Το www.naftemporiki.gr βρέθηκε στη συναυλία των U2 στο ΟΑΚΑ, την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου και μεταδίδει όλα όσα είδε και παρατήρησε...
Το μουσικό γεγονός της χρονιάς χαρακτηρίστηκε από πολλούς. Μια μοναδική βραδιά σε μια πόλη που μετατράπηκε σε «City Of Blinding Lights» είπαν άλλοι. Ένα εκτυφλωτικό υπερθέαμα, σημείωσαν μερικοί, ενώ το facebook γέμισε με φωτογραφίες και video από τη βραδιά.
Οι U2 πρόσφεραν πράγματι, ένα τεχνικό υπερθέαμα, μια μοναδική σκηνική παρουσία και μια αξέχαστη βραδιά. Ο τεχνικός εξοπλισμός και η εντυπωσιακή εμφάνιση άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις.
Η σκηνή τεράστια, επιβλητική στήθηκε μέσα σε μια βδομάδα στη μέση σχεδόν του ΟΑΚΑ. ¶λλαζε χρώματα και μετατρεπόταν σε διαστημόπολοιο, ενώ ταυτόχρονα, η σφαιρική γιγαντοοθόνη ανοιγόκλεινε, αλλάζοντας μορφές και ρόλους και φιλοξενώντας μέχρι και μηνύματα κοινωνικής αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους «αγωνιζόμενους» Έλληνες και τους απανταχού «πονεμένους».
Τα ηχητικά εφέ εντυπωσίαζαν το κοινό, το οποίο τελικά, δεν γέμισε ασφυκτικά το γήπεδο, όπως περιμέναμε. Αρκετά άδεια καθίσματα στις κερκίδες κι ένα μικρό αλλά εμφανές κομμάτι της αρένας, παρέμειναν άδεια και μετά την είσοδο των U2, επιβεβαιώνοντας, για μια ακόμα φορά, την υπερβολική για τα σύγχρονα δεδομένα, τιμή των εισιτηρίων.
Όμως, κάτι φαινόταν λίγο μέσα στο υπέροχο σύνολο. Λες να ήταν η ερμηνεία των τεσσάρων Δουβλινέζων; Όχι, η εκτέλεση και ο ήχος των κομματιών ήταν σχεδόν άριστος ενώ η επιλογή των τραγουδιών δεν φάνηκε να άφησε πολλά ιστορικά «κενά». Μήπως έφταιγε, η ενεργητικότητα του Μπόνο που, αν και αεικίνητος επί σκηνής, δεν κατόρθωσε να μεταδώσει τον χορευτικό του παλμό στο κοινό; Ή μήπως, τα μηνύματα κοινωνικού περιεχομένου που μάλλον δυσαρέστησαν το κοινό, το οποίο δεν είχε προετοιμαστεί για... πολιτικό λόγο;
Η διοργάνωση, από την άλλη, ήταν απόλυτα έτοιμη τόσο στην προπώληση, όσο και στην άμεση ενημερώση του κοινού για τις αλλαγές των δρομολογίων του ΟΑΣΑ. Όμως, όταν προετοιμάζεις ένα τόσο μεγάλο γεγονός, σε έναν αχανή χώρο όπως το ΟΑΚΑ και σε τιμή που μόνο προνομιακή δεν θα την έλεγες, οφείλεις να εξυπηρετείς με απόλυτη οργάνωση τους θεατές που φτάνουν στον συναυλιακό χώρο και να τους κατευθύνεις στις θέσεις τους χωρίς εκνευρισμό και μπερδέματα...
Βάλια Κανελλοπούλου
____
Γράμμα στον Bono
Αγαπημένε μου Bono,
Σου γράφω αυτό γράμμα, ήρωα των εφηβικών μου χρόνων, για να σε ευχαριστήσω κατΆ αρχάς που ήρθες στην Ελλάδα και τα έδωσες όλα επί σκηνής για δύο ώρες. Η φωνή σου παραμένει θεϊκή και ανέγγιχτη από το πέρασμα του χρόνου, όπως και το χάρισμά σου στη σκηνή και η διάθεσή σου να προσφέρεις απλόχερα στο κοινό σου, το οποίο σε αποθέωσε. Το όλο concept της 360 σκηνής, ο ήχος και το τεχνικό κομμάτι της συναυλίας σου ήταν αψεγάδιαστα. Σου αξίζουν τα συγχαρητήρια και η λατρεία του κοινού σου.
