Eρώτηση για το διατηρητέο στον αριθμό 61 της οδού Πατησίων, που αποτέλεσε την οικία της Μαρίας Κάλλας κατά τα νεανικά της χρόνια, καθώς για το Μουσείο «Μαρία Κάλλας» που παραμένει σήμερα κλειστό, κατέθεσαν στη Βουλή οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς Θανάσης Λεβέντης και Γρηγόρης Ψαριανός.
Eρώτηση για το διατηρητέο στον αριθμό 61 της οδού Πατησίων, που αποτέλεσε την οικία της Μαρίας Κάλλας κατά τα νεανικά της χρόνια, καθώς για το Μουσείο «Μαρία Κάλλας» που παραμένει σήμερα κλειστό, κατέθεσαν στη Βουλή οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς Θανάσης Λεβέντης και Γρηγόρης Ψαριανός.
Όπως σημειώνουν, η «Οικία Μαρίας Κάλλας» έχει χαρακτηριστεί από το 1989, επί υπουργίας Μελίνας Μερκούρη, ως διατηρητέο ιστορικό και αρχιτεκτονικό μνημείο των νεότερων χρόνων. Στην πρόσοψη της πολυκατοικίας τοποθετήθηκε αναμνηστική πλάκα, η οποία έχει αφαιρεθεί σήμερα, όπου αναγραφόταν: «Στο σπίτι αυτό έζησε η Μαρία Κάλλας. Υπουργείο Πολιτισμού 1987». Το κτήριο ανήκει στην ιδιοκτησία του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου (ΝΑΤ) από το 1950. Έγινε μελέτη ανακατασκευής, αλλά το ΝΑΤ δήλωσε έλλειψη κονδυλίων για την εφαρμογή της και έκτοτε έχει εγκαταλειφθεί.
Στο Παρίσι αντίθετα, επισημαίνουν οι δύο βουλευτές, στην πολυκατοικία επί της Avenue Georges Mandel στον αριθμό 36, υπάρχει χρυσή επιγραφή που υπενθυμίζει στους περαστικούς ότι «εδώ έζησε τα τελευταία της χρόνια η μεγάλη Κυρία της Όπερας, Μαρία Κάλλας».
Την ίδια ώρα κλειστό παραμένει και το Μουσείο «Μαρία Κάλλας» στο Γκάζι. Όπως αναφέρουν οι κ.κ. Λεβέντης και Ψαριανός, το Μουσείο αποτελεί αυτόνομο οργανισμό του δήμου Αθηναίων και διαθέτει αυθεντικά αντικείμενα της μεγάλης ντίβας του λυρικού τραγουδιού, που αγοράστηκαν στο Παρίσι, με τη συνδρομή του υπουργείου Πολιτισμού. Ιδρύθηκε στα τέλη του 2002 και λειτούργησε στην αίθουσα «Ανδρέας Εμπειρίκος» στην Τεχνόπολη στο Γκάζι έως τον Οκτώβριο του 2008, οπότε ξεκίνησε η μεταφορά του στο δεύτερο όροφο, στην αίθουσα «Άγγελος Σικελιανός». Από τότε δεν έχει ξαναλειτουργήσει (παρόλο που εξακολουθεί να αναφέρεται ως ενεργό στους ξένους τουριστικούς οδηγούς) και τρία χρόνια μετά, μένει κλειδωμένο, με τα σπάνια εκθέματά του να κινδυνεύουν από τη φθορά.