Μοιρολόγια, τραγούδια, προσευχές: στα ερείπια στην διάρκεια της νύχτας από μικρές ομάδες Αϊτινών που συγκεντρώνονταν για να δώσουν παρηγοριά ο ένας στον άλλον, μετά το σεισμό στην μικρή χώρα της Καραϊβικής, ο απολογισμός από τον οποίο ίσως φτάσει τους 100.000 νεκρούς.
Μοιρολόγια, τραγούδια, προσευχές: στα ερείπια στην διάρκεια της νύχτας από μικρές ομάδες Αϊτινών που συγκεντρώνονταν για να δώσουν παρηγοριά ο ένας στον άλλον, μετά το σεισμό στην μικρή χώρα της Καραϊβικής, ο απολογισμός από τον οποίο ίσως φτάσει τους 100.000 νεκρούς.
Μέσα στη νύχτα, εξαντλημένοι διασώστες έσκαβαν χωρίς σταματημό, με εργαλεία και με τα γυμνά τους χέρια, σε μια απελπισμένη κούρσα με το χρόνο για να απελευθερώσουν όσους περισσότερους μπορούν από τους παγιδευμένους κάτω από τόνους μπετόν στο σεισμό των 7 Ρίχτερ της Τρίτης.
Ενα μωρό έκλαιγε και η φωνή του αντηχούσε μέσα στα συντρίμμια, καθώς μια ομάδα ανδρών δούλευαν ακατάπαυστα, σιωπηλοί, προσπαθώντας να το βγάλουν. Ενας μετασεισμός τους σκόρπισε έντρομους. Εκτός από τον Ζανβέλ Αντουάν, που κράταγε το χέρι του μωρού και προσπαθούσε να το ηρεμήσει.
Σκηνές σαν κι αυτήν επαναλαμβάνονταν στην πόλη των δύο εκατομμυρίων καθώς, σχεδόν 30 ώρες μετά το σεισμό των 7 Ρίχτερ, η ξένη βοήθεια και ο βαρύς εξοπλισμός που θα βοηθούσαν τους διασώστες ακόμα δεν έχουν φτάσει στη νήσο.
Στα ερείπια των σπιτιών, οι διασώστες αντίκρυσαν σκηνές φρίκης: ένα ζευγάρι νεκρό στο κρεβάτι του. Μικρά κορίτσια μέσα στο χώμα. Καμένες σοροί μέσα σε αυτοκίνητα. Γυναίκες με ρούχα κομματιασμένα. Μια γυναίκα πλησίασε μια ομάδα κλαίγοντας. «Βοηθήστε με, ο άντρας μου είναι ακόμα εκεί μέσα. Σας παρακαλώ βοηθήστε με, ξέρω πως είναι ζωντανός».
Αποπροσανατολισμένοι και ζαλισμένοι επιζώντες γύριζαν στους δρόμους, χωρίς να ξέρουν πού να στραφούν, ενώ άλλοι προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους παγιδευμένους. Πουθενά σκαπτικά μηχανήματα, ούτε νοσοκομειακά, ούτε οχήματα της πυροσβεστικής.
Τα νοσοκομεία, τα περισσότερα από τα οποία έχουν καταρρεύσει ή έχουν υποστεί ζημιές - εκτός από ένα - πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα με τη ροή των τραυματιών να μη σταματά. Η υδροδότηση, η ηλεκτροδότηση και τα φάρμακα δεν φθάνουν, έλεγαν γιατροί. Τα νεκροτομεία γέμισαν. «Χρειαζόμαστε βοήθεια. Το νοσοκομείο είναι γεμάτο, έχουμε ελλείψεις στα πάντα», δήλωσε μια γυναίκα σε εγχώριο ραδιοφωνικό σταθμό.
«Τι έκανε αυτή η χώρα για να της αξίζει τέτοια δυστυχία;», μοιρολογούσε ο 80χρονος Ρόντι Μπατίστα καθισμένος σε μια καρέκλα μπροστά στα ερείπια του σπιτιού του. Είπε ότι δε θα πάει πουθενά ώσπου να μπορέσει να βγάλει τα πτώματα των δύο από τα παιδιά του.
Ο Ρίτσαρντ Μορς, ένας Αμερικανός μουσικός που ζει στην Αϊτή, έγραψε στο Twitter, ότι ο απλός κόσμος «έμεινε πολύ ψύχραιμος και προσπάθησε να βοηθήσει... και καθώς ο ήλιος δύει, αρχίζει το τραγούδι, η νύχτα φέρνει αβεβαιότητα... Ελπίζω ότι η βοήθεια θα έρθει... Αύριο».
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων