Κόσμος
Τετάρτη, 18 Αυγούστου 2010 17:30

Ο βρετανικός Τύπος για τις πρώτες 100 ημέρες της κυβέρνησης

Εκατό ημέρες συμπληρώθηκαν από την ανάληψη της εξουσίας από τον ιστορικό συνασπισμό Συντηρητικών-Φιλελεύθερων Δημοκρατών στη Βρετανία. Στις αποτιμήσεις τους, τα βρετανικά ΜΜΕ διαπιστώνουν ότι έχουν προς το παρόν διαψευστεί οι Κασσάνδρες που έκαναν λόγο για μία ασταθή και διστακτική κυβέρνηση.

Εκατό ημέρες συμπληρώθηκαν από την ανάληψη της εξουσίας από την ιστορική κυβέρνηση συνεργασίας Συντηρητικών-Φιλελεύθερων Δημοκρατών στη Βρετανία και τα ΜΜΕ επιχειρούν μία αποτίμηση.

Κοινή διαπίστωση αποτελεί ότι η κυβέρνηση έχει εκπλήξει με τη σταθερότητά της, τη στιγμή που ο φόβος όλων αρχικά ήταν ότι σε ένα πολιτικό σύστημα χωρίς παράδοση κυβερνητικών συνασπισμών, δεν θα επιβίωνε για πολύ. Πολλές εφημερίδες κάνουν λόγο για την τόλμη των μεταρρυθμίσεων που επιχειρούνται, αν και η αξιολόγησή τους αποτελεί θέμα διαμάχης, καθώς και την υπερκινητικότητα του υπουργικού συμβουλίου. Ωστόσο όλοι συμφωνούν ότι στην πραγματικότητα είναι πολύ νωρίς ακόμα για να κριθεί το έργο της κυβέρνησης.

«Η καταστροφή και το χάος που κάποιοι, συμπεριλαμβανομένου του Συντηρητικού Κόμματος, προειδοποιούσαν ότι θα είναι το επακόλουθο ενός κοινοβουλίου χωρίς απόλυτη πλειοψηφία δεν έχουν ακόμα κάνει την εμφάνισή τους», αναφέρει στην ιστοσελίδα του το BBC.

«Ωστόσο υπάρχουν ακόμα τεράστια εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν πριν αυτό το πείραμα της κυβέρνησης συνασπισμού – η πρώτη στο Λονδίνο από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – να μπορέσει να χαρακτηριστεί επιτυχημένο», τονίζει.

«Έχουν περάσει 100 ημέρες από τότε που η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη έρωτα στην Κήπο με τα Τριαντάφυλλα», χαριτολογεί το περιοδικό Spectator αναφερόμενο στην πρώτη συνέντευξη Τύπου του Ντέιβιντ Κάμερον και του Νικ Κλεγκ στον κήπο της πρωθυπουργικής κατοικίας. «Για τους περισσότερους, ο μήνας τους μέλιτος συνεχίζεται», σχολιάζει ο αρθρογράφος παραθέτοντας τα αποτελέσματα πρόσφατης δημοσκόπησης που τοποθετεί το ποσοστό των πολιτών που είναι ευχαριστημένοι με την κυβέρνηση στο 46% και αυτών που θεωρούν ότι η χώρα βρίσκεται σε λάθος δρόμο στο 37%. Όπως υποστηρίζει ο ίδιος πάντως, η πληθώρα πρωτοβουλιών που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση την έχουν αποπροσανατολίσει από την απόλυτη προτεραιότητα που είναι η μείωση των δημοσίων δαπανών.

Αναφορές στο γαμήλιο βίο χρησιμοποιεί και ο αρθρογράφος των Financial Times. «Για έναν γάμο που προέκυψε χωρίς έρωτα και κανονίστηκε βιαστικά για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, η κυβέρνηση Συντηρητικών-Φιλελεύθρεων Δημοκρατών απολαμβάνει έναν αρκετά πικάντικο μήνα του μέλιτος. Ο Ντέιβιντ Κάμερον συμπληρώνει σήμερα 100 ημέρες ως πρωθυπουργός, σηματοδοτώντας μία από τις πιο ανυπόμονες και δραστήριες μεταβιβάσεις εξουσίας από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – ένα ξέσπασμα ριζοσπαστισμού παρά την αποτυχία του να εξασφαλίσει απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο», επισημαίνει, για να καταλήξει ότι οι επόμενες 100 ημέρες θα είναι γεμάτες από ακόμα μεγαλύτερες προκλήσεις.

«Ο Ντέιβιντ Κάμερον έχει κερδίσει τη στήριξη των επιχειρηματικών οργανώσεων μετά από τις πρώτες 100 ημέρες», τιτλοφορείται δημοσίευμα της Daily Telegraph, που αναφέρει ότι ο κύριος φορέας των επιχειρηματιών της χώρας επικροτεί τις προσπάθειες της κυβέρνησης για μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος.

Για την εφημερίδα Mirror, η ετυμηγορία δεν είναι και τόσο θετική. «Αύξηση του ΦΠΑ, άνοδος των εισφορών για την κοινωνική ασφάλιση, πτώση των επιδομάτων, χαμένες θέσεις εργασίας, λιγότερα σχολεία, ιδιωτικοποίηση του εθνικού συστήματος υγείας και η ταχύτερη παραίτηση μέλους του υπουργικού συμβουλίου στην ιστορία. Θα πρέπει κανείς να είναι φανατικός Θατσερικός με μεγάλη προσωπική περιουσία ή να μην έχει επαφή με την πραγματικότητα για να πανηγυρίσει για τις πρώτες 100 ημέρες υπό την ηγεσία Συντηρητικών και Φιλελεύθερων Δημοκρατών», επισημαίνει.

Αυτό που έχει σημασία πάντως, σύμφωνα με το αρθρογράφο της Guardian Τζόναθαν Φρίντλαντ είναι «η δοκιμασία των 100 εβδομάδων», πώς θα φανεί δηλαδή η κυβέρνηση σε έναν πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα. «Αυτό που μπορούμε να γνωρίζουμε τώρα είναι ότι ο συνασπισμός έχει εκπλήξει όσους νόμιζαν ότι θα ήταν μια καινοτομία που θα χαρακτηριζόταν από αδυναμία, διχασμό και διστακτικότητα. Έχει αρχίσει με δύναμη και τόλμη. Και σίγουρα θα μας εκπλήξει ξανά», καταλήγει.