Όμως, έχω και μερικά παραπονάκια που ήθελα να σου κάνω. Αρχικά, θα πρέπει να σου πω, ότι η ταπεινή γράφουσα όσο και πολλοί άλλοι άμοιροι θαυμαστές σου περιπλανιούνταν για ατελείωτη ώρα (45Ά στην περίπτωση της γράφουσας) σε ένα ΟΑΚΑ γεμάτο σκουπίδια για να βρουν από πού έπρεπε να μπουν στον συναυλιακό χώρο, σε σημείο μάλιστα, που πολλοί αναρωτήθηκαν εύλογα αν αυτός είναι και ο λόγος που η περιοδεία σου ονομάζεται «360 Tour».
Επίσης αγαπημένε μου, νομίζω ότι είσαι αρκετά ώριμος στην ηλικία και εύστροφος στο νου, ώστε να διαθέτεις την απαραίτητη αυτογνωσία να δεχτείς ότι μετά τις αρχές των 90s δεν έχεις βγάλει και τίποτα της προκοπής, με λογικό συμπέρασμα ότι στις συναυλίες σου θα πρέπει να δίνεις περισσότερο βάρος στην π.Ζ. (προ Zooropa) εποχή. Κατανοώ ότι πρέπει να βγάλεις και το ψωμί σου, άρα κάτι πρέπει να πεις και από τις μετριότητες της μ.Ζ. εποχής. Όχι όμως το 80% των τραγουδιών της βραδιάς.
Κι ένα τελευταίο παραπονάκι: σέβομαι πάρα πολύ το γεγονός ότι έχεις ανησυχίες για το καλό της ανθρωπότητας, επιθυμείς να τη σώσεις και είσαι πολύ δραστήριος στην προσπάθειά σου αυτή. Αλλά σε παρακαλώ, όταν βγαίνεις στη σκηνή να τραγουδήσεις, κάνε απλώς αυτό. Μην μου πιάνεις την Αούνγκ Σαν Σου Κι και τον Ντέσμοντ Τούτου και το Μεγαλέξανδρο και την οικονομική κρίση. Α, κι ένα τελευταίο, το Sunday Bloody Sunday είναι ένα τραγούδι που έγραψε ο θεϊκός The Edge για τα γεγονότα της Ματωμένης Κυριακής. Επειδή το πρόβλημα στη Βόρεια Ιρλανδία ουσιαστικά δεν υφίσταται πλέον, δεν σημαίνει ότι πρέπει να ψάχνεις να συνδέσεις αυτό το ιστορικό τραγούδι που αναφέρεται σε συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός με κάποιο άλλο άσχετο πολιτικό ζήτημα, όπως ας πούμε οι διαδηλώσεις στο Ιράν μετά τις εκλογές του 2009.
Εις το επανειδείν,
Αλίνα Σαράντη
ΥΓ1. Αγαπημένε μου, νομίζω ότι έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου να καταλάβεις ότι το ντύσιμο μαύρο δερμάτινο πάνω-μαύρο δερμάτινο κάτω είναι τόσο πασέ που ούτε ένας Bono δεν επιτρέπεται να το κάνει. Είναι ώρα να προσλάβεις μια καλή στυλίστρια.
ΥΓ2. Παρόλο που η λίστα με τα παράπονα φαίνεται μεγάλη, δεν θέλω να με παρεξηγήσεις – πέρασα πάρα πολύ ωραία!
________
Ένα μοναδικό θέαμα και μια εξαιρετική συνολικά, παραγωγή στήθηκε στο ΟΑΚΑ την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου. Το στήσιμο της σκηνής σε συνδυασμό με την ψηφιακή οθόνη που εκτεινόταν περιμετρικά της σκηνής, επέτρεπε σε όλους τους θεατές να έχουν άριστη εικόνα του συγκροτήματος.
Η επιλογή των τραγουδιών και η εκτέλεσή τους από τους τέσσερις Δουβλινέζους ήταν πολύ καλή. Σε αυτό βοήθησε βέβαια, και ο καλός ήχος.
Κορυφαία στιγμή της βραδιάς ήταν η εκτέλεση του «With or Without you» όπου ο κόσμος συμμετείχε ζωντανά, τραγουδώντας παρέα με τον Bono τους αγαπημένους του στίχους.
Κουραστικές και υπερβολικές ακούγονταν οι κοινωνικοπολιτικές ατάκες του Bono μέσα στο όλο εντυπωσιακό θέαμα που έστησε με τους άλλους τρεις φίλους του.
Τα τελικά σχόλια όμως, είναι απόλυτα θετικά και κανείς δεν διαφωνεί ότι πρόκειται για μια μαγευτική βραδιά στο σύνολο της.
Στεφανία Αναστασοπούλου