνα και κουλτούρα στην πολιτική μας ζωή, στον πολιτικό κόσμο της χώρας, στα ΜΜΕ, αλλά και για τον πολίτη της χώρας, ότι ναι, και ο πολιτικός, είτε είναι Βουλευτής, είτε είναι Πρωθυπουργός, κοιτά πρώτα το συμφέρον του τόπου. Είναι Έλληνας, που πονάει τον τόπο. Ότι η πολιτική και οι πολιτικοί δεν είναι κυνικοί. Υπάρχει πίστη, υπάρχουν αξίες που ο καθένας μας κουβαλά. Ότι τελικά, δύναμη είναι να υπηρετεί κανείς τις αξίες του, ενώ είναι αδυναμία η δήθεν καπατσοσύνη και η ίντριγκα στην πολιτική ζωή.

Με τις πράξεις μου, θέλω να συμβολίσω ότι ναι, μπορούμε να κάνουμε και θυσίες για το γενικό καλό. Ο καθένας μας, να βγει από τον ιδιωτικό του χώρο, και να βρεθούμε στον κοινό μας χώρο, στις πλατείες, στις γειτονιές, και πάλι μαζί για το κοινό καλό.

Αν βοηθήσω στο να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ναι, είναι μια συλλογική, πατριωτική μας υποχρέωση, είναι υποχρέωση αλληλεγγύης να πληρώνουμε τους φόρους, αν με τις πράξεις μου δώσω ένα μήνυμα ότι δεν είμαστε μεταξύ μας εχθροί, ότι μπορούμε να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο χωρίς μίσος, χωρίς πόλωση, με αλληλεγγύη και αγάπη, αν με τις πράξεις μου μπορώ να στείλω ένα μήνυμα ότι η χώρα αυτή αξίζει να μην την εγκαταλείπουμε, η νέα γενιά να μην φεύγει στο εξωτερικό, αλλά να καθίσει να παλέψει και να βοηθήσει για να την αλλάξει, αν μπορώ να πείσω με τις πράξεις μου ότι, αντί να υπηρετήσουμε τη βία, μπορούμε να υπηρετήσουμε αξίες, ότι πέρα από την εξουσία, υπάρχει η αξία, η άλλη στάση ζωής, η ανθρωπιά, η συμμετοχή και η Δημοκρατία, τότε θα έχω κάνει τη μεγαλύτερη προσφορά στον τόπο, στα τριάντα τόσα χρόνια της πολιτικής μου ζωής.

Και θέλω να κατανοήσετε την ειλικρίνεια των προθέσεών μου. Παιχνίδια δεν παίζω. Το πολιτικό κόστος, το ανέλαβα. Και τις ευθύνες μου, τις αναλαμβάνω.

Και η παράδοση της οικογένειάς μου, δεν θα μου επέτρεπε τίποτα διαφορετικό. Από τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Γέρο της Δημοκρατίας, κληρονόμησα μόνο ένα ρολόι, τίποτε άλλο. Από τον πατέρα μου, τον Ανδρέα Παπανδρέου, κληρονόμησα ρητά στη διαθήκη του, το όνομά του. Τίποτε άλλο.

Αυτός, όμως, είναι πολύ μεγαλύτερος πλούτος από βίλες και χρήματα. Γιατί αυτές είναι παραδόσεις που τιμώ και θα τιμώ. Είναι παραδόσεις αγώνων.

Για την πατρίδα, για τη Δημοκρατία, για την κοινωνική απελευθέρωση και δικαιοσύνη. Και αυτή η παράδοση, μου δίνει δύναμη. Με βοηθά να αποφασίζω, μακριά από την προσωπική ματιά των δικών μου αδυναμιών, επιθυμιών ή και εμμονών.

Έτσι θέλω να μιλήσω και να προχωρήσω στα επόμενα βήματα.

Πρώτα απ’ όλα, χρειάζεται νηφαλιότητα. Το πώς διαχειριζόμαστε μια κρίση, ή μια Κυβέρνηση συνεργασιών, μπορεί να ενισχύσει και πρέπει να ενισχύσει τους δημοκρατικούς θεσμούς, ή μπορεί, από την άλλη, να τραυματίσει τη Δημοκρατία. Και έχουμε πολύ κακή εμπειρία από κινήσεις που τραυμάτισαν την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

Πρέπει να πάμε συγκροτημένα και, ασχέτως των εξελίξεων, πρέπει αύριο να συνεχίσει να κυβερνιέται η χώρα, χωρίς τριγμούς, Και ελπίζω ότι, με την καλή πίστη και την συμμετοχή όλων μας, αυτό θα το πετύχουμε το συντομότερο δυνατό, άμεσα.

Ζητώ λοιπόν την ψήφο εμπιστοσύνης απόψε, ώστε να διασφαλιστεί αυτή η ομαλή πορεία του τόπου. Μια πορεία, χωρίς κανένα κενό εξουσίας, χωρίς να συρθούμε σε εκλογές.

