Μια φυσική πυρηνική έκρηξη στον μανδύα στη Γης, με την οποία ένας τεράστιος πίδακας ύλης εκτοξεύτηκε στο διάστημα από το υπέδαφος, είναι ο τρόπος με τον οποίο δημιουργήθηκε η Σελήνη, σύμφωνα με μια νέα θεωεία που διατύπωσαν Ολλανδοί επιστήμονες.
Μια φυσική πυρηνική έκρηξη στον μανδύα στη Γης, με την οποία ένας τεράστιος πίδακας ύλης εκτοξεύτηκε στο διάστημα από το υπέδαφος, είναι ο τρόπος με τον οποίο δημιουργήθηκε η Σελήνη, σύμφωνα με μια νέα θεωεία που διατύπωσαν Ολλανδοί επιστήμονες.
Η επικρατούσα θεωρία μέχρι σήμερα ήταν ότι ο δορυφόρος της Γης προήλθε από πρόσκρουση του πλανήτη μας με μεγάλο ουράνιο σώμα. Το πρόβλημα στην εν λόγω θεωρία είναι ότι –σύμφωνα με τις προσομοιώσεις– η Σελήνη θα έπρεπε να αποτελείται κατά 80% από την ύλη του ουράνιου σώματος και μόνο κατά 20% από την ύλη της Γης. Η γεωλογική σύνθεση του δορυφόρου μας, όμως, είναι σχεδόν ταυτόσημη με αυτή του πλανήτη μας.
Μια εναλλακτική υπόθεση για το σχηματισμό της Σελήνης, σύμφωνα με την οποία δικαιολογείται η Γη και το φεγγάρι να έχουν παρόμοια γεωλογική σύσταση, προτάθηκε από τον Γεώργιο Δαρβίνο (γιό του διάσημου Καρόλου), το 1879. Με βάση αυτή την θεωρία, η Γη και ο μετέπειτα δορυφόρος της αρχικά αποτελούσαν μια ενιαία μάζα λιωμένου βράχου, η ταχύτητα περιστροφής του οποίου ήταν τέτοια, ώστε η βαρύτητα ήταν μόλις οριακά μεγαλύτερη από τις κεντρόφυγες δυνάμεις.
Οι Ολλανδοί επιστήμονες Ρομπ ντε Μέιτζερ από το Πανεπιστήμιο του Δυτικού Ακρωτηρίου της Ν. Αφρικής και ο Βιμ βαν Βέστρενεν από το Πανεπιστήμιο του ¶μστερνταμ υποστηρίζουν ότι μια φυσική πυρηνική έκρηξη απελευθέρωσε μια τεράστια ποσότητα ενέργειας, η οποία ήταν ικανή να οδηγήσει στην «εκτόξευση» μέρους από την ύλη του μανδύα και πυρήνα της Γης στο διάστημα με τη μορφή δορυφόρου.
Η θεωρία ότι η Γη αποτέλεσε φυσικό πυρηνικό γεω-αντιδραστήρα δεν είναι απίθανη, εκτιμούν οι επιστήμονες καθώς, όπως αναφέρουν, τέτοιοι γεω-αντιδραστήρες έχουν εντοπιστεί στο παρελθόν στον πλανήτη μας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περιοχή Όκλο στη Δημοκρατία της Γκαμπόν στη Δυτική Αφρική, όπου εκτιμάται ότι υπήρχε ενεργός «αντιδραστήρας» πριν από 1,5 έως 2 δισ. χρόνια.
Την υπόθεση ύπαρξης φυσικών γεω-αντιδραστήρων πρώτος προέβαλε ο Αμερικανός γεωφυσικός Μάρβιν Χέρντον, ο οποίος υποστήριξε ότι το βαρύτερο στοιχείο της φύσης, το ουράνιο, βούλιαξε σταδιακά στον πυρήνα της Γης και σχημάτισε ένα φυσικό αντιδραστήρα διαστάσεων πολλών χιλιομέτρων. Ακόμα κι αυτός, όμως, δεν πίστευε ότι ο γεω-αντιδραστήρας μπορούσε ποτέ να δημιουργηθεί στο όριο μεταξύ μανδύα και πυρήνα, γιατί το ουράνιο τελικά θα κατέληγε λόγω βάρους μέσα στον πυρήνα της Γης.
Πηγή: ΑΠΕ