Ο μικροσκοπικός εγκέφαλος μιας μέλισσας μπορεί να λύσει περίπλοκα μαθηματικά προβλήματα πιο γρήγορα και από τον ταχύτερο επεξεργαστή ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, αποκαλύπτουν τα αποτελέσματα έρευνας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (Royal Holloway).
Ο μικροσκοπικός εγκέφαλος μιας μέλισσας μπορεί να λύσει περίπλοκα μαθηματικά προβλήματα πιο γρήγορα και από τον ταχύτερο επεξεργαστή ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, αποκαλύπτουν τα αποτελέσματα έρευνας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (Royal Holloway).
Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα έντομα αυτά έχουν την ενστικτώδη ικανότητα να πετούν ακολουθώντας το συντομότερο δρόμο μεταξύ των λουλουδιών, τα οποία εντοπίζουν σε τυχαία σειρά, λύνοντας έτσι το επονομαζόμενο «πρόβλημα του περιπλανώμενου πωλητή». Στο διάσημο αυτό γρίφο, ο «πωλητής» καλείται να βρει τη συντομότερη διαδρομή μεταξύ των τοποθεσιών που θα πρέπει να επισκεφθεί. Κι ενώ οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές τον επιλύουν συγκρίνοντας το μήκος όλων των πιθανών διαδρομών και επιλέγοντας στη συνέχεια την πιο σύντομη, οι μέλισσες καταλήγουν στην ίδια λύση χρησιμοποιώντας... το μυαλό τους.
«Οι μέλισσες που αναζητούν τροφή λύνουν «προβλήματα του περιπλανώμενου πωλητή» σε καθημερινή βάση», λέει ο Δρ. Νάιτζελ Ρέιν της Σχολής Βιολογικών Επιστημών στο Royal Holloway. «Επισκέπτονται άνθη που βρίσκονται σε διάφορες τοποθεσίες και, καθώς χρησιμοποιούν πολλή ενέργεια προκειμένου να πετάξουν, βρίσκουν μια διαδρομή που τους επιτρέπει να πετάξουν όσο το δυνατόν λιγότερο».
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεχνητά άνθη, τα οποία ελέγχονταν μέσω υπολογιστών, για να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά των εντόμων. Σκοπός τους, να διαπιστώσουν κατά πόσο οι μέλισσες θα ακολουθούσαν τη διαδρομή που θα τους υπαγόρευε η διάταξη των λουλουδιών ή θα αναζητούσαν τη συντομότερη διαδρομή. Τα έντομα «εξερεύνησαν» την περιοχή, στην οποία ήταν τοποθετημένα τα λουλούδια προκειμένου, απΆ ό,τι φάνηκε, να μάθουν να πετούν ανάμεσά τους με τέτοιο τρόπο ώστε να εξοικονομήσουν ενέργεια και χρόνο.
Τα συμπεράσματα της έρευνας, που θα δημοσιευτούν στην επιθεώρηση The American Naturalist, δεν παρουσιάζουν ενδιαφέρον μόνο για όσους ασχολούνται με τα του ζωικού βασιλείου, αλλά αφορούν από πολλές απόψεις και τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα τη διαδικασία της επικονίασης των καλλιεργειών και των λουλουδιών. Παράλληλα όμως, όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, ο άνθρωπος θα μπορούσε να μάθει από τις μέλισσες, αφού ο τρόπος ζωής του βασίζεται σε τύπους δικτύων, π.χ. τη ροή των πληροφοριών στο Ίντερνετ, τις αλυσίδες προμηθειών στο εμπόριο, ακόμη και την κίνηση των οχημάτων στους δρόμους.
«Κατανοώντας με ποιον τρόπο οι μέλισσες μπορούν να λύσουν το πρόβλημά τους με ένα τόσο μικρό μυαλό», λέει ο Δρ. Ρέιν, «μπορούμε να βελτιώσουμε τη διαχείριση αυτών των δικτύων της καθημερινότητας χωρίς να απαιτείται η πολύωρη χρήση υπολογιστών».