Η κοινωνική αξία που αποδίδεται στην ιδιότητα του γονέα και στα παιδιά, καθώς και τα σχετιζόμενα οικονομικά οφέλη αποτελούν βασικούς παράγοντες διαφοροποίησης των ποσοστών γονιμότητας μεταξύ των χωρών.
Η κοινωνική αξία που αποδίδεται στην ιδιότητα του γονέα και στα παιδιά, καθώς και τα σχετιζόμενα οικονομικά οφέλη αποτελούν βασικούς παράγοντες διαφοροποίησης των ποσοστών γονιμότητας μεταξύ των χωρών, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα με τίτλο «Νέες Οικογένειες», η οποία παρουσιάστηκε στο 26ο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για την Ανθρώπινη Αναπαραγωγή και την Εμβρυολογία.
Η γνώση των παραγόντων κινδύνου και των δεδομένων περί γονιμότητας που βοηθούν τα ζευγάρια να αποφασίσουν πότε να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια για την υπογονιμότητα είναι μειωμένη και διαφοροποιείται σημαντικά από χώρα σε χώρα. Λιγότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες γνώριζαν πως ένα ζευγάρι θεωρείται ότι έχει πρόβλημα και θα πρέπει να αναζητήσει βοήθεια για την υπογονιμότητα αφού έχει προσπαθήσει να συλλάβει για 12 μήνες, εκτός κι αν οι σύντροφοι είναι πάνω από 35 χρονών, οπότε το διάστημα αυτό μειώνεται σε 6 μήνες. Πέραν τούτου, περίπου οι μισοί συμμετέχοντες πιστεύουν εσφαλμένα ότι οι γυναίκες έχουν παρόμοιες πιθανότητες εγκυμοσύνης στη δεκαετία των 40 με εκείνες της δεκαετίας των 30. Η πλειοψηφία δεν γνωρίζει πως τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, η παρωτίτιδα μετά από την εφηβεία (για τους άντρες) και το αυξημένο σωματικό βάρος (για τις γυναίκες) θέτουν τη γονιμότητα σε κίνδυνο.
Η αναγνώριση του προβλήματος της υπογονιμότητας, η ικανότητα αποκάλυψής του στο σύντροφο, την οικογένεια και τους φίλους, η πληροφόρηση για την ύπαρξη θεραπείας που καλύπτεται ασφαλιστικά και η θετική στάση απέναντι στη θεραπεία είναι ορισμένοι από τους βασικούς παράγοντες που διακρίνουν τα άτομα που ζητούν ιατρική βοήθεια. Ποσοστό 40% των συμμετεχόντων δεν γνωρίζει αν υπάρχει θεραπεία που καλύπτεται ασφαλιστικά.
Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων αισιοδοξεί για τα ποσοστά επιτυχίας και την ασφάλεια των θεραπειών για την υπογονιμότητα. Ωστόσο, κυριαρχεί η άποψη ότι η θεραπεία είναι ακριβή και μπορεί να δημιουργήσει ψυχολογικό στρες. Οι συμμετέχοντες γνωρίζουν περισσότερα για πιο πολύπλοκες θεραπείες, όπως η Γονιμοποίηση In Vitro (IVF), από ό,τι για τις φαρμακευτικές αγωγές αποκατάστασης της ωορρηξίας.
Οι συμμετέχοντες δεν θεωρούν πως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μεταξύ των οποίων οι εφημερίδες, τα περιοδικά, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση, αποτελούν χρήσιμη πηγή πληροφόρησης για τη γονιμότητα και πιστεύουν πως η ποιότητα των πληροφοριών για τις θεραπείες της υπογονιμότητας που παρουσιάζονται από τα μέσα είναι κακή.
«Η έρευνα αυτή μας βοηθά να εξηγήσουμε τις ανομοιότητες στα ποσοστά γονιμότητας ανά τον κόσμο. Οι διαμορφωτές της πολιτικής που επιδιώκουν να αντιστρέψουν τα συνεχώς μειούμενα ποσοστά γονιμότητας πρέπει να βρουν τρόπους να επανεντάξουν την αξία της ιδιότητας του γονέα στην κοινωνία και να αντιμετωπίσουν εκείνους τους παράγοντες λήψης αποφάσεων που είναι πιο διαδεδομένοι στη χώρα τους. Τα δεδομένα της έρευνας παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για το σχεδιασμό τέτοιων πολιτικών», δήλωσε η Τζάκι Μπόιβιν, Καθηγήτρια στη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Cardiff και μία από τις επικεφαλής της μελέτης.