Η παράλυση των αερομεταφορών σε ολόκληρη την Ευρώπη εξαιτίας της έκρηξης του ηφαιστείου Eyjafjallajoekull στη Ισλανδία οφείλεται εν μέρει στην έλλειψη ενιαίας πολιτικής όσον αφορά στην ευρωπαϊκή αεροπλοΐα.
Η παράλυση των αερομεταφορών σε ολόκληρη την Ευρώπη εξαιτίας της έκρηξης του ηφαιστείου Eyjafjallajoekull στη Ισλανδία οφείλεται εν μέρει στην έλλειψη ενιαίας πολιτικής όσον αφορά στην ευρωπαϊκή αεροπλοΐα. Αυστριακά και γαλλικά ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι ήρθε πια η ώρα να γίνει κάποια πρόοδος στον παραμελημένο αυτόν τομέα.
Την «κατάτμηση της ασφάλειας των αερομεταφορών» στη γηραιά ήπειρο θεωρεί υπεύθυνη για το χάος που επικρατεί στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια η αυστριακή Der Standard. «Ακόμη και υπό κανονικές συνθήκες, [οι αερομεταφορές] είναι πολύ ακριβές και παρατηρούνται συχνά καθυστερήσεις», υποστηρίζει η εφημερίδα. «Οι περισσότερες χώρες βασίστηκαν στην ίδια πηγή πληροφοριών -την προσομοίωση βάσει υπολογιστή που διενέργησε η Μετεωρολογική Υπηρεσία στο Λονδίνο», συμπληρώνει.
Σύμφωνα με τη γαλλική Le Monde, η κρίση που βιώνουμε πρέπει να αποτελέσει το εφαλτήριο για «μεγαλύτερο συγκεντρωτισμό στον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας στην Ευρώπη». Η εφημερίδα υπενθυμίζει στους αναγνώστες της ότι «καθεμία από τις 27 χώρες αποφασίζει εάν θα κλείσει ή όχι τον εναέριο χώρο της σε περίπτωση ατυχήματος, σε συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους της και στη συνέχεια ενημερώνει τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Ασφάλεια της Aεροναυτιλίας (Eurocontrol), ο οποίος είναι αρμόδιος για τον έλεγχο της αεροναυτιλίας». Η διαδικασία αυτή θα μπορούσε να περιλαμβάνεται στο έργο «European Single Sky» για τη σύσταση ενός «φορέα που θα είναι αρμόδιος για τον έλεγχο του δικτύου εναέριας κυκλοφορίας και του οποίου οι αρμοδιότητες θα προσδιορίζονται στο τέλος κάθε χρόνου», σημειώνει η Le Monde.
«Οι αρμοδιότητες του εν λόγω φορέα θα μπορούσαν να εκτείνονται πέραν του απλού συντονιστικού ρόλου που έχει το Eurocontrol, ενώ θα μπορούσε να έχει παρουσία σε εννέα μεγάλες περιοχές της ΕΕ», υποστηρίζει η γαλλική εφημερίδα. Η ιδέα του «ενιαίου ουρανού» έπεσε στο τραπέζι το 1999 με στόχο την «προσαρμογή στις εξελίξεις στον τομέα των αερομεταφορών». Η κεντρική ιδέα είναι η μετάβαση από τη σημερινή κατάσταση που τα 27 κράτη μέλη ελέγχουν το δικό τους εναέριο χώρο σε έναν φορέα που θα επιβλέπει μια ευρύτερη ζώνη με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.