Ξενοδοχείο Maxim's στο κέντρο του Γιοχάνεσμπουργκ. Οι πελάτες κάθονται στο μπαρ, τα κορίτσια λικνίζονται. Νομίζει κανείς ότι είναι Σάββατο βράδυ. Αλλά, είναι Δευτέρα μεσημέρι.
Ενα περιπολικό σταματά μπροστά στο MaximΆs. Τρεις ένστολοι χαιρετούν τους φύλακες και μπαίνουν στο ξενοδοχείο. Σύμφωνα με τα κορίτσια, μία με δύο φορές τον χρόνο οι αστυνομικοί τους ζητούν από 250 ραντ (25 ευρώ) στην καθεμιά για να μην τις ενοχλούν. Αν δεν έχουν αρκετά χρήματα, τις κτυπούν ή τις βιάζουν.
Η "Beauty" εργάστηκε πάνω από δέκα χρόνια. Στα 38 της χρόνια, έχει αφήσει πια αυτή τη δουλειά και συμβουλεύει τις εκδιδόμενες για το AIDS. Όταν βλέπει όμως τον τραπεζικό της λογαριασμό να αδειάζει, και συμβαίνει το ίδιο και με το ψυγείο της, θυμάται τα παλιά. Μερικά βράδια επιστρέφει στο MaximΆs, παραγγέλνει μια μπύρα και ονειρεύεται την εποχή που τραβούσε τα βλέμματα.
Στο MaximΆs εργάζονται περισσότερα από 200 κορίτσια, που νοικιάζουν τα δωμάτια των 15 τετραγωνικών. Μόνο στη συνοικία Hillbrow υπάρχουν πάνω από 25 οίκοι ανοχής. Ολοι παράνομοι. Ολοι προστατευμένοι από μια διεφθαρμένη αστυνομία.
Την εποχή του απαρτχάιντ, το κέντρο του Γιοχάνεσμπουργκ ήταν μια σικ περιοχή. Μετά το 1990, οι έγχρωμοι έλαβαν άδεια να εγκατασταθούν στην πόλη και οι λευκοί έφυγαν, εγκαταλείποντας τα όμορφα κτήρια της βικτωριανής εποχής. Πολλά από τα ξενοδοχεία των τεσσάρων αστέρων μετατράπηκαν σιγά-σιγά σε οίκους ανοχής, υπό τον έλεγχο της ρωσικής και νιγηριανής Μαφίας.
Στο MaximΆs, τίποτα δεν θυμίζει την παλιά ρεσεψιόν. Η αίθουσα του πρωινού έχει μετατραπεί σε μπουάτ. Η "Beauty" πρωτοήρθε εδώ το 1998. Μια παιδική της φίλη ήρθε και τη βρήκε στο χωριό της και της υποσχέθηκε ότι στην οικονομική πρωτεύουσα της χώρας μπορούσαν να βγάλουν πολλά λεφτά. Ο γιος της ήταν 4 μηνών. Επρεπε να τον ταϊσει. Ο πατέρας του είχε εξαφανιστεί. «Δεν είχα ποτέ φορέσει τακούνια, ούτε μίνι», λέει στην απεσταλμένη της «Liberation». «Δεν είχα δει ποτέ στη ζωή μου προφυλακτικό. Καταλαβαίνετε τη σκηνή. Ερχόμουν κατευθείαν από το χωριό μου...»
Η "Beauty" αγωνίζεται εδώ και τρία χρόνια για να γίνει νόμιμο το επάγγελμα, αλλά χωρίς επιτυχία. Μέχρι πριν από λίγους μήνες ήλπιζε ότι το Μουντιάλ θα συνέβαλε στην αλλαγή της νομοθεσίας. Ότι τουλάχιστον η κυβέρνηση θα θέσπιζε κάποιες «κόκκινες συνοικίες», όπου οι γυναίκες θα μπορούσαν να συναντούν τους φιλάθλους με ασφάλεια.
«Ολα τα κορίτσια μιλούν γι' αυτό το καταραμένο παγκόσμιο κύπελλο», λέει η "Beauty". «Θα δείτε όμως, πως όταν τελειώσει, δεν θα έχει αλλάξει τίποτα γι' αυτές».
Πηγή: Liberation, ΑΠΕ-ΜΠΕ