Μια πρωτότυπη θεατρική παράσταση προσαρμοσμένη στα μέτρα των παιδιών προσχολικής ηλικίας εμπνεύστηκε η Ξένια Καλογεροπούλου και θα την παρουσιάσει στο μικρό θεατράκι του Θεάτρου Πόρτα στις 19, 20, 26 και 27 Ιουνίου. Η γνωστή ηθοποιός διευρύνει τα όρια του παιδικού θεάτρου προκειμένου να μυήσει τους λιλιπούτειους θεατές στο μαγικό κόσμο της ζωντανής παράστασης.
Μια πρωτότυπη θεατρική παράσταση προσαρμοσμένη στα μέτρα των παιδιών προσχολικής ηλικίας εμπνεύστηκε η Ξένια Καλογεροπούλου και θα την παρουσιάσει στο μικρό θεατράκι του Θεάτρου Πόρτα στις 19, 20, 26 και 27 Ιουνίου. Η γνωστή ηθοποιός διευρύνει τα όρια του παιδικού θεάτρου προκειμένου να μυήσει τους λιλιπούτειους θεατές στο μαγικό κόσμο της ζωντανής παράστασης.
¶λλωστε και ο τίτλος της παράστασης παραπέμπει σε μια από τις πρώτες λέξεις που μαθαίνουν και καταλαβαίνουν τα παιδιά: «Έλα, έλα». Η Ξένια Καλογεροπούλου αξιοποιώντας τις εμπειρίες της από τις πρωτοποριακές παραστάσεις Βρεφικού Θεάτρου που είχε παρακολουθήσει στο εξωτερικό, δοκίμασε να γράψει ένα διαφορετικό έργο, χωρίς λόγια και να το παρουσιάσει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Στη νέα της δουλειά πρωταγωνιστεί η ίδια και προσπαθεί να αφηγηθεί μια τρυφερή ιστορία, αναζητώντας νέους δρόμους επικοινωνίας με τους μικρούς θεατές . Η παράσταση «Έλα, έλα» επιχειρεί να «δει» τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών.
Και μπορεί το έργο να γράφτηκε για παιδιά προσχολικής ηλικίας, αλλά ταυτόχρονα απευθύνεται και σε όσους βασανίζονται από το αίσθημα της έλλειψης. Στα «μεγάλα παιδιά» δηλαδή που ανακάλυψαν ότι η ζωή θέτει περιορισμούς και πως οι πιο τρελές μας επιθυμίες δεν μπορούν πάντα να ικανοποιηθούν.
Η Ξένια Καλογεροπούλου επιλέγει ως σύμβολο του άπιαστου και του ανέφικτου, το φεγγάρι, με το οποίο αναπτύσσει κατά τη διάρκεια του έργου έναν ιδιότυπο διάλογο. Η ίδια αναρωτιέται : «Γιατί νιώθουμε τόσο συχνά ότι "κάτι" θέλουμε; Ότι "κάτι" μας λείπει; "Κάτι" που μπορεί και να μην ξέρουμε τι είναι ακριβώς; Και το παιδάκι, που δεν έχει μάθει ακόμα να μιλάει, το νιώθει πολύ έντονα και οδυνηρά. Κλαίει γοερά γιατί δεν μπορεί να εξηγήσει τι είναι αυτό που θέλει. Τι είναι όμως αυτό το κάτι; Ανθρώπινο πλάσμα; Αντικείμενο; Κάτι που τρώγεται; Κάτι υπαρκτό; Κάτι φανταστικό;
Το φεγγάρι, που είναι πραγματικό αλλά και φανταστικό, το ταυτίζουμε συχνά με κάτι που είναι άπιαστο και μαγικό, που το λαχταράς αλλά είναι αδύνατον να το αποκτήσεις. Και το κάθε παιδί θα ήθελε να το φτάσει, να το αγγίξει, να το χαϊδέψει. Ίσως ακόμα και να το φάει. Να είναι άραγε το φεγγάρι;
Την έλλειψή του πάντως τη νιώθουμε συχνά ακόμη κι όταν εργαζόμαστε ή όταν διασκεδάζουμε. Όταν είμαστε μόνοι ή μαζί με άλλους. Όταν ακούμε μουσική ή όταν κοιτάζουμε τΆ αστέρια Αλλά ακόμη πιο πολύ την ώρα που πέφτουμε να κοιμηθούμε και δεν μας παίρνει ο ύπνος.
Κάποιες στιγμές όμως νιώθουμε ότι –ναι- υπάρχει, και ναΆ το, το βρήκαμε και μπορούμε να το αγκαλιάσουμε και να το κρατήσουμε κοντά μας για πάντα. Αλλά εκείνο… ξεγλιστράει και χάνεται. Υπάρχουν όμως και φορές που καταφέρνουμε να το τσακώσουμε, να το κρατήσουμε και να το χαρούμε. Στα όνειρά μας…»
Τη μουσική επένδυση της παράστασης υπογράφει ο Κορνήλιος Σελαμσής, ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός συνθέτης που αρχίζει να γίνεται γνωστός από τη δουλειά του στο θέατρο. Το βίντεο του έργου θα είναι μια δημιουργία της Νάνσυ Μπινιαδάκη (σκηνοθεσία) και του Κώστα Χαϊδαλή (motion design).
Η «γραφή» ή καλύτερα η σύλληψη του έργου ανήκει στην Ξένια Καλογεροπούλου, η οποία υπογράφει και τη σκηνοθεσία μαζί με την Μάρα Κλουκίνα. Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος, σκηνικά: Κυριακή Τσίτσα.
Πληροφορίες: Τιμές εισιτηρίων 15 ευρώ και 7 ευρώ (μειωμένο). Στις 19, 20, 26, 27, στις 12:00 και 18:00. Θέατρο Πόρτα, παιδική σκηνή. Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.