Υπό διαπραγμάτευση τίθνται οι κανόνες της τέχνης στην έκθεση Strangeland (Τόπος Παράξενος) με έργα που αποδομούν και στη συνέχεια συνθέτουν ένα κόσμο ουτοπικό, όπου όλα είναι δυνατά. Η Strangeland αποτελεί την δεκάτη τρίτη ατομική έκθεση της Αρτέμιδος Ποταμιάνου, η οποία εγκαινιάζεται στην γκαλερί Fizz την Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010.
Υπό διαπραγμάτευση τίθενται οι κανόνες της τέχνης στην έκθεση Strangeland (Τόπος Παράξενος) με έργα που αποδομούν και στη συνέχεια συνθέτουν ένα κόσμο ουτοπικό, όπου όλα είναι δυνατά.
Η Strangeland αποτελεί την δεκάτη τρίτη ατομική έκθεση της Αρτέμιδος Ποταμιάνου, η οποία εγκαινιάζεται στην γκαλερί Fizz την Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010. Αποτελεί το επόμενο βήμα στην προβληματική που έθεσαν προηγούμενες ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδος όπως η White Cube και η Tate Reloaded. Με κεντρικό γνώμονα πάντα το καλλιτεχνικό αντικείμενο αλλά και τις παραμέτρους που το καθορίζουν και το καθιερώνουν ως σημαντικό στην συνείδηση του θεατή, η Ποταμιάνου ερευνά τώρα τα στοιχεία που κλονίζουν την εικόνα αυτή.
Μπαίνοντας σε μια διαδικασία ανεύρεσης των χαμένων έργων, επιστρατεύοντας τους συνειρμούς και τις προσλαμβάνουσες του ο θεατής παράγει ένα προσωπικό, διαφορετικό κάθε φορά αποτέλεσμα. Η σύνθεση των εικόνων, αποκομμένων από των περιβάλλον τους και η σχεδόν βίαιη, καταναγκαστική συνύπαρξη τους δεν έχει ως τελικό σκοπό την αποδόμηση. Αυτή η εύθραυστη ελευθερία όμως είναι αναμενόμενο να χαρακτηρίζεται από τα στοιχεία που ο Σιγκμουντ Φρόυντ χαρακτήρισε ως uncanny, την έλξη αλλά και ταυτόχρονα ανησυχία που δημιουργεί στον θεατή μια οικεία εικόνα μέσα σε ένα ανοίκειο περιβάλλον παραδοξότητας.
Η επιρροή των μουσείων και των χώρων προβολής της τέχνης περνά τώρα σε δεύτερο πλάνο και παρέχει τον «καμβά» πάνω στον οποίο οι αποσπασμένες από γνωστά έργα τέχνης φιγούρες διεκδικούν μια ύπαρξη διαφορετική από αυτή που ο αρχικός δημιουργός τους και ο θεατής έχουν καταχωρήσει ως δεδομένη. Με φόντο το Περίπτερο της Βαρκελώνης του Mies van der Rohe, το Iit του Rem Koolhaas ή άλλα γνωστά μουσεία και αρχιτεκτονικά έργα που καθόρισαν την αισθητική, οι φιγούρες που δραπετεύουν από τα έργα τέχνης ξεκινούν ένα διάλογο μεταξύ τους. Μια εικαστική γλώσσα που χρησιμοποιεί τους προσωπικούς συνειρμούς, την συλλογική συνείδηση, την έκπληξη του θεατή που αρχικά ξαφνιάζεται βλέποντας την χορεύτρια του Ντεγκά δίπλα στον Ντυσάμπ αλλά στην συνέχεια παίρνει μέρος σε ένα εικαστικό παιχνίδι.
Πληροφορίες
Fizz Gallery, Βαλαωρίτου 9Γ Αθήνα
Διάρκεια έκθεσης από 9 Νοεμβρίου έως 4 Δεκεμβρίου 2010