Στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος «κάνει μια τεράστια στροφή και γυρίζει την πλάτη στις πολιτικές εξουσίες, τις οποίες δεν θεωρεί ικανές να μπορέσουν να λύσουν τα προβλήματά του», καταλήγει ο Δημήτρης Μαύρος, διευθύνων σύμβουλος της MRB.
Στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος «κάνει μια τεράστια στροφή και γυρίζει την πλάτη στις πολιτικές εξουσίες, τις οποίες δεν θεωρεί ικανές να μπορέσουν να λύσουν τα προβλήματά του», καταλήγει ο Δημήτρης Μαύρος, διευθύνων σύμβουλος της MRB.
Μιλώντας στο naftemporiki.gr ο κ. Μαύρος εκτιμά ότι «το συνολικό μήνυμα που προκύπτει είναι για άλλη μια φορά ο κανένας, το οποίο το βλέπαμε τόσο καιρό να καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις τώρα υλοποιήθηκε και σε εκλογικό επίπεδο».
Όπως εξηγεί, «οι άνθρωποι οι οποίοι είναι πίσω από αυτή την αποχή είναι κυρίως νεότεροι άνθρωποι 18 έως 34 ετών οι οποίοι πνίγονται στο άγχος της ανεργίας, είναι ακόμα εντονότερα ηλικίες 35 έως 44 ετών που είναι εκείνοι που έχουν τα μεγάλα φορτία αυτή τη στιγμή δηλ. είναι οικογένειες με μικρά παιδιά και σε επίπεδο επαγγελμάτων είναι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι οποίοι συνδέονται με το άγχος της ανεργίας, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αυτοαπασχολούμενοι και η ανώτερη τάξη η οποία αναλογικά σε σχέση με το μέσο όρο είναι πολύ εντονότερη σαν παρουσία».
Σύμφωνα με τον κ. Μαύρο, «αυτό το μίγμα ανθρώπων οι οποίοι γύρισαν την πλάτη είναι αρκετά ετερόκλητο», ενώ επισημαίνει ότι πρόκειται για πραγματική διαμαρτυρία και όχι αδιαφορία.
Αποτέλεσμα όλων αυτών, όπως υπογραμμίζει, «είναι ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει έλλειμμα ηγεσίας, η οποία μπορεί να συνομιλήσει με τον πολίτη, για να μπορέσει να τον κάνει να αισθανθεί εμπιστοσύνη απέναντι στο αν πρέπει να ληφθούν ή όχι μέτρα, ποια μέτρα θα πρέπει να ληφθούν και με ποιο τρόπο πρέπει να γίνει αυτό».
Οι πολίτες, αναφέρει ο κ. Μαύρος, «αντιμετωπίζουν καχύποπτα το Μνημόνιο και τις εναλλακτικές λύσεις που έχουν προταθεί μέχρι στιγμής και οι οποίες δεν τους πείθουν ότι μπορεί να είναι ρεαλιστικές και να δημιουργήσουν μια βιώσιμη ελπίδα».
Προσθέτει πως υπάρχουν και κάποια «δευτερεύοντα» μηνύματα που έχουν να κάνουν κυρίως με την Αριστερά, όπου εκεί, όπως λέει, υπάρχουν δύο εσωτερικά σκέλη.
Το πρώτο σκέλος, σύμφωνα με τον κ. Μαύρο, έχει να κάνει με το ΚΚΕ, «όπου ο κόσμος τελικώς δεν πήγε προς τις πολύ ελεύθερες αντισυστημικές ψήφους, π.χ. τον κ. Δημαρά, αλλά πήγε προς αντισυστημικές ψήφους, οι οποίες από πίσω έχουν μια μορφή οργάνωσης και μια μορφή συνέπειας διαχρονικής έτσι ώστε να μπορεί ο κόσμος να απαγκιάσει κάπου, σε ένα σημείο αναφοράς, το οποίο το έχει χάσει».
Το δεύτερο σκέλος, εξηγεί, αφορά στο γεγονός ότι «ενισχύεται ένας χώρος ανάμεσα στο ΚΚΕ και στο ΠΑΣΟΚ ο οποίος δείχνει μια δυναμική». Η δυναμική, ωστόσο, αυτή, σημειώνει, «μπορεί να είναι υπαρκτή επειδή το ΠΑΣΟΚ φθείρεται λόγω της εκτελεστικής εξουσίας που έχει στα χέρια του και δημιουργεί μια διαφυγή ανθρώπων προς αυτή την κατεύθυνση ενώ στην πραγματικότητα είναι μια αρνητική επιλογή προς το ΠΑΣΟΚ».
Σε ό,τι αφορά την κεντροδεξιά, επισημαίνει ότ «δημιουργήθηκαν στην πρώτη Κυριακή περισσότερες προσδοκίες με βάση το αποτέλεσμα που υπήρχε, με συνέπεια στη δεύτερη Κυριακή που κεντράρισε το πράγμα σε πιο ρεαλιστικά σενάρια, το contrast αυτό να δημιουργήσει μια μεγαλύτερη κατήφεια ίσως από ότι έπρεπε».
Πάντως και αυτός ο χώρος, αναφέρει ο κ. Μαύρος, «δεν έχει ακόμα πείσει για το τι λύσεις μπορεί να δημιουργήσει στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος».
Προβλέπει ακόμη ότι «το επόμενο διάστημα το σύνολο της χώρας θα κλυδωνίζεται κάπου ανάμεσα σε μέτρα από το εξωτερικό και σε εσωτερικές διεργασίες για το πώς μπορούμε να έχουμε λύση» και καταλήγει λέγοντας ότι «ο κόσμος οδεύει στο μυαλό του προς σενάρια του τύπου ''όλοι μαζί ίσως μπορούσανε να λύσουνε τα προβλήματα της χώρας''», κάτι όμως, που όπως συμπληρώνει, δεν ξέρει αν θα μπορέσει ποτέ να υλοποιηθεί ή να σχηματοποιηθεί με κάποιο τρόπο.