Την ώρα της χριστουγεννιάτικης ευθυμίας και του καταναλωτικού ενθουσιασμού, μια έκθεση του ΟΗΕ (UNFPA) έρχεται να μας «χαλάσει» τη γιορτή. Σε άλλες γωνιές του κόσμου, το αύριο καταντά με αύριο να μη μοιάζει. Το ξεγέλασμα της πείνας, η ασπιρίνη και το προφυλακτικό είναι πολυτέλεια, ενώ η μάθηση όνειρο απατηλό.
Η 25η έκθεση του ΟΗΕ για τη φτώχεια ήρθε να μας θυμίσει ότι η φτώχεια είναι σαν τη ζέστη. Δεν τη βλέπεις, την αισθάνεσαι.
Το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς όλο και διευρύνεται. Η διαφορά του κατά κεφαλήν εισοδήματος του 20% των πιο πλούσιων με το 20% των πιο φτωχών του κόσμου αυξήθηκε από το 30/1 του 1960 στο 74/1 το 1999.
Εν έτη 2002, περισσότεροι από 25.000 άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από την πείνα, ενώ 840 εκατομμύρια υποσιτίζονται, εκ των οποίων τα 799 εκατομμύρια διαβιούν σε αναπτυσσόμενες χώρες. Κάθε χρόνο, έξι εκατομμύρια παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών έρχονται αντιμέτωπα με τον εφιάλτη του λιμού.
Περίπου 30 χώρες βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης επισιτιστικής ανάγκης και 67 εκατομμύρια άνθρωποι χρήζουν επείγουσας βοήθειας.
Οι στόχοι ανάπτυξης που έθεταν ως ζητούμενο τη μείωση, κατά το ήμισυ, της φτώχειας στον κόσμο, μέχρι το 2015, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθούν χωρίς περισσότερες κοινωνικές επενδύσεις.
Από τα στοιχεία της έκθεσης φαίνεται ότι μέγα πρόβλημα είναι τα υψηλά ποσοστά γονιμότητας. Αν σε όλες τις φτωχές χώρες η γονιμότητα είχε μειωθεί κατά 5 τοις χιλιοίς στη δεκαετία του 1980, η φτώχεια θα είχε μειωθεί σε 12,6%. Αλλά για να γίνει αυτό, απαιτείται προγραμματισμός και εκπαίδευση. 113 εκατομμύρια μη προνομιούχα παιδιά δεν λαμβάνουν καν τη στοιχειώδη εκπαίδευση.
Ενα παιδί στα πέντε, ηλικίας άνω των έξι ετών, δεν πηγαίνει στο σχολείο στις χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Ο γυναικείος πληθυσμός χρεώνεται περισσότερο τις δυσμενείς συνέπειες της φτώχειας χωρίς διέξοδο.
Μια γυναίκα του φτωχού κόσμου πεθαίνει κάθε λεπτό και πάνω από μισό εκατομμύριο πεθαίνουν το χρόνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του τοκετού.
Το AIDS είναι ο τέταρτος δολοφόνος του πλανήτη. Συνοδεύει τη φτώχεια, μεταδίδεται με τη φτώχεια, παράγει φτώχεια. Τρία προφυλακτικά αναλογούν σε έναν άνδρα του φτωχού κόσμου το χρόνο.
Η κακή υγεία φέρνει φτώχεια και η φτώχεια κακή υγεία, μέσα σε έναν ατέρμονο φαύλο κύκλο. Οι χώρες με χαμηλό εισόδημα ξοδεύουν μόλις 21 δολάρια ετησίως ανά άτομο για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και όχι για πρόληψη, ενώ υπολογίζεται ότι απαιτείται επιπλέον επένδυση 30 δισ. δολ. το χρόνο.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