Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα δελφίνια είναι τα μόνα ζώα που αναπτύσσουν μια φυσική μορφή διαβήτη τύπου 2, όμως, αντίθετα με τους ασθενείς ανθρώπους, καταφέρνουν μόνα τους να ενεργοποιούν ή να απενεργοποιούν αυτή την μορφή ινσουλινοαντίστασης, έτσι ώστε να μην είναι επιζήμια για τον οργανισμό τους.
Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα δελφίνια είναι τα μόνα ζώα που αναπτύσσουν μια φυσική μορφή διαβήτη τύπου 2, όμως, αντίθετα με τους ασθενείς ανθρώπους, καταφέρνουν μόνα τους να ενεργοποιούν ή να απενεργοποιούν αυτή την μορφή ινσουλινοαντίστασης, έτσι ώστε να μην είναι επιζήμια για τον οργανισμό τους.
Η ανακάλυψη προσφέρει νέες ελπίδες ότι οι ερευνητές θα αξιοποιήσουν μελλοντικά τον φυσικό αυτό μηχανισμό των δελφινιών για να αναπτύξουν νέες θεραπείες για το διαβήτη, μια ασθένεια στην οποία οφείλεται περίπου ένας στους 20 θανάτους παγκοσμίως.
Αν οι επιστήμονες καταφέρουν να μάθουν με ποιο τρόπο τα δελφίνια σταματούν την ινσουλινοαντίστασή τους, πριν αποβεί βλαβερή γι' αυτά, τότε ίσως μπορέσουν να βρουν κάποια θεραπεία για τους ανθρώπους.
Η ανακάλυψη έγινε από ομάδα ερευνητών υπό την κτηνίατρο-επιδημιολόγο, Στέφανι Βεν-Γουότσον, του Εθνικού Ιδρύματος Θαλάσσιων Θηλαστικών των ΗΠΑ και παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης.
Η απρόσμενη ανακάλυψη έγινε χάρη σε μια μελέτη άνω των 1.000 δειγμάτων αίματος από 52 δελφίνια. Όταν τα ζώα δεν είχαν φάει το βράδυ, το σάκχαρο στο αίμα τους παρέμεινε υψηλό και η χημεία του αίματός τους άλλαξε με παρόμοιο τρόπο με αυτόν που παρατηρείται στους διαβητικούς. Όμως, αντίθετα με τους ανθρώπους, το αίμα των δελφινιών επέστρεψε στην φυσιολογική κατάσταση μόλις έφαγαν.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτός ο ελεγχόμενος διαβήτης μπορεί να είναι ωφέλιμος για τα δελφίνια. Η διατροφή τους με ψάρια είναι πλούσια σε πρωτεΐνες και φτωχή σε σάκχαρα, ενώ συχνά περνάνε μεγάλες περιόδους χωρίς να φάνε καθόλου, μολονότι οι ογκώδεις εγκέφαλοί τους έχουν μεγάλες ενεργειακές απαιτήσεις. Κάνοντας τον οργανισμό τους να έχει ινσουλινοαντίσταση όταν "νηστεύουν", τα δελφίνια ίσως συντηρούν τους εγκεφάλους τους με την αναγκαία ποσότητα σακχάρου. Όταν πια τρώνε, η ινσουλινοαντίσταση σταματά, ώστε να μην επιβαρυνθεί η υγεία τους.
Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι τα δελφίνια διαθέτουν τα κατάλληλα γονίδια για να «ανοιγο-κλείνουν» το γενετικό «διακόπτη» της ινσουλινοαντίστασης ανάλογα με το συμφέρον της επιβίωσής τους.
Αν ένας τέτοιος «διακόπτης» μπορεί να βρεθεί και να οδηγήσει σε έλεγχο της ινσουλινοαντίστρασης και στο ανθρώπινο σώμα, τότε πιθανότατα θα θεραπευτεί ο διαβήτης τύπου 2, σύμφωνα με τη Στέφανι Βεν-Γουότσον η οποία δεν αποκλείει ότι είναι η υψηλή νοημοσύνη τόσο στον άνθρωπο όσο και στα δελφίνια η αιτία που ο διαβήτης τους μοιάζει τόσο πολύ.
Οι άνθρωποι και τα δελφίνια, ως θηλαστικά, είναι μακρινοί «συγγενείς», που μοιράζονται έναν κοινό πρόγονο πριν από περίπου 85 εκατ. χρόνια, ενώ και τα δύο είδη έχουν κύτταρα αίματος που μπορούν να μεταφέρουν στον οργανισμό μεγάλες ποσότητες σακχάρου. Πρόκειται πιθανότατα για μια τυπική περίπτωση «συν-εξέλιξης», κατά την οποία η φύση έδωσε μια παρόμοια απάντηση στο ίδιο πρόβλημα: πώς θα συντηρήσει ένα τόσο μεγάλο εγκέφαλο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