Έργα των Ροσίνι, Τσαϊκόφσκι και Χάυδν θα παρουσιάσει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στην Αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» υπό τη διεύθυνση της διακεκριμένης Ιταλίδας αρχιμουσικού Σουζάνα Πεσκέτι.
Έργα των Ροσσίνι, Τσαϊκόφσκι και Χάυδν θα παρουσιάσει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στην Αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» υπό τη διεύθυνση της διακεκριμένης Ιταλίδας αρχιμουσικού Σουζάνα Πεσκέτι.
Η συναυλία θα ξεκινήσει με Ροσίνι και την εισαγωγή από την όπερα «Il signor Bruschino», που αποτελεί την ένατη κατά σειρά όπερα του συνθέτη. Η μονόπρακτη αυτή φάρσα, ανέβηκε για πρώτη φορά στη Βενετία στις 27 Ιανουαρίου 1813 αλλά το έργο αποσύρθηκε αμέσως λόγω της παταγώδους του αποτυχίας και δεν παίχτηκε ποτέ ξανά κατά τη διάρκεια της «ενεργούς» δράσης του Ροσσίνι.
Η εισαγωγή χαρακτηρίζεται από χιούμορ και πνευματώδη διάθεση, αν και σε ορισμένα σημεία η μουσική γίνεται συναισθηματική. Μάλιστα σε δύο σημεία της εισαγωγής ο Ροσίνι χρησιμοποίησε ένα ιδιαίτερο για τα δεδομένα της εποχής του ηχητικό εφέ, ζητώντας από τους μουσικούς στα δεύτερα βιολιά να «χτυπήσουν» ένα ρυθμό με τα δοξάρια στα αναλόγιά τους. Ίσως γιΆ αυτό και να έγραψε με αυτοσαρκαστική διάθεση στο τέλος της εισαγωγής τη φράση «Dio ti salvi lΆ anima» («Ο Θεός ας σώζει την ψυχή σου»).
Στη συνέχεια θα εκτελεστούν οι Παραλλαγές πάνω σε ένα θέμα ροκοκό, έργο 33, για βιολοντσέλο και ορχήστρα του Τσαϊκόφσκι. Αποτίοντας φόρο τιμής στο Μότσαρτ ο Τσαϊκόφσκι έγραψε μία σειρά οκτώ παραλλαγών για βιολοντσέλο και ορχήστρα πάνω σε ένα θέμα. Το έργο γράφτηκε το 1877 για τον γερμανικής καταγωγής διάσημο βιρτουόζο του βιολοντσέλου της εποχής, Wilhelm Fitzenhagen, ο οποίος μάλιστα έκανε και την πρώτη του εκτέλεση στις 30 Νοεμβρίου εκείνης της χρονιάς στη Μόσχα υπό τη διεύθυνση του Νικολάι Ρουμπινστάιν. Σολίστ θα είναι η διακεκριμένη βιολοντσελίστρια από την Κορέα Meehae Ryo.
Η συναυλία θα κλείσει με τη Συμφωνία αρ. 45 σε φα δίεση ελάσσονα «του Αποχαιρετισμού» του Χάυδν. Η Συμφωνία γράφτηκε το 1772 για τον πρίγκιπα Nikolaus Esterházy, στην υπηρεσία του οποίου εργαζόταν τότε ο Χάυδν. Είναι μία από τις πλέον δημοφιλείς του συνθέσεις και χαρακτηρίζεται από την επιλογή ελάσσονας τονικότητας, γεγονός ασυνήθιστο για τα τότε δεδομένα καθώς και από μία ιδιαίτερη δραματικότητα που είναι χαρακτηριστική του κινήματος «Sturm und Drang» («Καταιγίδα και Ορμή») της εποχής.
Το προσωνύμιο «του Αποχαιρετισμού» οφείλεται στο τελευταίο μέρος της συμφωνίας, η σύλληψη του οποίου ανάγεται στο ακόλουθο γεγονός, οι μουσικοί της ορχήστρας του πρίγκιπα, υποχρεωμένοι να τον ακολουθούν στο θερινό του ανάκτορο, βρέθηκαν μακριά από τις οικογένειές τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του αναμενόμενου. Όταν ζήτησαν από τον μαέστρο τους Χάϋδν να μεσολαβήσει στον πρίγκιπα για να τους αποδεσμεύσει, ο συνθέτης προτίμησε να εκφράσει το αίτημα με μουσικό τρόπο και έτσι, στο φινάλε της συμφωνίας, σταδιακά οι μουσικοί αποχωρούν από τα αναλόγιά τους, έως ότου μείνουν μόλις δύο βιολιά. Ο πρίγκιπας έλαβε το μήνυμα και έτσι οι μουσικοί μπόρεσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Πληροφορίες
Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός
Σάββατο 16 Οκτωβρίου στις 20.30
Πλατεία Αγ. Γεωργίου Καρύτση 8, Αθήνα