Ο αγώνας ενάντια στην κακοσμία φαίνεται πως δεν είναι μόνο ανθρώπινη υπόθεση. Για τα πτηνά της Νέας Ζηλανδίας μάλιστα είναι κάτι πολύ παραπάνω: αγώνας για επιβίωση. Ερευνητές σε πανεπιστήμιο της νησιωτικής χώρας προσανατολίζονται ακόμη και στη δημιουργία... αποσμητικού, που θα τα προστατεύει από αλλόχθονα επεκτατικά είδη, όπως οι γάτες, οι ερμίνες ή οι αρουραίοι.
Ο αγώνας ενάντια στην κακοσμία φαίνεται πως δεν είναι μόνο ανθρώπινη υπόθεση. Για τα πτηνά της Νέας Ζηλανδίας μάλιστα είναι κάτι πολύ παραπάνω: αγώνας για επιβίωση. Ερευνητές σε πανεπιστήμιο της νησιωτικής χώρας προσανατολίζονται ακόμη και στη δημιουργία... αποσμητικού, που θα τα προστατεύει από αλλόχθονα επεκτατικά είδη, όπως οι γάτες, οι ερμίνες ή οι αρουραίοι.
Στη Νέα Ζηλανδία υπάρχει πληθώρα ιθαγενών πτηνών, όπως τα γνωστά κίουι –εθνικό σύμβολο, αλλά και απειλούμενο είδος- όμως το σύνολο των ζώων είναι αλλόχθονα, δηλαδή «εισβολείς», οι οποίοι απειλούν τους ντόπιους πληθυσμούς πτηνών. Όπως φαίνεται, το πρόβλημα επιτείνει η έντονη οσμή που έχουν τα πτηνά, καθώς τα καθιστά εύκολο στόχο.
Σύμφωνα με τον ερευνητή του Πανεπιστημίου του Καντερμπέρι Τζιμ Μπρίσκι, τα ίδια πτηνά σε άλλες χώρες, καθώς ζουν και αναπαράγονται παράλληλα με θηλαστικά, δεν αναδίδουν την ίδια οσμή, που παράγεται κατά την έκκριση κεριού για την προστασία των φτερών τους. Την υπόθεσή του ενισχύει η ανάλυση δειγμάτων τέτοιου κεριού από έξι είδη ωδικών πτηνών.
Η μυρωδιά των κίουι για παράδειγμα μοιάζει με αυτήν των μανιταριών ή της αμμωνίας, ενώ οι παπαγάλοι kakapo μυρίζουν –κατά τον Μπρίσκι- σαν... «μουχλιασμένες θήκες βιολιών», με αποτέλεσμα τα απειλούμενα πτηνά να πέφτουν με ιδιαίτερη ευκολία στα νύχια των «εισβολέων». Ο ερευνητής μάλιστα διαπίστωσε ότι η οσμή είναι ακόμη πιο έντονη κατά την εποχή του ζευγαρώματος.
Έχοντας εξασφαλίσει δωρεά ύψους 440.000 δολαρίων, ο Μπρίσκι και η ομάδα του πιστεύουν πως μπορούν να αναπτύξουν μεθόδους για την προστασία των πτηνών της Νέας Ζηλανδίας. Μία από αυτές είναι και η δημιουργία αποσμητικού για τις φωλιές τους, το οποίο θα καλύπτει τις οσμές, καθιστώντας τα λιγότερο ευάλωτα. Σε πρώτη φάση, η έρευνα θα επικεντρωθεί στη συλλογή περισσότερων δειγμάτων, από σπανιότερα είδη πτηνών.
Ένα τέτοιο είδος είναι οι παπαγάλοι kakapo, γνωστοί και ως κουκουβάγιες-παπαγάλοι, οι οποίοι έχουν βρεθεί στο χείλος του αφανισμού αρκετές φορές από το 19ο αιώνα. Μάλιστα θεωρούνταν εξαφανισμένο είδος επί αρκετές δεκαετίες έως το 1977, οπότε και βρέθηκε «αγνοούμενος» πληθυσμός σε περιοχή της Νέας Ζηλανδίας. Σήμερα υπάρχουν μόλις 122 τέτοια πτηνά και, παρά τα όποια καυστικά σχόλια, ο Μπρίσκι πιστεύει πως αν η θεωρία του επιβεβαιωθεί, θα έχει στα χέρια του ένα πολύτιμο εργαλείο για την προστασία τους.