Έχω ήδη επικοινωνήσει με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και αύριο θα τον επισκεφθώ, δηλαδή αμέσως μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, για να τον ενημερώσω για τις προθέσεις μου να προχωρήσω σε διαβουλεύσεις με τα κόμματα, με όλα τα κόμματα, για τον σχηματισμό μιας Κυβέρνησης ευρύτατης συνεργασίας.

Να προχωρήσουμε σε Κυβέρνηση ευρύτατης συνεργασίας και να συμφωνήσουμε από κοινού σε στόχους, χρονοδιάγραμμα και πρόσωπα. Να συμφωνήσουμε από κοινού για την σύνθεση, ακόμα και για τον επικεφαλής αυτής της Κυβέρνησης.

Επαναλαμβάνω: το βασικό που πρέπει να διασφαλίσουμε αυτή τη στιγμή είναι η ασφάλεια της χώρας, με αποκλειστικό στόχο να αποφύγει η Ελλάδα τον κίνδυνο που έχει προκληθεί, από τη μέχρι σήμερα απουσία συναίνεσης για το αυτονόητο. Από την 6η δόση, την τήρηση της συμφωνίας και την παραμονή μας στο ευρώ, μέχρι την ολοκλήρωση όλων εκείνων των πρωτοβουλιών που απαιτούνται, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος.

Και οι προτεραιότητες της νέας Κυβέρνησης είναι ξεκάθαρες: πρέπει να προωθηθούν οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου. Αυτές χρειάζονται τον απαραίτητο χρόνο για να εφαρμοστούν. Χρειάζεται νηφαλιότητα και όχι η φρενίτιδα της προεκλογικής προσδοκίας.

Επιτρέψτε μου αυτή τη στιγμή, απλώς να προσθέσω μερικές ακόμα, άμεσες προτεραιότητες, που αυτή η Κυβέρνηση, η οποία θα σχηματιστεί, θα πρέπει να αντιμετωπίσει.

Σε πολύ λίγο χρόνο, θα έχουμε την απόφαση της Χάγης για το ζήτημα του ονόματος της FYROM. Θεωρώ ότι η νεοσυσταθείσα Κυβέρνηση πρέπει και μπορεί να κινηθεί άμεσα, με προτάσεις, για τη διευθέτηση αυτού του μεγάλου ζητήματος.

Δεύτερον, απέναντι στις αγορές, που ακόμα δεν πιστεύουν στη βιωσιμότητά μας, έχουμε άμεσα τη δυνατότητα να προκηρύξουμε γεωτρήσεις νότια της Κρήτης, όπως και να προωθήσουμε άμεσα το μεγάλο project «ΗΛΙΟΣ», που αυτά μαζί αναδεικνύουν νέες πλουτοπαραγωγικές πηγές για τη χώρα και θα ελαφρύνουν ακόμα περισσότερο το βάρος από τον Έλληνα πολίτη.

Τέλος, αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, αυτή η Κυβέρνηση, με τις όποιες δυσκολίες, έχει καταφέρει κάτι σημαντικό: τη διαφάνεια. Σπάμε κατεστημένα. Έχουμε για πρώτη φορά στη χώρα κυνηγήσει τη φοροδιαφυγή στο εξωτερικό. Προχωράμε σε συμφωνία με την Ελβετία. Χτυπάμε το λαθρεμπόριο πετρελαίου. Τολμήσαμε να μιλήσουμε για την αδιαφανή χρηματοδότηση υπερχρεωμένων Μέσων Ενημέρωσης από τις Τράπεζες και εκτός τραπεζικών κριτηρίων. Χτυπάμε τα «θαλασσοδάνεια», χτυπάμε την λογική ότι οι Τράπεζες θα πρέπει να χρηματοδοτούνται από τους φόρους του Ελληνικού λαού και, με τις κοινές μετοχές, λέμε ότι αυτοί οι φόροι θα μετατραπούν σε μετοχές, που θα ανήκουν στον Ελληνικό λαό μέσω της Κυβέρνησης, και θα αποδώσουν τα απαραίτητα κέρδη για τον ελληνικό λαό.

Χτυπήσαμε και χτυπάμε την ανομία στο ποδόσφαιρο, τις απάτες ενάντια στο ασφαλιστικό μας σύστημα, την κερδοσκοπία και τη διαφθορά στα φάρμακα, την αναξιοκρατία στο Δημόσιο, την αδιαφάνεια στις προμήθειες και τόσα άλλα που πληρώνει σήμερα ο Έλληνας πολίτης.

Η αυριανή Κυβέρνηση, αγαπητοί συνάδελφοι, θα έχει να διαχειριστεί το μεγαλύτερο πακέτο βοήθειας που είχε ποτέ η Ελλάδα. Θα έχει να διαχειριστεί τις αποκρατικοποιήσεις και την αξιοποίηση του πλούτου της περιουσίας του Ελληνικού λαού. Θα έχει να διαχειριστεί τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και πολλές σημαντικές ιδιωτικές επενδύσεις που θα έρθουν, όπως το Ελληνικό.

