Ο έρωτας –εκτός των άλλων- μπορεί να δράσει και ως ισχυρό αναλγητικό, εξίσου αποτελεσματικό με τα φάρμακα κατά του πόνου, σύμφωνα με νέα αμερικανική έρευνα, που δείχνει ότι η ρομαντική αγάπη καθιστά πιο υποφερτό τον σωματικό πόνο.
Ο έρωτας –εκτός των άλλων- μπορεί να δράσει και ως ισχυρό αναλγητικό, εξίσου αποτελεσματικό με τα φάρμακα κατά του πόνου, σύμφωνα με νέα αμερικανική έρευνα, που δείχνει ότι η ρομαντική αγάπη καθιστά πιο υποφερτό τον σωματικό πόνο.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι εν μέρει αυτό οφείλεται στο ότι ο έλεγχος του πόνου και το συναίσθημα του έρωτα εντοπίζονται στις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου. Σύμφωνα με την έρευνα, η ευφορία που προκαλεί το έντονο αίσθημα ενός νέου έρωτα, μπορεί να υπεραντισταθμίσει τη δυσφορία του φυσικού πόνου, όταν π.χ. κάποιος αγγίζει κάτι που καίει.
Η νέα μελέτη, από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής και του Τμήματος Βιολογίας του πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, σε συνεργασία με ψυχολόγους του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (SUNY), δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLoS ONE.
«Οι περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται από τον έντονο έρωτα, είναι οι ίδιες με αυτές που στοχεύουν τα φάρμακα για να μειώσουν τον πόνο», δήλωσε ο καθηγητής ψυχολογίας ¶ρθουρ ¶ρον του πολιτειακού πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, ο οποίος μελετά την επιστημονική φύση του έρωτα και της αγάπης εδώ και 30 περίπου χρόνια.
«Η σκέψη του αγαπημένου ενεργοποιεί έντονα την περιοχή ανταμοιβής του εγκεφάλου, την ίδια περιοχή που ενεργοποιείται όταν κάποιος παίρνει κοκαίνη ή όταν κερδίζει πολλά χρήματα», πρόσθεσε.
Στη διάρκεια των πειραμάτων, εθελοντές με «φρέσκια» ερωτική σχέση (λιγότερο από εννεά μήνες, ώστε τα συναισθήματά τους να είναι ακόμα έντονα) κλήθηκαν να κοιτάνε φωτογραφίες των αγαπημένων τους, καθώς και άλλων ελκυστικών ατόμων, ενώ υποβάλλονταν σε δοκιμασίες πόνου στα χέρια τους και παράλληλα οι αντιδράσεις του εγκεφάλου τους καταγράφονταν σε πραγματικό χρόνο, μέσω της μεθόδου της λειτουργικής απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού (fMRI).
Οι εθελοντές ένιωθαν μικρότερο πόνο, όταν κοιτούσαν το ερωτικό ταίρι τους σε σχέση με κάποιο άλλο ωραίο αλλά άγνωστο άτομο ή απλώς έναν φίλο. Η έρευνα υπολόγισε ότι κατά μέσο όρο ο έρωτας μείωσε τον έντονο πόνο κατά 12% και τον μέτριο πόνο κατά 45%.
Αποδείχτηκε επίσης ότι η σκέψη του ερωτικού συντρόφου ήταν εξίσου αποτελεσματική για τη μείωση του πόνου με την τεχνική της «αφαίρεσης», δηλαδή της συγκέντρωσης του νου σε κάτι άλλο, ώστε να ξεχαστεί ο πόνος, όμως οι δύο μέθοδοι χρησιμοποιούν διαφορετικές νευρωνικές οδούς στον εγκέφαλο.
Η καταπολέμηση του πόνου μέσω περισπασμού της προσοχής ενεργοποιεί τις «ανώτερες» και πιο πρόσφατες από εξελικτική άποψη περιοχές του εγκεφάλου. Αντίθετα, η καταπολέμηση μέσω έρωτα συνδέεται με τις βαθύτερες και πιο πρωτόγονες εγκεφαλικές περιοχές, όπως ο επικλινής πυρήνας, ένα βασικό κέντρο ανταμοιβής που ενεργοποιείται επίσης κατά τη χρήση οπιοειδών και παίζει ρόλο στην εξάρτηση των ναρκομανών. ¶λλωστε, όπως είπαν οι ερευνητές, το ερωτικό πάθος έχει πολλά κοινά σημεία με άλλα είδη εθισμού.
Όπως δήλωσε ο καθηγητής νευροψυχολογίας Πολ Γκίλμπερτ του βρετανικού πανεπιστημίου του Ντέρμπι, η νέα έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι που νιώθουν μοναξιά και κατάθλιψη, έχουν χαμηλότερο «κατώφλι πόνου» στον εγκέφαλό τους (συνεπώς πονάνε περισσότερο και ευκολότερα), ενώ οι ερωτευμένοι και γενικότερα όσοι αγαπούν και νιώθουν ασφαλείς, έχουν μεγαλύτερη αντοχή στο σωματικό πόνο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