Η ασθένεια που κάνει θραύση στην αφρόκρεμα των καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών και επιστημονικών κύκλων δεν είναι άλλη από την υποχονδρία –την αρρωστοφοβία, δηλαδή, η οποία στοιχειώνει ακόμη και τα καλύτερα μυαλά σε βαθμό εμμονής.
Η ασθένεια που κάνει θραύση στην αφρόκρεμα των καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών και επιστημονικών κύκλων δεν είναι άλλη από την υποχονδρία –την αρρωστοφοβία, δηλαδή, η οποία στοιχειώνει ακόμη και τα καλύτερα μυαλά σε βαθμό εμμονής.
Το 18ο αιώνα, η υποχονδρία θεωρούνταν ως η «τελευταία λέξη της μόδας» και αντιμετωπίζονταν ως σύμπτωμα της υπερβολικής πολυτέλειας και της άνετης ζωής. Σήμερα, έχουμε φτάσει στο σημείο να εξιδανικεύουμε τόσο πολύ τη νοσηρή αυτή διανοητική κατάσταση, ώστε να θεωρούμε είδωλα τους επωνύμους που πάσχουν από αυτή.
Το χαρακτηριστικό της σύγχρονης υποχονδρίας είναι ότι οι διάσημοι ασθενείς διατυμπανίζουν τις φοβίες και τα συμπτώματα της ασθένειάς τους. Ο πιο γνωστός προάγγελος της σύγχρονης παραλλαγής της νόσου ήταν, ο ¶ντι Γουόρχολ, ο οποίος έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ανησυχώντας για τις ασθένειες και τις ατέλειες του «ασθενούς» του οργανισμού. Στο ημερολόγιο του καλλιτέχνη κυριαρχούν εμμονές για διάφορα θέματα όπως, ακμή, φαλάκρα, απώλεια βάρους, προσθήκη βάρους, γήρανση, καρκίνος, AIDS και όγκος στον εγκέφαλο.
Ο κατεξοχήν υποχόνδριος της εποχής μας ήταν ο Μάικλ Τζάκσον, η σωφροσύνη του οποίου αμφισβητήθηκε έντονα μετά τις επανειλημμένες προσπάθειές του να γίνει λευκός ή να «διορθώσει» τη μύτη του. Κατάφερε, ωστόσο, να θεωρηθεί σύμβολο της δεκαετίας του 1990 και ουσιαστικά να διανθίσει το ρόλο των επωνύμων με την ψύχωση της εμφάνισης και της υγείας.
Έχοντας ως τρανταχτά παραδείγματα διάσημους υποχόνδριους της ιστορίας –από το Δαρβίνο έως τον Προυστ– οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι στο υπερβολικό ενδιαφέρον κάποιου για το σώμα και την υγεία του υπάρχει μια κόκκινη γραμμή την οποία, όταν ξεπεράσει, βρίσκεται πια στη σφαίρα της παθολογίας.
Πηγή: The Wall Street Journal