Θα έχει να διαχειριστεί τις αλλαγές στις Τράπεζες. Είναι πολλοί τώρα, αφού εμείς, αυτή η Παράταξη, πήραμε όλο το κόστος, για να οργανώσουμε σωστά αυτή την προοπτική οικονομικής ανάπτυξης, που θα ήθελαν μια Κυβέρνηση – ανδρείκελο για τα συμφέροντά τους. Και δεν είναι καθόλου αθώα η οργανωμένη επίθεση που έχουμε και έχω υποστεί.

Κάποιοι φοβούνται. Η απάντηση πρέπει να είναι καθαρή. Πιστεύω ακράδαντα ότι, εμείς συγκροτημένα, τα κόμματα που θα συνεργαστούμε, δεν μπορούμε να αφήσουμε να σχηματιστεί μια Κυβέρνηση αδιαφάνειας ή μοιρασιάς της εξουσίας, ενός πλιάτσικου, από ένα κατεστημένο που αργοπεθαίνει.

Αντιθέτως, η Κυβέρνηση που θα σχηματιστεί, πρέπει να είναι μια Κυβέρνηση - εγγυητής των συμφερόντων και του πλούτου του Ελληνικού λαού, ιδιαίτερα σε αυτή τη νέα ιστορική φάση. Μια Κυβέρνηση για τη δίκαιη κατανομή των βαρών και του πλούτου στον Ελληνικό λαό.

Και επειδή ο κ. Σαμαράς μίλησε χθες για τον Γεώργιο Παπανδρέου που ζητούσε εκλογές και αναρωτήθηκε γιατί δεν ζητάω εγώ εκλογές, ή εξήγησε γιατί ζητά αυτός εκλογές, ας μην ξεχνά ο κ. Σαμαράς ότι ζητούσε ο Γεώργιος Παπανδρέου εκλογές, όταν ήταν η Κυβέρνηση Νόβα, όταν ήταν η Κυβέρνηση Τσιριμώκου, όταν ήταν μια άλλη Κυβέρνηση, που δεν είχε τη λαϊκή εντολή. Εμείς σήμερα μιλάμε για μια Κυβέρνηση συνεργασίας.

Αυτό το είπα για ιστορικούς λόγους – για τις εκλογές της βίας και νοθείας. Θέλω πραγματικά, όμως, μέσα σε ένα πνεύμα αλλαγής σελίδας, να τα ακούμε αυτά για ιστορικούς λόγους, αλλά να λειτουργήσουμε πια για το σήμερα και το αύριο και όχι για το χθες.

Να μην δίνουμε ξανά και ξανά και ξανά τις μάχες τού χθες, να δίνουμε ξανά και ξανά και ξανά, και μαζί, τις μάχες τού σήμερα και του αύριο για τον πολίτη, για την Ελλάδα, για την πατρίδα, για το δίκαιο, για την ευημερία, για μια χώρα που θα αισθανθεί περήφανη, αξιοπρεπής. Για μια χώρα, όπου θα αισθάνεται ο Έλληνας περήφανος που ζει σε αυτήν, θα αισθάνεται ότι του αξίζει η χώρα αυτή.

Κλείνοντας, θέλω να απευθυνθώ στους ξένους ηγέτες και τους εταίρους μας, λέγοντάς τους ότι πρέπει να έχουν πίστη στον Ελληνικό λαό.

Ακούσαμε πολλά. Αλλά αυτός ο λαός είναι φτιαγμένος για τα δύσκολα και, όταν έρχεται η ώρα, κάνει αυτό που πρέπει. Κάναμε ενωμένοι μια τιτάνια προσπάθεια και σταθήκαμε όρθιοι. Και η Ελλάδα έχει - και θα το αποδείξει - τεράστιες δυνατότητες. Θα συνεχίσουμε, τώρα ακόμα πιο ενωμένοι, και θα ξαναδώσουμε πολύ σύντομα στη χώρα μας τη διεθνή θέση που της αξίζει και μια βιώσιμη, αξιοπρεπή και περήφανη προοπτική για κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζητώ ψήφο εμπιστοσύνης, για να έχει η χώρα μας μια Κυβέρνηση ικανή να κάνει όλα τα αναγκαία βήματα, για να πορευθεί η χώρα με ασφάλεια και σιγουριά τους επόμενους μήνες.

Ζητώ ψήφο εμπιστοσύνης, για να κάνουμε άμεσα - το τονίζω, άμεσα - τις αναγκαίες συζητήσεις για τον σχηματισμό μιας Κυβέρνησης ευρύτερης στήριξης, που θέλουν οι πολίτες και χρειάζεται η χώρα.

Η χώρα είναι πάνω απ’ όλους μας.

Και είμαι σίγουρος ότι ενωμένοι θα βαδίσουμε μπροστά και θα τα καταφέρουμε.

Ευχαριστώ πολύ».