Δύσκολες ημέρες περιμένουν τον Μπαράκ Ομπάμα μετά τη νίκη των Ρεπουμπλικανών στις ενδιάμεσες εκλογές. Η αντιπολίτευση μπορεί να μην κατόρθωσε να κερδίσει τον έλεγχο της Γερουσίας, έστειλε όμως στο σώμα αυτό κάποια ηγετικά στελέχη του «Κινήματος του Τσαγιού», όπως τον Ραντ Πολ από το Κεντάκι και τον Μάρκο Ρούμπιο από τη Φλόριντα.
Η αλλαγή κλίματος σε σχέση με πριν από δύο χρόνια είναι εντυπωσιακή, γράφει ο Μάικλ Τομάσκι στην ιστοσελίδα της «Γκάρντιαν». Τότε, οι αμερικανοί φιλελεύθεροι πετούσαν στον έβδομο ουρανό. Σήμερα, οι ίδιοι έχουν πέσει σε κατάθλιψη, θυμίζοντας εκείνη την τραγική νύχτα του 2000 στη Φλόριντα. Και οι ψηφοφόροι αποδεικνύουν ότι μπορούν να στείλουν στη Γερουσία έναν άνθρωπο (τον Πολ) που έχει πει ότι μάλλον θα καταψήφιζε τον νόμο του 1964 για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων.
Η ιδεολογική στροφή της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι γεγονός. Δεκάδες πολιτικοί που πριν από μερικά χρόνια θα ήταν λόγω των απόψεών τους πλήρως απομονωμένοι ακόμη και στο ίδιο τους το κόμμα είναι πλέον μέλη του Κονγκρέσου.
Πώς συντελέστηκε αυτή η τεράστια αλλαγή στην αμερικανική πολιτική;
Οι Ρεπουμπλικανοί άρχισαν να στρέφονται προς τα Δεξιά ήδη από την εποχή του Μπους. Και ο πολιτικός τους λόγος γινόταν όλο και πιο ακραίος και αδιάλλακτος. Ο Γούντροου Ουίλσον, ο 28ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών που για τους περισσότερουςήταν ένας προοδευτικός ιδεολόγος, αποκαλείται σήμερα από τη Δεξιά «ο πρώτος φασίστας πρόεδρος της Αμερικής»!
Προσθέστε σ' αυτό μια κακή οικονομική κατάσταση, με την ανεργία να φτάνει το 9,6% και να αρνείται πεισματικά εδώ κι ένα χρόνο να μειωθεί. Έναν πρόεδρο που η καταγωγή του δίνει τροφή στις πιο παρανοϊκές θεωρίες συνωμοσίας.
Και κάποιες πολιτικές αποφάσεις που χαρακτηρίζονται με ευκολία «σοσιαλιστικές» (όπως το πακέτο για την ανάκαμψη της οικονομίας) ή «βοήθεια προς τους ανάξιους» (όπως η ενίσχυση των ανθρώπων που χάνουν τα σπίτια τους). Το μίγμα που προκύπτει είναι τοξικό, αλλά είναι το μίγμα που δείχνουν να προτιμούν οι αμερικανοί ψηφοφόροι.
Ευθύνες φέρει και ο Ομπάμα, καθώς και οι Δημοκρατικοί εν γένει. Παρά τη λαϊκιστική επίθεση της Δεξιάς, δεν μπόρεσαν να υπερασπιστούν τη δική τους εικόνα της κοινωνίας. Διχασμένοι ανάμεσα στους κεντρώους και τους αριστερούς, έβλεπαν τον ουρανό να αστράφτει κι έτρεχαν να κρυφτούν. Εδειχναν να ντρέπονται ακόμη και για τον μεγαλύτερο ιστορικό τους θρίαμβο, τη μεταρρύθμιση της υγείας, την οποία οι Ρεπουμπλικανοί θα προσπαθήσουν τώρα με όλες τους τις δυνάμεις να ακυρώσουν.
Το μεγάλο ερώτημα τώρα στην Ουάσινγκτον είναι πώς ο Ομπάμα θα χειριστεί την κατάσταση. Πρώτα θα πει στους Αμερικανούς ότι έλαβε το μήνυμά τους. Στη συνέχεια, όμως, έρχεται η μεγάλη δοκιμασία. Το απερχόμενο Κογκρέσο θα κληθεί να αποφασίσει κατά πόσον θα επεκτείνει τις φορολογικές περικοπές της εποχής Μπους για τα πιο εύπορα νοικοκυριά (που κερδίζουν πάνω από 250.000 δολάρια ετησίως). Ο Ομπάμα αντιτίθεται σ' αυτό. Αλλά οι Ρεπουμπλικανοί, με φρέσκο αέρα στα πανιά τους, θα το υποστηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις. Η μάχη θα είναι σφοδρή.
Κι ύστερα θα έρθει το 2011, οπότε ο Ομπάμα θα κληθεί να κάνει δύο πράγματα ταυτοχρόνως. Πρώτον, θα πρέπει σε ορισμένα ζητήματα να κινηθεί προς το κέντρο. Αλλά τότε θα κινδυνεύσει να χάσει τους ανεξάρτητους, που είναι απαραίτητοι για την επανεκλογή του. Δεύτερον, θα πρέπει να δώσει μάχες. Και στις μάχες αυτές, οι Ρεπουμπλικανοί θα κάνουν τα πάντα για να τον υπονομεύσουν.
Πηγή: The Guardian, ΑΠΕ-ΜΠΕ